آمد نوید رحمت، ای دل ز خواب برخیز

سرویس فرهنگی تبریزبیدار؛

مکان و زمانی که به پروردگار منسوب می شود شرافت و عظمت می یابد. کعبه را “بیت الله” خوانند چرا که مکانی است ، مقدس و دارای ویژگی هایی خاص، که سبب تمایز آن از دیگر مکان ها گشته است و گرنه خداوند علی اعلی شأنه ، منزه است از آنکه مانند انسان ها محلی برای سکونت داشته باشد چرا که ذات مقدسش از مقتضیات بشری به دور است و یا آنکه رمضان؛ شهر الله (ماه خدا) خوانده شده به سبب عظمت و ویژگی هایی که این ماه را از سایر ماه های سال متمایز گردانده است. 

درک عظمت و بزرگی این ماه عزیز ممکن نیست مگر به واسطه ی بهره گیری از بیانات معصومین (علیهم السلام). آنانکه بر اسرار عالم اشرافی کامل دارند به روشنی دلیل برتری و بزرگی این ماه را بیان کرده اند.

ماه نابودی گناهان

رمضان از ریشه ی “رمض” به معنای شدت تابش خورشید بر ریگ و امثال آن است. همانطور که تابش شدید آفتاب بر روی اجسام سبب سوزاندن و گاه نابود و پوسیده شدن آنها می شود در این ماه، گناهان بندگان از بین می رود. چنانکه از رسول خدا (صل الله علیه و آله و سلم) نقل شده که فرمودند: «إنّما سُمِّیَ الرَّمَضانُ لأ نّهُ یَرمَضُ الذُّنوبَ، رمضان ، بدین سبب رمضان نامیده شده است که گناهان را مى‏سوزاند. » (کنز العمال،۲۳۶۸۸)