سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
۳ سال پیش در کوران رقابتهای انتخاباتی ریاست جمهوری، در حالی کاندیدای اعتدالی پوش اصلاحطلبان در برابر رقبای اصولگرای متشتت خود، خود را ناجی کشور و حلال ۱۰۰ روزه مشکلات اقتصادی کشور معرفی میکرد و در سفر به استانها و شهرهای سراسر کشور وعدههایی را روانه بدنه رأی مردم میکرد که ناظران سیاسی به دیده تردید و امکان عملی شدن آن مینگریستند.
روحانی در سفر ۲۰ خرداد خود به تبریز، ۲ تجربه تاریخی مهم را در رأی مردم آذربایجان شرقی شاهد بود و به راین اساس بود که متفاوت از دیگر رقبای خود سخن گفت. رأی بیش از یک میلیونی مردم کشور به مهر علیزاده و ۴۰۰ هزار رأی وی از آذربایجان شرقی در سال ۸۴ و تأثیر سیاسی صعود تیم تراکتورسازی در سال ۸۸، نشاندهنده سیبل احتمالی وعدههای روحانی در تبریز و آذربایجان شرقی بود.
روحانی با این تجارت ۳ مسئله مهم را در تبریز مطرح کرد؛ احیای دریاچه ارومیه، تأسیس فرهنگستان زبان ترکی آذری و اجرای اصل ۱۵ قانون اساسی، بهعنوان سه وعده انتخاباتی دکتر روحانی در تبریز مطرح شد و پس از انتخابات ۲۴ خرداد، حامیان و منتقدین وی در انتظار اجرای قول وی مبنی بر اینکه “در دولت تدبیر و امید برای آذربایجان شاهد تأسیس فرهنگستان زبان و ادب آذری در شهر تبریز خواهیم بود” ماندند.
ولی این مسئلهگویی همچون سایر وعدههای دولتمردان اعتدالی پشت سیاست خارجی مانده و در پناه گفتههای روزمره اعتدالیون در نقد دولت گذشته و “بروید به جهنم” های رئیسجمهور محترم گم شد. تا اینکه مصادف با دومین سال سفر روحانی به تبریز، ۳۰ اردیبهشتماه سال گذشته، در خانه پروین اعتصامی همه دولتمردان و مسافرین بهپای افتتاح ویدئوکنفرانسی “بنیاد فرهنگ، هنر و ادب آذربایجان” و نه ” فرهنگستان” نشستند تا علی جنتی بگوید «بنیاد در راستای تقویت زبان آذری فعالیت خواهد کرد و علاوه بر پرداختن به زبان آذری خواهد توانست در سایر زمینههای فرهنگی، هنری و ادبی نیز فعالیت کند.»
بعدها علیاکبر صفی پور، مدیرکل ارشاد آذربایجان شرقی در گفتگویی در علتیابی این تغییر نام، اظهار داشت: «اولویت دولت در استان، فرهنگستان زبان ترکی بود که تبدیل به مطالبه عمومی بهویژه نخبگان شده بود. اما در هر کشور یک فرهنگستان زبان وجود دارد که مربوط به زبان ملی آن کشور است و درزمینه پژوهش و ابداع واژگان جدید فعالیت میکند.
بهرهبرداری ناشیانه از یک وعده خرج شده!
تغییر ماهیت “فرهنگستان” به “بنیاد”، موضوعی نیست که در این مجال بدان بپردازیم ولی روی دیگر این مسئله بهرهبرداری جریانی است که خود را داعیهدار “امید” و ملتزم به قواعد دموکراسی میداند. درحالیکه موجآفرینیها و دادن وعدههای انتخاباتی از هر جناحی تبدیل به عرفی پیدا و غیرقابلانکار شده است، اما این جریان داعیهدار “امید” که مدعی هستند “مهمترین ویژگی من صداقت است”، درحرکتی قابلتأمل و به تأسی از رئیسجمهور حامی خود، استراتژی پوسیده وعده دهی را به مردم شروع کردهاند که در مهمترین بخش آن، دست به جنجالسازی برای تحقق شعار محقق شده “تأسیس فرهنگستان زبان آذری” را دارند.
بخشی از این اظهارنظرهای افراد در ذیل میآید:
معاون استانداری تهران، که به وی لقب “بانوی اعتدال آذربایجان” دارند میگوید: «آقای روحانی هم قول تشکیل فرهنگستان زبان تورکی را داده است و با نرمال شدن شرایط قطعاً دولت این مهم را عملی خواهد کرد و بنده در صورت انتخاب این خواسته را حتماً پیگیری خواهم کرد.»
بیمقدار، نماینده سابق ورزقان نیز میگوید: «تدریس زبان مادری و ایجاد فرهنگستان از ضروریات امروز استان میباشد که بایستی دولت در این مورد اقدام نماید. البته بازهم تأکید میکنم انسجام نمایندگان استان در برآورده کردن این خواستهها بسیار مهم است.»
عباس زاده، که شعار “من روحانیام” این لیست را یدک میکشد نیز گفته است: «حراست از زبان ترکی آذربایجان، تأسیس فرهنگستان ضرورت کامل دارد و هیچچیز دیگری نظیر بنیاد، موسسه و نظایر آن جای فرهنگستان را نمیتواند پر کند.»
البته این مختص به کاندیداهای دور دوم انتخابات اصلاحطلبان نیز نیست و محمدرضا اسلامی، کاندیدای بازمانده این لیست اظهار داشته بود: «بنده قول میدهم چنانچه با اعتماد مردم، جوانان و نخبگان به مجلس شورای اسلامی راه پیدا کنم، موضوع ایجاد فرهنگستان زبان و ادب ترکی و همچنین اجرایی کردن اصل ۱۵ قانون اساسی را پیگیری نمایم.»
تکرار کمیک وعدهها
“تأسیس فرهنگستان زبان آذری” که از سوی این داوطلبان انتخاباتی در آستانه انتخابات مطرح میشود و توسط بدنه رأی آنها برای جذب رأی مورداستفاده قرار میگیرد، مسئله ایست که نباید بهسادگی از آن گذاشت.
فیالواقع باوجود مشکلات متعدد درزمینه اقتصادی و اجتماعی که خواسته عموم مردم برای حل آنان در مجلس شورای اسلامی، چه ضرورتی دارد این کاندیداهایی که به قول یکی از آنان “صداقت” مهمترین ویژگی آنان بوده و از پوپولیسم بیزارند، چه شده دست به انجام این شعارها بزنند.
اصلاحطلبان به همان مقدار نام دولت قبل را مساوی پوپولیسم و شعارهای سیاسی صرف قرار دادهاند، به همان مقدار خود گرفتار مسئله بیعملی و تکرار کمیک تاریخ هستند.
علاوه بر این اگر حامیان لیست امید اعتقاد دارند که دولت محبوبشان در انجام این خواسته به حق مردم کوتاهی کرده حال مردم با چه اعتمادی به کاندیداهایی رای دهد که از جنس همان دولت هستند؟سوال اینجاست چرا خواسته های مردم آذربایجان را دست مایه بازی های سیاسی و شعارهای دهن پرکن خود می کنند؟
بهراستی پوپولیسم در میان اصلاحطلبان نمایان است یا اصولگرایان؟!
