ظهور تخریبچی های فرصت طلب ابن الوقتی!!

ده روزی می شود که اصلاح طلبان تبریزی روزهای امید و دلواپسی را سپری میکنند، لیست بسته شده موسوم به «امید» از سوی آنان هرچه در چنته دارند رو کرده اند و به مثال الغریق یتشبث بکل حشیش، به هر دستاویزی چنگ میزنند تا با نفی رقبای خود و اثبات عمده کاندیداهای تازه پیوسته به لیست ائتلافی آنان، در دور دوم انتخابات پیروز شود.

اما عمده تخریب های انجام گرفته از سوی بدنه این طیف سیاسی در بازه زمانی انتخابات ۷اسفند تاکنون خصوصا در یک هفته اخیر، وجهی دیگر از سیاست ورزی پوپولیستی و تقلیل گرایانه تخریبچی های این مدعیان اصلاح و اصلاح طلبی به نمایش گذاشته است.

با نگاهی به برونداد انتخابات اسفندماه در می یابیم که با اقدام انقلابی و قانونی شورای نگهبان در ردصلاحیت افراد مسئله دار این جناح سیاسی و با توجه به حضور لایه دوم ذخیره این طیف بر روی نیمکت های انتظار، ضرورت داشت پشتوانه ای رای آوری آنان را تقویت می کرد که با پیگیری استراتژی پیام از درون و تشویق از بیرون، افرادی به یاری لیست موسوم به «امید» برآمدند.

براین اساس بود که  پیام چند دقیقه ای یکی از سران این جناح و استفاده از پروپاگاندای رسانه ای بی بی سی، دو بالی برای فتح کرسی های انتخاباتی در تهران شد.

اما شکست نسبی و پیروزی شکننده آنان در شهرستانها، باعث توهین های شبه دموکراسی مابانه این طیف به هم وطنانی شد که برخلاف نظر تهران نشینان عمدتا با گرایشات طبقه متوسط مدرن به اصولگرایان تمایل نشان دادند.

این خشم آنان در دور دوم، خود را در حمله بی محابا به رقبای سیاسی و در لوای پوستین دموکراسی مابی نشان داد. تهیه عکس نوشت های موهن و اتهامات بی پایه و حداقل اثبات نشده از سوی بدنه لمپن های رسانه ای این طیف سیاسی تمامیت خواه، در نهایت پشت پرده نماند و بدنه خرده بورژوای شبه تحصیل کرده این جناح که در مقاطع مختلف همچون فتنه ۷۸ و ۸۸، آلت دست و ابزار صرف فشار بر علیه نظام و «فشار از بالا» بودند، این بار کنش سیاسی خود را در ۲ دانشگاه مهم آذربایجان شرقی نشان دادند.

درگیری و ضرب و شتم دانشجویان در دانشگاه آزاد تبریز توسط مدعیان دموکراسی و کسانی که شعار «زنده باد مخالف من» می دادند، نشانگر تمامیت خواهی و دگرستیزی این جریان برای شنیدن حرف مخالف بود. بگذریم که ترک به تنهایی جلسه توسط یکی از کاندیداهای این لیست و عدم همراهی حتی یک نفر از لیست موجود و دانشجویان در بار اول، نشانگر وزن پوچ سیاسی این شخص در بین هم جناحی ها و دوستان خود است.

همان روز درگیری در دانشگاه آزاد و ضرب و شتم دانشجویان، مراسمی در دانشگاه مدنی آذربایجان، دیگر دانشگاه مهم آذربایجان شرقی برگزار گردید که در آنجا نیز ، پروپاگاندای تخریب توسط پیاده نظام این طیف سیاسی اجرا شد.

مشهور است که بزرگان جریان اصلاح طلبی به دلیل سال ها سابقه حضور در نهادهای خاص، استاد عملیات روانی هستند و با استفاده از ترفندهای فرصت طلبانه و عوام گرایانه بدنه پیاده نظام خرده بورژوای سیاسی خود را نیز اینگونه پرورش داده اند.

در جلسه سخنرانی حجت الاسلام تاج الدینی، کاندیدای اصولگرای تبریز در این دانشگاه، برخلاف روند عادی و در اقدامی فرافکنانه یکی از پرسش شوندگان با قرائت جمله ای انگلیسی، از این کاندیدا که دانشجوی دکترا در یکی از دانشگاه های مطرح کشور است، خواست جمله ای را به زبان انگلیسی بگوید. این هیاهوی جناحی و پوپولیسم عریان در یک دانشگاه و محیط علمی و سوار شدن بر موج کف و سوت های دیگر دوستان خود، نشانگر برنامه های پشت پرده این افراد برای کلیپ سازی و موج سواری بر روی سوالات جهت دار دارد، بگذریم که این مدعیان ظاهری دموکراسی ید طولایی در این دست اقدامات تخریبی داشته و دارند.

از سوی دیگر بهتر بود اگر این دانشجو درصدد  ارزیابی مدرک تافل این کاندیدای انتخاباتی بود، مکاتبه ای رسمی با دانشگاه عالی دفاع ملی وابسته به وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح(محل تحصیل این کاندیدای حوزه انتخاباتیه تبریز) می کرد تا به صحت یا نادرستی دارا بودن تافل(که مقدمه تحصیل در مقطع دکتراست) پی می برد.

رواج این بدعت های سیاسی پوپویست گرایانه در میان مدعیان اصلاح طلبی سابقه ای به اندازه ۲دهه داشته و دارد، بهتر نبود امثال افراد پرسش کننده در جلسه مذکور سوالی نیز از وضعیت بورسیه تحصیلی دکترای«سفیر اعتدال» لیست خود می کرد تا این کاندیدای اصولگرای سال ۸۸ و اصلاح طلب سال ۹۴، نظر خود را راجع به قانونی یا غیرقانونی بودن بورسیه های مذکور و چرخش یکباره خود از منتهای الیه راست به منتهای الیه چپ، به افکار عمومی می داد.

تقلیل گرایی و ظاهربینی کارکردی آفتی است که در یک دهه اخیر بر بدنه عموم و نخبه جریان موسوم به اصلاح طلبی سیطره انداخته و آنان را به ابن الوقت هایی تبدیل کرده است که با یک استقرای ناقص، تصمیم می گیرند و همچون سال ۸۸، آینده سیاسی خود را به باد می دهند!