یادداشت میهمان تبریزبیدار؛ محمد علی موسوی
تاریخ سیاسی دوسده ی اخیر ایران، از مشروطیت به این سو، که زمینه برای ورود غرب اندیشه ی غربی به کشور باز شد شاهد رویارویی دو منطق عمده بوده است. منطق سازش و منطق چالش. هر کدام از این دو منطق سوای حکومت هایی که در عرصهی سیاسی قدرت کشور را در دست داشته اند به بسط اندیشه پرداخته و همراهانی و نیز حامیانی برای خود دست و پا کرده اند.
منطق نخست علی الاصول با مدعای شناخت غرب و تاحدی اغوا شده از پیشرفتهای صنعتی و تکنولوژیکی غرب همواره راه حل هر موضوعی را در دراز کردن دست دوستی و بیعت با جهان غرب دانسته و در پارهای از مواقع غرب را غایت آمال خود تصور نموده است. اما خاطر نشان کردن این نکته ضروری است، ماحصل سازش و سازشکاری براساس سابقه ی تاریخی که از آن حاصل گردیده است چیزی جز ضربه خوردن کشور و صرف هزینه های سنگین و تحمیل خسارات جبران ناپذیر برای کشور نبوده است.
منطق دوم، منطق مبتنی بر غرور ملی است. این منطق راه پیشرفت و اعتلای وطن را نه در پیروی و تبعیت از کشور بیگانه که در نگاه به درون مرزهای سرزمینی خود جستجو می کند و براساس پیشینه ی تاریخی که از نزدیکی کشور با دیگر دول استثمارگر دارد، مقاومت و بازگشت به خویشتن اسلامی را جستجو می کند. فریادهای جمال الدین اسدآبادی در دوران ناصرالدین شاه تا نطق های مرحوم مدرس در مجلس ملی دوران رضا قلدر یادآور همان حماسه سرایی هایی است که اگر نبود مجموعه ی اقدامات آن بزرگان اکنون از دارایی های کشور هم چیزی باقی نمی ماند.
این دو منطق در حکومت قاجار و پهلوی و جمهوری اسلامی به انحای مختلف خود را نشان داده است ؛ گاه بر سریر قدرت بوده اند و گاه به دنبال محمل قدرت. عرصه ی کنونی کشور را نیز باید تقابل همین دو منطق جریان سوز و جریان ساز دانست. منطقی که ندای همراهی با غرب را سر میدهد و منطقی که با غرشهای دشمن شکن خود غرب را به چالش کشیده است.
نمایش اقتدار دیشب ایران در عرصه ی موشکی برخواسته از منطق چالش انگیزی است که خود را ارباب خود دانسته و خارچشم بیگانگان است. این منطق در برهه های حساس کشور در طول سالها نه تنها هیچ هزینه های برای نظام محسوب نگردیده بلکه هرچه بیشتر در صدد کم کردن هزینه های کشور بوده است. اما هر آنچه که به نام هزینه های سنگین روی دست نظام سیاسی کشور شاهدیم را باید برخواسته از منطق سازش پذیری دانست که تمام حوادث تاریخی و سیاسی و اشخاص مهم را در حال مصادره کردن به نام خود است. امری که امروز هم متاسفانه شاهد آن هستیم که عدهای در لباس مصلحت اندیشی و منظور به چالش کشیده نشدن نظام و درپی سازش با دشمنان نظام و ملت سعی در محکوم نمودن اقدامات سپاه پاسداران و دستگاه های نظامی و امنیتی کشور می کنند.
