به گزارش تبریز بیدار ، از ساعات آینده جلسه اعضای شورای پنجم با ۸ گزینه شهرداری تبریز در خصوص ارائه برنامه های ۴ سال آینده برگزار می شود. بی شک در این برهه آنچه مهم است ارائه برنامه هایی با قدرت عملیاتی در خصوص کاستن از مشکلات شهری و رشد شتابان به روند توسعه شهر می باشد. در این خصوص به سراغ دبیر جبهه مطالعات فرهنگی استان رفته و نظر وی را جویا شدیم.
روح الله رشیدی در این خصوص به خبرنگار ما گفت: مهمترین کاستیِ مدیران شهر تبریز (اعم از شهرداران و اعضای شورای شهر) در ادوار مختلف این بوده که «نظامِ اولویت ها»یشان نسبتی حداقلی با نیازها و اقتضائاتِ شهر تبریز داشته است. نظام اولویت های مدیران است که برنامه ی عملی آنها را سامان می دهد.
وی افزود: نظام اولویت ها چگونه سامان می یابد؟ اولا از نظام ارزشیِ افراد نشات می گیرد و در مرحله بعد نیز تحت تاثیر نیازهای مشهود و قطعی مردم شهر شکل می گیرد.
دبیر جبهه مطالعات فرهنگی استان ادامه داد: بنابراین، اولاً باید نظام ارزشی شهردار (در این مقطع) کاملاً شفاف و روشن و قابل ارزیابی، ارائه شود. کنکاش در نظام ارزشیِ شهردار، یعنی مطالعه ی نوع نگرشِ او به ساحت های واقعی زیستِ مردم تبریز است.
وی افزود: ثانیاً داوطلبِ شهرداری تبریز باید برآوردی دقیق و قابل ارزیابی از نیازهای شهر (همه ی شهر) به دست دهد. او باید بتواند فهرستی از مسائل اساسی شهر را به ترتیب اولویت با ذکر راهکارهای متصور خود ارائه نماید. و این فهرست باید شمولیتِ حداکثری برای همه ی شهر داشته باشد.
رشیدی ادامه داد: وقتی از نظام ارزشی شهردار حرف می زنیم، برای مثال به مفهوم مهمی به نام «عدالت» برمی خوریم. شهردار باید تصور و تعریفش را از «عدالت شهری» مبتنی بر ساحت های اقتصادی، عمرانی، فرهنگی، اجتماعی، زیست محیطی و… تشریح کند. همچنین او باید مظاهر و تجلیاتِ بی عدالتی را در ساحاتِ مذکور برشمارد. در این صورت است که می توانیم بفهمیم او منابعِ محدودِ شهر را چگونه و با چه ترتیبی هزینه خواهد کرد.
دبیر جبهه مطالعات فرهنگی استان بیان کرد: مگر لاینحل ماندن مسئله ی مهمی مانند «حاشیه نشینی» در تبریز، معلولِ ابهام و اختلال در نظام اولویت های مدیران شهر و استان نیست؟ نظام ارزشیِ مدیر شهری است که موضعِ او را نسبت به این پدیده روشن می کند. در ادوار گذشته، یکی از روسای شورای شهر تبریز، باورش (نظام ارزشی اش) این بود که باید زندگی در حاشیه ی شهر را سخت کرد تا وسوسه ی مهاجرت به تبریز از بین برود! همین باور، در اولویت ها و برنامه های عملی مدیریت شهری، خودنمایی می کند. بر همین مبنا، تحرک برای ایجاد تحول در مناطق حاشیه نشین، تعطیل می شود و صرفاً به مدیریت وضع موجود آن مناطق اکتفا می شود!
رشیدی ادامه داد: داوطلب شهرداری تبریز باید به روشنی و پوست کنده بگوید که چه برنامه ای برای مواجهه با مسئله ی حاشیه نشینی دارد؟
وی ادامه داد: موضوع کسب درآمد برای شهرداری، پاشنه آشیل مدیریت شهری شده است. تراکم فروشی، تغییر کاربری های ویرانگر و شهر را در قرقِ سرمایه داران قرار دادن، حاصلِ تمایل مدیران شهری به کسب درآمدِ آسان و بی دردسر است. از همین رهگذر است که امروزه باغ شهرِ تبریز به برج آبادِ بدریخت تبدیل شده است.
رشیدی اظهار داشت: داوطلب شهرداری این شهر باید برنامه های مشخص و دقیق خود را برای ایجاد امکان درآمد پایدار برای شهر و کاستن از میزان اتکای شهرداری به شهرفروشی بیان کند. آیا او هم مانند اسلافِ خود به غارتِ آینده ی شهر خواهد پرداخت تا مثلاً چند روگذر و زیرگذر بسازد یا به دنبال هدایت درآمدهای شهر به سمتِ سرمایه گذاری های اشتغال زا برای شهر و درآمدآفرین برای شهرداری خواهد بود؟ چگونه؟ در چهار سال آینده، چه مقدار از میزان اتکای درآمدهای شهری به تراکم فروشی خواهد کاست؟
وی گفت: همین پرسش ها و دقت ها را در باقی عرصه ها نیز می شود صورت داد. به ویژه که شهر، هر روز با نیازها و مسائل جدید روبرو می شود و شهردار این شهر، قبل از هر چیز باید شهرشناس و انسان شناس باشد.
