به گزارش تبریز بیدار، آناج نوشت: دیگر همه می دانند که چه شده است. کسی آمد و نیامده رفت. مدافع تیم ملی ارمنستان که با تلاش مدیربرنامه هایش جذب تراکتورسازی شده بود و قراردادی ۲ ساله با این تیم بسته بود، با تصمیم مدیر عامل جدید تراکتور سازی یعنی آقای آجرلو از این تیم جدا شد و قرارداد وی لغو گردید تا به اصطلاح جلوی “حساسیت ها” گرفته شود.
اینکه جمع پرشورهای آذربایجان با پیوستن یک بازیکن از کشور ارمنستان به تیم شان مخالف بودند جای تعجب ندارد و مردم فهیم آذربایجان شاید به این ترتیب خواستند مراتب اعتراض خود را به مرام اشغالگری ارمنستان نشان دهند اما به چه قیمتی…؟
رفتار و منش آقای آجرلو هم فارغ از توئیتی که در توضیح این جریان داده بودند و خود این توضیح هم باعث ایجاد حساسیت می شد، شاید بتواند قابل دفاع باشد. این که جناب آجرلو به حساسیت مردم پاسخ نشان دادند و بی تفاوت از کنار این حساسیت عبور نکردند نشان از فهم بالای ایشان در همکاری با “پرشورها” دارد البته اینکه در توئیت خود ادبیاتی را استفاده کردند که بعدا مجبور به حذف آن از صفحه خودشان شدند نشان می دهد که کمی بیشتر باید در انتخاب بازیکن و تعامل با مردم آذربایجان دقت کنند.
آقای آجرلو در پیام خود که به مردم آذربایجان در خصوص لغو قرارداد با بازیکن ارمنی گفتند: “من برای وحدت آذریهای عزیز به تبریز آمدم و هدفم اتحاد همه ترکهای شریف حول محور تراکتور و قهرمانی این تیم است. از آنجایی که پیوستن بازیکن تیم ملی ارمنستان به تراکتور میتواند این وحدت را تهدید کند از خرید این بازیکن صرفنظر میکنیم و امیدوارم با وحدت و همدلی به سمت قهرمانی تراکتورسازی حرکت کنیم.”
در هر حال اتفاقی جالب بود بازیکنی را برای پیوستن به یک تیم محبوب دعوت کردند و با وی قرارداد بستند اما با اعتراض هواداران این تیم محبوب، این قرارداد لغو شد و ظاهرا موضوع تا اینجا تمام است هرچند که شاید از ابتدا باید مدیر عامل محترم با شناخت مناسب از حساسیت های موجود اصلا این مذاکره را انجام نمی داد.
اما یک سوال؛ اعتراض به پیوستن این بازیکن به تیم تراکتور از چه جهت بود؟ آیا این اعتراض جنبه فنی داشت؟ یا مبلغ درخواستی وی را مدیرعامل قبول نکرد؟ یا …
اگر از ابتدا با این بازیکن ارمنی مذاکره ای صورت نمی گرفت هیچ کس نمی گفت که چرا تراکتورسازان بازیکن ارمنی نمی گیرند اما وقتی این مذاکره انجام شده و به نتیجه هم رسیده است چرا باید لغو می شد؟ برخی می گویند به دلیل اینکه وی ارمنی است. حال آیا این ادعا دخالت دادن سیاست در فوتبال نیست؟
جالب است که بدانیم سال گذشته در جریان اولین دوره بازی های اروپایی ورزشکاران ارمنی وارد باکو شدند و با پرچم خودشان در ورزشگاه های همین جمهوری آذربایجانی که ۲۰ درصد خاکش در اشغال ارامنه می باشد، رژه رفتند ولی در آن روزها نه کسی اعتراض کرد و نه کسی برای قره باغ سینه چاک می کرد. آن روز استدلال این بود که ورزش جدای از سیاست می باشد و نباید ورزشکاران ارمنی بخاطر اینکه دو کشور آذربایجان و ارمنستان با هم در حال جنگ هستند، نتوانند به آذربایجان بیایند.
“گورگ مانوکیان” بوکسور ارمنی که برای تیم ملی اوکراین بازی می کرد در جریان این بازی ها به باکو آمد و به مقام دوم رسید و از شخص الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان مدال گرفت و حتی بعدها نیز در مصاحبه ی خود از آذری ها بخاطر مهمان نوازی شان تشکر کرد.
حال سوال اینجاست که چرا همین آذربایجان در آن زمان مخالف ورود ارامنه با باکو نشده بود اما امروز ما باید از به خدمت گرفتن یک بازیکن خوب بخاطر ارمنی بودنش ابا داشته باشیم. به نظر می رسد که ما نباید “کاسه داغ تر از آش” باشیم و برای این گونه مسایل که سیاست مداران خود آذربایجان به آن ها بها نمی دهند، از آبروی تیم محبوب مان خرج کنیم. عدهای باید بدانند که نباید پهنه ورزش و ورزشگاه ها را به عرصه ای برای جولان اهداف پلید سیاسی خود تبدیل کنند.
