به گزارش تبریز بیدار عبدالله گنجی در کانال تلگرامیاش نوشته است:
یک روز پس از انتخابات مرحله دوم انتخابات مجلس شورای اسلامی رسانه های اصلاح طلب از پیروزی در جمع دومرحله خبر می دهند.البته خوشحالی آنان بیشتر از گرفتن سرپل در نظام بدون عذرخواهی از اتهام تقلب به نظام و شعارهای فرا تقلب پس از آن است. حال سوال این است که اکثریت ادعایی منجر به ریاست یک اصلاح طلب بر مجلس خواهد شد؟
دیروز یکی از اعضای مجمع روحانیون گفته است که هنوز روی عارف به جمع بندی نرسیده ایم. کرباسچی هم تفاوتی بین عارف و لاریجانی ندانسته است.
روزنامه آرمان هم مرتب عارف را تحقیر می کند و صرفا اندکی از اصلاح طلبانی که مشی آنان مثل خود عارف است و یا امیدوارند در پرتو عارف وارد هیات رئیسه شوند (کواکبیان،حضرتی ….) از ریاست وی حمایت می کنند.
علت بی مهری درون جریانی به عارف چیست؟ سه نگاه را می توان در اینجا دید:
۱- برخی اصلاح طلبان مشکلات کشور را به گونه ای می بینند که حل آن پیچیده است و از گردش توقع مردم به خود برای حل مسایل هراسانند و نمی خواهند در جایگاه پاسخ دهی باشند.
۲- برخی شخص و شخصیت عارف را زیر سوال می برند و در محافل خصوصی وی را این کاره نمی بینند.
۳- دسته ای دیگر به این خاطر عارف را نمی پسندند که وی را معتقد به نطام و هماهنگ با جهت گیری کلی نطام می دانند. این جماعت در سال۱۳۹۲ نیز عارف را کاندید نهادهای امنیتی اعلام کردند. در این میان دولتی ها پیچیده تر عمل کردند از یک سوعارف را به سوی مجلس هل دادند تا سال ۱۳۹۶ خیالشان آسوده باشد و از سوی دیگر لاریجانی را برای ریاست ارجح دانستند و عارف را چوپ دو سرطلا کردند.
