سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
مشهور است که می گویند “سالی را که نکوست، از بهارش پیداست” اما گویا این ضرب المثل برای دولتمردان اعتدالی دولت دوازدهم و “شیخ دیپلمات” از زمستان سال پیش از بهار معنا پیدا می کند و طوفان تحریم های سنگین آمریکا بر تنِ نحیف برجام، پیش از آغاز دولت دوم روحانی علامت سوال بزرگی را مقابل کارکردهای آتی دولت به جای می گذارد.
دولتی که از صدر ریاست جمهوری تا بدنه ستادی وزارت خانه ها و نیروهای صفِ بدنهِ ادارات کل و استانداری ها همگی چشم به سیب و گلابی های برجام دل بسته بودند، اینک به دوست دوازدهمی رسیده است که رکود در بخش بخش واحدهای تولیدی و صنایع بزرگ مشهود است و چشم انداز روشنی برای دولت برجام زده متصور نیست.
استان آذربایجان شرقی نیز از این قاعده روزمرگی و رکود مستثنی نبوده و نیست و مدیریت ارشد استانی که در ۱۳ آبان ماه ۹۲، وعده هایی همچون احیای دریاچه ارومیه، تاسیس فرهنگستان زبان و ادبیات ترکی آذربایجانی،جذب سرمایههای بخش خصوصی، افزایش سهم استان از بودجههای سالیانه با همکاری نمایندگان، تکمیل طرحهای نیمهتمام و تزریق روح صفا و صمیمیت و نشاط و امید را داد اما عملکرد ۴ سال گذشته صرفا در موضوعاتی همچون تبریز ۲۰۱۸، استان بدون معتاد متجاهر و چند عنوان دیگر خلاصه شد و اینک با پایان دولت یازدهم زمزمه های تغییر استاندار آذربایجان شرقی و مدیریت ارشد استانی به گوش می رسد و افراد زیادی تلاش در کسب این کرسی دارند.
دوگانه جبارزاده-پوری حسینی؟!
سنت نانوشته مدیریتی در کشور است که با پایان عمر ۴ ساله یک دولت بخش عمده ای از مدیران آن احساس خانه به دوشی کرده و کم کم آماده تحویل سمت مدیریتی خود می شوند و چنین نیز می شود. براین اساس احتمال تغییر مدیریتی در استان جدی است اما شواهدی همچون افزایش آرای روحانی از ۵۸ درصد در سال ۹۲، به ۶۵ درصد در سال ۹۶ و تمرکز اخیر اسماعیل جبارزاده بر موضوع تبریز ۲۰۱۸ و صدالبته ارتباطات نزدیک او با طیف کارگزارانی دولت تداوم حضور او در کسوت استانداری را حداقل تا سال ۲۰۱۸ را محتمل میکند.
هرچند جبارزاده در تهران حامیان قدرتمندی برای خود دارد، اما در استان “بدون هیچ حامی قدرتمندی” حتی در طیف اصلاح طلبان است. نمونه عینی این اختلاف نظر را می توان در مطلب یکی از تارنماهای سابق حامی اصلاح طلبان در استان اشاره کرد که از اختلافات عمده اصلاحطلبان استان و جبارزاده پرده برداشت که «باوجود حمایت قاطع ستادهای دکتر روحانی از مهندس پوری حسینی و تمایل شخص رییسجمهور به ایشان، با مخالفت شدید نمایندگان اصولگرای استان، تفرقه و دودستگی در بین اصلاحطلبان استان و سوءاستفاده برخی از نهادهای غیر مسئول، درنهایت برخلاف پیشبینیها و در یک اقدام غیرمنتظره دکتر جبارزاده از سوی وزیر کشور جهت تصدی استانداری آذربایجان شرقی به هیئت دولت معرفی و با تصویب هئیت وزیران جبار زاده که هیچ حامی قدرتمندی در استان نداشت در مسند استانداری آذربایجان شرقی قرار گرفت٫»
در این مطلب تازنمای اصلاح طلبان به موضوع جالبی اشاره شده است، حمایت ستادهای انتخاباتی روحانی در استان از انتخاب رئیس ستاد انتخاباتی او در استان به عنوان استاندار آذربایجان شرقی است. این فرد علیاشرف عبدالله پوری حسینی است که برای دومین بار در سال ۹۶ نیز ریاست ستاد انتخاباتی روحانی در استان را برعهده داشت و این رئیس سازمان خصوصازی که نامش با حواشی بی پایان واگذاری ماشین سازی تبریز همراه شده است، بیش از هر زمان دیگر تمایل به جلوس بر کرسی استانداری آذربایجان شرقی را دارد.
از نجفی تا شافعی!
در میان دو گانه جبارزاده و پوری حسینی، نام های دیگری نیز شنیده می شود. از آن جمله صادق نجفی است که این روزها برای تداوم مدیریت خود بر شهرداری تبریز تلاش می کند و خودش بارها گفته است که “شهردار تبریز ۲۰۱۸” خواهد بود، هرچند اگر به این سمت دست نیابد، “استاندار تبریز ۲۰۱۸” نیز دور از ذهن نیست.
از گزینه های دیگر استانداری نیز می توان به رضا رحمانی، قائم مقام نعمت زاده در وزارت صنعت، تجارت و بازرگانی که با توجه به مطرح شدن نام محمد شریعتمداری برای این وزارت خانه وی شانس کمی برای کسب کرسی وزارت دارد و در این شرایط می تواند گزینه ای برای استانداری باشد. حمید چیت چیان، محسن مهرعلیزاده، کریم شافعی، سعید فائقی و حتی سعید شبستری خیابانی نام هایی هستند که احتمال معرفی آنان به عنوان استاندار آذربایجان شرقی وجود دارد.
هرچند در این بین چیت چیان نیز در صورتی که وزیر نشود علی رغم اصرار برخی اعضای لیست امید مبنی بر تکیه شهرداری تبریز تمایل زیادی به استانداری دارد و کمی شانس بیشتری نسبت به رقبا خواهد داشت.
