سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
این روزها تیتر یک اخبار بیشتر رسانه های داخلی متوجه حادثه آتش سوزی پلاسکو تهران است فاجعه ای که در پس بی احتیاطی و قصور مسئولین رخ داد. افکار عمومی در آذربایجان که هنوز داغ حادثه قطار تبریز-مشهد در دلهایشان تازه است شاید بیش از دیگر مردمان ایران زمین، ابعاد مختلف این حادثه را درک می کنند. کما اینکه با وجود متفاوت بودن نوع دو حادثه شباهت هایی همچون بی خبری از سرنوشت مفقودین هر دو حادثه ، بی احتیاطی مسئولین در بروز دو حادثه و از همه مهم تر وقوع این دو حادثه بر اثر آتش سوزی ابراز همدردی را بیشتر کرده است.
ابراز احساسات مردم آذربایجان و تبریز در فضای مجازی و حضور در تجمعی برای روشن کردن شمع به یاد آتش نشانان فداکار و متعهد نشان از تفاوت نداشتن و همدردی بزرگوارانه مردم این دیار با حادثه پلاسکو و هر حادثه دیگری دارد.
در این میان برخوردهای متفاوت دولت و رسانه های دولتی با دو حادثه از یک جنس پرسش ها و تأملاتی را به وجود آورده است. اعلان عزای عمومی در سطح کشور در پس این حادثه، این سوال را به وجود آورده که به راستی هر کجا پای پاسخگویی دولتی در میان نباشد می توان حادثه را به این وسعت پوشش داد و به آن پرداخت. رئیس محترم جمهور که حادثه پلاسکو را زنگ خطری برای رسیدگی به زندگی ایمن مردم معرفی کردند در برابر حادثه قطار و بی احتیاطی وزارت راه فاجعه چه پاسخی دارند؟
این دو حادثه برای مردم کل ایران فاجعه است و تفاوتی از نظر مردم میان آنها دیده نمی شود. هم جانباختن ۴۸ زائر حریم رضوی درمیان شعله های آتش قطار دردناک است و هم شهادت آتش نشانان فداکار. اما گویی قصه برای دولت و رسانه های حامی دولت قدری تفاوت می کند. واقعیت این است که خون هیچ کس رنگی تر نیست و این خونها هیچ رنگ سیاسی ندارد که در دو حادثه مشابه شاهد برخوردهای متفاوت باشیم.
رسانه هایی که هنوز آتش پلاسکو خاموش نشده انگشت اتهام را به سمت شهرداری و دیگر دستگاه ها می چرخانند در پس حادثه قطار بنا را تنها بر نشان دادن اشک و آه گذاشتند و به کسانی که خواستار پاسخگویی وزیر راه در برابر حادثه قطار بودند برچسب مرده خواری می زدند اما امروز خود گویا مرده خوار شده اند!
البته مرور زمان نشان داد که تا مطالبه پاسخگویی از وزرای دولت نباشد در برابر حوادث این چنینی این وزرای محترم تنها به پیام تسلیت و اظهارات تامل گونه اکتفا می کنند. اعتراف ضمنی تاجگردون نماینده اصلاح طلب مجلس در نامه ای شدید الحن خطاب به زنگنه گویای این واقعیت است : ” وزرای محترم تنها به این روش عادت کردهاند که همچون حادثه قطار سمنان استیضاح شوند تا به وظیفه قانونی و اخلاقی خود عمل کنند.”
به هر حال وظیفه دستگاه های نظارتی اعم از مجلس رمز گشایی از هر دو حادثه به دور از تعصبات دسته ای و گروهی است اما گویا برخی که در حادثه قطار تغییر وزیر و واکاوی را بی فایده می دانستند امروز بیشتر احساس وظیفه می کنند!
