یادداشت میهمان تبریزبیدار؛ حمید مظاهری راد
یقین دارم که این هجمه ها و حملات ظالمانه بر علیه سپاه ملت ما را با هر آئین و منش و مرامی منسجم تر و متحدتر خواهد نمود.ملت ایران خاطرات بسیار زیبایی از سپاه و پاسداران در دوران رنج و استقامت دارند.هر زمان و هر مکانی مردم و نظام و کشور نیاز به جانفشانی داشته اند سپاه پیشقدم گشته و مردمان این کشور تماما در نقش پاسدارانی ظاهر شده اند که گلایه های خود را کنار نهاده و در راه عزت ایران و ایرانی کوشیده و جان فدا نموده اند.این حقیر تمامی مردم ایران را پاسدار و جانبازانی می شمارم که به وقت ضرورت عافیت را رها ساخته و قربانی حقانیت ایران و ایرانی و اسلام عزیز گشته اند.
البته که حساب معدود انسان هایی که با مرزبندی های کاذب در میان اصولگرایان وصولگرا و اصلاح طلبان کاذب جا خوش کرده اند ؛ از مردم ایران جدا بوده و تعدادشان اندک هست و لیاقتشان غرق شدن در دنیای مادیست و بوی تعفن و لجن پراکنی شان دنیای پر رمز و راز شاهدان شهادت و ایثار را آلوده نمی سازد.همان هایی که خطوط را فقط برای بقدرت رسیدن و چرای چند روزه شان تبیین و تعیین کرده اند.
مطمئنا مردمی که سالها شهادت دیده اند فاصله دارند با انسانهای انگشت شماری که از جان گذشتگی را شنیده و باور ننموده اند.سپاهیان ، حکمرانان و دولتمردان مدیون این ملتند و بایستی قدردان آنان باشند و مردم نیز خصوصا در این چند روز نشان داده اند که چقدر سپاه و پاسداران را دوست دارند و تنهایشان نمی گذارند.خداوند نگذرد از ناکسان نان به نرخ روز خوری که در هر دو جناح نفوذ کرده اند تا در میان صفوف بهم پیوسته مردمان دیار عبودیت چنددستگی ایجاد کنند.
آنانی که قصدشان عقده گشایی از مردمی بود که جیره خواران را بهتر و زودتر می شناسند.مردمان ما همان ملتی هستند که از آذوقه ها و خوراکشان کاستند تا رزمندگان شان را بیشتر همراهی کنند ، همانانی که زیر بمباران شدید هواپیماهای دشمن ندای لبیک به پیشگام و پیشوای خویش سر دادند.
لباس سپاه را مقدس ترین جامه می دانم چرا که واقعا ” اگر سپاه نبود کشور هم نبود ” عافیت طلبان دو جناح و مزدوران معامله گر آیا می توانستند لحظاتی را در بیابانهای گرم و خشک جنوب و سرمای دهشتناک غرب برای ملت سر کنند.
کجایند مدعیان آزادی تا بدانند که رهایی از بند بندگی بیگانگان و زرق و برق دنیا فقط با شهادت و ایستادگی در مقابل زورگویی ها و سهم طلبی ها میسر خواهد بود و البته مردم نظاره گر آداب فرصت سوزانی بودند که بر عکس مردم ایران در زمان برخورداری ، سراغ غنایم بدست آمده می روند.البته که بایستی سره را از ناسره شناخت.دوران حاضر خصوصا چهار دهه ی گذشته تاریخ مردان و زنان پرتوان و شجاعی را به خود دید که در زندگی دنیوی یگانه بوده و با رشادت های خویش در مقابل زیاده خواهی ها ایستادند.ارج می نهیم رشادت های مردمانی را پاسدارند و پاسدارپرور.
