سرویس شهری تبریزبیدار؛
این روزها هر ناظر سیاسی و هر شهروند عادی با نگاهی به نهادی به نام شورای شهر بهصورت اعم و شورای شهر تبریز بهصورت اخص، پی به نازلترین کمیک سیاسی کنش سیاسی مردم ایران خصوصاً تبریز پی میبرد.
شورای پرحاشیه شهر تبریز که با افزایش اعضا از ۱۱ به ۲۱، پرحاشیه تر از قبل شده بود، این بار با دوگانهای جدید به نام “اقلیت-اکثریت” که داوود امیرحقیان آن را “تخم نفاق” کاشته شده یکی از بزرگان شهر دانسته بود، معنی یافت.
کنش سیاسی مردم تبریز در انتخابات مجلس شورای اسلامی در طول چند دهه اخیر نشان داده است که علیرغم نسبت گاها مساوی میان جریانات اصولگرا و اصلاحطلب کفه ترازو به سمت دو جریان سیاسی چرخیده و میزان کرسیها در بین این جریانات تقسیمشده است.
اما به جرات میتوان گفت وضعیت پارلمان محلی و شوراهای شهر تبریز در طی چندین دوره برخلاف این تحلیلها بوده است. گویی آنچه برخلاف شهرها در شهر تبریز مطرح نبوده و نیست، نه گرایشهای سیاسی بلکه نسبتها و نزدیکیها اعضای شورا با افراد و ساختارهای خاص.
شهرام دبیری که این روزها پس از رسوایی مالی شورا و شهرداری تبریز، پیکان تیز انتقادات به سمت وی و ضعف غیرقابلانکار مدیریتش بر مفهوم “نظارت” است یکی از افرادی بود که در کنار صادق نجفی، شهرداری که شعار خود را “عاقلانه فکر کردن و عاشقانه کار کردن” میداند، مستقیم یا غیرمستقیم، به ایجاد و تقویت دوگانه اقلیت-اکثریت کمک کردند.
گویی انتخاب صادق نجفی و یا شهرام دبیری چنان مهم بود که ۱۱ نفر رأی دهنده به صادق نجفی راه خود را از ۱۰ عضو دیگر شورا جدا کردند و ۱۱ نفر در قالب اکثریت حول محور شهرام دبیری و بقیه در قالب اقلیت حول علی باغبان جمع شدند.
سال اول؛ جولان اکثریت!
روز ۱۲شهریورسال۹۲ شورای شهر تبریز پس از انتخاب سرپرست جدید شهرداری، دست به انتخاب اولین هیئترئیسه خود زد و در این مصاف شهرام دبیری با ۵رأی بیشتر بر علی باغبان فائق آمد و بر کرسی ریاستی نشست که اسوتچی این روزها “ریاست زورکی” وی سخن میگوید.
محدث و امیرحقیان نیز از دو طیف برای نائب رئیسی زورآزمایی کردند که این بار نیز بخت یار اکثریت شد و محدث همانند رئیس خود، موفق شد با ۱۳رأی بر امیرحقیان پیروز شود.
برای دیگر کرسیهای هیئترئیسه، علی شیاری با ۱۲ رأی در مقابل ۹رأی درسخوان بهعنوان دبیر اول، سعید حاجیزاده با ۱۴ رأی در مقابل ۷رأی چمنی، بهعنوان دبیر دوم و محمدحسن استوتچی بدون رقیب با ۱۵ رأی و ۶رأی ممتنع بهعنوانخزانهدار انتخاب شدند.
شاید دراینبین تنها استوتچی، جمع یاران اکثریت دبیری را در هیئترئیسه به هم میزد!
شکاف در اکثریت؛ سلام بر غیرمتعهدها!
عمر شورای چهارم به ۶ ماه نرسیده بود که انتشار مصاحبهای از سعید حاجی زاده، عضو گروه اکثریت شورا، از انشقاق درون جریان این جریان خبر داد و ضمن انتقاد از ناکارآمدی ۶ ماهه شورا آن را ناشی از “جناح بندیهای درون شورا” دانست و خبر از جدا شدن علی شیاری و خانم ایران آهور از آن طیف داد.
حاجی زاده آب پاکی را نیز روی دست کسانی که گمان میکردند ۲ قطبی شورا در حال تبدیل به ۳ قطبی است ریخت و خبر از عدم تشکیل یک فراکسیون داد تا “غیرمتعهدها” تشکیل گردد.
وی گفت: بنده به همراه آقای علی شیاری و خانم ایران آهور تصمیم گرفتیم از این پس بدون تعلق جناحی و با رعایت مصلحت شهر در تصمیم گیریهای شورا شرکت کنیم…ما فراکسیون جدید تأسیس نمیکنیم، اما علاقهای نداریم که از این پس جزو فراکسیون اکثریت محسوب شویم.»
سال دوم؛ عرض اندام اقلیت!
جدا شدن شیاری، حاجی زاده و آهور از طیف اکثریت ضربهای جدی به این گروه وارد کرد و امید را در دل اقلیت برای پیروزی در انتخابات هیئت رئیسه زنده کند.
اما این بار اقلیت به صورت نسبی توانست کرسی قابل توجه تری نسبت به سال اول شورای شهر در هیئت رئیسه کسب کند و در شهریور ۹۳ شهرام دبیری با همان ۱۳ رأی پارسال این بار نه در مقابل باغبان بلکه در مقابل یک “غیر متعهد” یعنی ایران آهور توانست کرسی ریاست خود را برای سال دوم تداوم بخشد.
کرسی نائب رئیسی نیز در غیاب علی محدث در رقابت چمنی، حضرتی و شیاری با ۱۰ رأی به اسماعیل چمنی رسید تا اقلیت در شورا نائب رئیس شوند!
درسخوان نیز که سال گذشته کرسی دبیری شورا را به شیاری واگذار کرده بود با ۱۲ رأی به عنوان دبیر شورا انتخاب شد و محدث نیز با ۱۲ رأی در برابر ۹ رأی استوتچی کلید خزانه داری شور را از وی گرفت.
سال سوم؛ تعامل!
ناهمگونی موجود در بین اعضای شورای شهر تبریز چیزی نیست که کسی منکر آن باشد. همین ناهمگونی و تضاد آرا در بین این اعضا سبب شد که هرچه از زمان فعالیت شورا میگذرد تضادهای آن بیش از پیش عیان شود.
تشدید دو گانه اقلیت-اکثریت در دو سال اول شورا به اندازهای بود که دو طرف در آغاز سال سوم، به “تعاملی” دست زدند که براساس آن کرسیهای هیئت رئیسه و کمیسیونها به صورت نسبی میان اعضای اقلیت شورای شهر تقسیم گردد.
افزایش تعداد کمیسیونهای شورای شهر یکی از این اسباب نزول بود که به ریاست دوباره دبیری کمک کرد و در این میان اقلیت و اکثریت در پوستهای از “تعامل” قرار گرفتند که دستگیریهای اخیر در شورا و شهرداری تبریز آن را شکست و زخمی را باز کرد که گویی “تعامل” نیز به محاق رفته است.
تبریزبیدار در روزهای آتی گزارشات مبسوط تری پیرامون این مسئله منتشر خواهد کرد.
