سرویس سیاسی تبریزبیدار؛ غلامرضا سیفی
برای برخی اتفاقات و اظهارات، برخی دیده ها و شنیده ها چاره ای جز انگشت حیرت به دندان گرفتن نمی ماند. یعنی در واکنش به آن اتفاق، از فرط تحیر لاجرم باید انگشت به دندان گزید که کجا بودیم و به کجا رسیدیم و قرار بود چه شویم و چه شده ایم!
فرماندار جدید ورامین در مراسم معارفه خود گفته:”من اهل شیشلیک و کباب هستم و شفاف هم می گویم که با نان و پنیر نمی توانم کار کنم، از ماشین خوب سوار شدن هم ترسی ندارم”
نقل قولی از استاد رحیم پور ازغدی هست که میگویند برای مقابله با جریان اشرافیگری امروز باید قیام کرد. واقعیت این است همه دو قطبی ها برای انحراف از دوقطبی اصلی انقلابیگری و اشرافیگری است. از بی تفاوتی ماست که جریان اشرافیگری چنگ به مانیفست رفتاری انقلاب اسلامی زده است.
شاید کلام مولا علی ( ع) خطاب به یکی از فرماندارانش مسئولین بعضا خواب گرفته ما را بیدار کند که فقط از سلک علوی اسما نام نبرند و یادشان آید که سلک علوی چیست و چه باید کرد.
“…اى پسر حنیف، به من گزارش دادند که مردى از سرمایه داران بصره، تو را به مهمانى خویش فرا خوانده و تو به سرعت به سوى آن شتافتى. خوردنى هاى رنگارنگ براى تو آوردند، و کاسه هاى پر از غذا پى در پى جلوى تو نهادند گمان نمى کردم مهمانى مردمى را بپذیرى که نیازمندانشان با ستم محروم شده، و ثروتمندانشان بر سر سفره دعوت شده اند، اندیشه کن در کجایى و بر سر کدام سفره مى خورى؟ آگاه باش هر پیروى را امامى است که از او پیروى مى کند، و از نور دانشش روشنى مى گیرد، آگاه باش امام شما از دنیاى خود به دو جامه فرسوده، و دو قرص نان رضایت داده است، بدانید که شما توانایى چنین کارى را ندارید امّا با پرهیزکارى و تلاش فراوان و پاکدامنى و راستى، مرا یارى دهید” قسمتی از نامه امام علی به کارگزار خود در بصره هنگامی که شنید وی در یک میهمانی اشرافی شرکت کرده.”
