یاداشت میهمان تبریزبیدار؛ حسن عدالتی
آستان مقدس سیدالشهدا ملجاءای آرامبخش و شورانگیز برای عاشقان خامس آل عباست و اربعینش مشق ظهور و عشق است.
رزمایش سربازی و دلدادگی شیعه، رزمایش و تمرینی است برای آمادگی در حساسترین برهه تاریخ بشریت آن دم که نوایی قدسی از رکن یمانی با صوتی داوودی بلند میشود که
آلا یا اهل العالم أنا الإمام القائم؛ آگاه باشید ای جهانیان که منم امام قائم.
آلا یا اهل العالم أنا الصمصام المنتقم؛ آگاه باشید ای اهل عالم که منم شمشیر انتقام گیرنده.
آلا یا اهل العالم إن جدی الحسین قتلوه عطشان؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جد من حسین را تشنهکام کشتند.
آلا یا اهل العالم إن جدی الحسین طرحوه عریانا؛ بیدار باشید ای اهل عالم که جدّ من حسین را برهنه روی خاک افکندند.
آلا یا اهل العالم إن جدی الحسین سحقوه عدوانا؛ آگاه باشید ای جهانیان که جدّ من حسین را از روی کینهتوزی پایمال کردند.
ندایی شورانگیز که شیعه را از هروله «طویریج» را به هروله فتح رهنمون خواهد کرد. اشک غربت «امام بیسر» جای خود را به اشک شوق دیدار امام خواهد داد و چه روز میمون و مبارکی…
کرورکرور دلداده شورانگیز رهسپار دیدار یار خواهند شد و این را چندین سال است که شیعه دارد تمرین میکنید و چه تمرین شیرین و دلانگیزی
دوره خودسازی، شبکهسازی و جهانیسازی یک اندیشه متعالی و الهی.
شیعه قرون متمادی در زیر چکمه یاغیان بهظاهر مسلمان این سنت را در دل نهان داشته بود و با مرگ حاکم سفاک سفیانی دوباره آن را احیا کرد.
شیعهای که در قرون گذشته راضی به قطع دست برای زیارت مرقد ارباب بود. زندان، شکنجه و شهادت را به جانودل خرید اما صبر کرد تا کام دل برآمد.
وحوشی همچون متوکل که بهحق اکفر و اخبث و ارذل بنیعباس بود؛ با خشونتی زائدالوصف شیعه را سرکوب، حرم را خراب کرد و در آن دوران شیعه تقیهای عالمانه نمود تا به مقصود دل رسید.
اما حال دوران دیگری است. عراق سرتاسر مشق عشق میکند و تمرین ظهور.
فضا در عراق اربعینی نمونهای کوچکشده از دوران بعد از ظهور است. فضایی که تجلی کوچک بعد از « وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الْأَرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ»[۱]
فضای که پس از تشکیل «وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضى لَهُمْ»[۲]
و پس از تثبیت مردم «وَ لَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً»[۳]
در عراق اربعینی شیعه این زندگی را به عینه دیده و لمس میکند اما امسال در اینسوی مرز فضا متفاوت است! در خاک ایران اسلامی در ام القرای مسلمین انگار مشق هزینهتراش است. مشق سرگردانی و کاسب گری!
اینجا دست قطع نمیکنند بلکه امیدی را ناامید و با هزینهتراشیهای بیمورد و البته مشکوک طرح نارضایتی را در پیشگرفتهاند!
چرایش را نمیدانم! ویزا با دلار گرانتر از بازار، بیمه گران، بلیط اتوبوس دو برابر گرانتر از قبل و موارد دیگر!
راستی اینجا چه خبر است؟
دلار گران را چرا گرانتر میفروشند! این شرکت واسط بیمهگر کیست؟
اربعین مشق دلدادگی است نه بازار مکاره!
شیعه دست داده و زیارت کرده با کاسب گری عشقش به امام کم نمیشود ولی فراموش هم نمیکند.
خدا را شکر موکبها در عراق است و گرنه…
راستی اگر به پاتایا و یا ترکیه هم برویم اینقدر اذیتمان میکنند؟ یا این وضع فقط برای عاشقان ارباب است؟
…..
[۱] خداوند به کسانى که از شما ایمان آوردهاند و اعمال صالح انجام دادهاند وعده مىدهد که آنها را قطعاً خلیفه روى زمین خواهد کرد، همانگونه که پیشینیان را خلافت روى زمین بخشید.
[۲] و دین و آئینى را که براى آنها پسندیده، بهطور ریشهدار و پابرجا در صفحه زمین مستقر سازد.
[۳] و خوف و ترس آنها را، به امنیت و آرامش مبدل خواهد کرد.( آیه ۵۵ سوره نور)
