یادداشت مهمان تبریزبیدار؛ محمد علی موسوی
چرا ایران کمکهای مستشاری به حزب الله و حماس، سوریه … می دهد؟ سوالی که به عنوان یکی از مقولات مهم در فضای مجازی، در طی چند سال گذشته به انحای مختلف مطرح بوده است و امروزه با نیم نگاهی به حوادث اخیر در اروپا و منطقه پرداختن به آن خالی از لطف نیست.
اگر حمایت ایران از جبهه مقاومت را به عنوان بخشی از سیاست خارجی ایران مفروض بدانیم و بر اساس متون کلاسیک، سیاست خارجی را تداوم سیاست داخلی در نظر بگیریم، سیاست در ایران را باید امری دانست که به صورت اجتناب ناپذیری با اعتقادات و مبانی دینی پیوند تاریخی دارد و ثمره این همپیوندی میان دین و سیاست تولید اصول و ارزش هایی است که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با نام آرمان های انقلاب به نطام جمهوری اسلامی هویت بخشیده است.
از این منظر حمایت از جبهه مقاومت برای جمهوری اسلامی ایران که داعیه اسلامی بودن دارد و حمایت از مستضعفین را یکی از ارمان های اساسی خود برمی شمرد نه نتها امری طبیعی بلکه امری ضروری به نظر می رسد. و حتی می توان حمایت و حضور ایران را در این عرصه به عنوان تلاشی برای صدور “اسلام سیاسی” احیا شده بر اساس مبانی اصیل شیعی توسط حضرت امام قلمداد کرد که به عنوان الترناتیوی قدرتمند در برابر اسلام های انحرافی ساخته شده توسط ایادی استکبار که نه تنها توان تمدن سازی ندارند بلکه در پی تمدن سوزی اسلامی به صورت کامل هستند بدانیم.احیای اسلام سیاسی کاری که در لبنان انجام گرفته و امروز ثمرات سیاسی و استراتژیکی خود را در برخورد با غرب به وضوح به نمایش می گذارد. و امید ان میرود که چنین اقدام مشابهی در آینده ای نه چندان دور در جبهه مقاومت سوریه و عراق نیز به بار نشیند.
اما از منظر امنیت ملی نیز مقوله جبهه مقاومت و حمایت از آن امری اجتناب ناپذیر می باشد. امنیت ملی هر کشوری در گرو هزینه ای است که آن کشور در خارج از مرزهای جغرافیایی خود پرداخت می نماید. هر چند گاها این هزینه در ظاهر بسیار بالا و گزاف به نظر می رسد اما در برآورد هزینه اگر تامین همین امنیت منوط به داخل مرزها باشد هزینه ای بسیار بالاتر را شامل خواهد بود. اما درکنار همین تامین امنیت ملی که در خارج از مرزها برای ایران عزیزمان حاصل می گردد حوزه نفوذ و اقتدار ایران در منطقه نیز بسیار بالا می رود و گسترش این حوزه نفوذ در منطقه، قدرت استراتژیکی حائز اهمیتی را در مقابل دشمنان برای ایران تدارک می بیند.
امروز منطقه خاورمیانه شاهد سناریوریی است که توسط بازیگران منطقه ای و فرا منطقه ای در حال اجرا می باشد. تضاد در منافع استراتژیکی و عدم همسویی مبانی ایدئولوژیکی بازیگران، لزوم دخالت در راستای تامین منافع و تحقق مبانی را در پی دارد. نقشی که در این بین نهادهای امنیتی- نظامی ایران عهده دار آن هستند در راستای تامین همین مبانی ایدئولوژیکی براساس اصول سیاست خارجی و همچنین تامین منافع استراتژیکی در راستای تحقق امنیت ملی می باشد.تا حاکمیت ایران امنیت خود را حفظ کرده و از گزند هر آنکه نتواند پیشرفت ایران را ببیند در امان بماند. که اگر این چنین نبود و خاکریزهای درگیری به دور از مرزهای ایران بنا نمی شد ایران نیز دست در گریبان بدخواهانی داشت که نه دین می شناختند و نه ایمان.
