یادداشت میهمان تبریزبیدار؛ معصومه درخشان
انگار برای برخی از مسوولان به یک عادت تبدیل شده است که فرمایشات مقام معظم رهبری را در حد یک شعار برداشت کرده و در سخنرانیهای خود فقط به آن حرفها استناد کرده و در عمل خبری از انجام آن نباشد.
نامگذاری هرسال به عناوین مختلف در ابتدای هر سال تنها دستاویزی میشود که دولتمردان شعارهای دهانپرکن سر داده و در عمل خبری از تحقق آنها نیست.
رهبر معظم انقلاب طی سالهای اخیر در حالی توجه دولتمردان را به مسائل اقتصادی معطوف میکنند که هر روز شاهد تعطیلی یکی از واحدهای تولیدی هستیم و معلوم نیست در سالهایی که رهبر معظم انقلاب شعار اقتصاد مقاومتی سر میدهند، این آقایان مسوول مشغول چه نوع درگیریهای متفرقه هستند.
رهبر معظم انقلاب در حالی بر حمایت از تولید داخلی تاکید میکنند که مسوولان دروازههای شهر را بر روی واردات و قاچاق باز کردهاند و هر روز میبینیم که در کوچکترین موارد نیز محصولات وارداتی زینتبخش محفل و مجلس ما شدهاند.
یکی از مهمترین مواردی که هر روز میتوان آن را به عینه دید، برگزاری جلسات متعدد در ادارات مختلف و پذیرایی با میوههای خارجی است.
تا زمانی که مدیران ارشد استان و به تبع آنان مدیران میانی جلسات بررسی راهکارها و رفع موانع اقتصاد مقاومتی برگزار کرده و روی میز آنان میوههای واراتی چشمها را خیره میکند، چگونه این آقایان میتوانند برای اقتصاد مقاومتی نسخهپیچی کنند.
این مثالها بسیار ساده هستند ولی باید، پرسید با این کارها چگونه اقتصاد مقاومتی محقق میشود؟
متاسفانه ضرورت حمایت از تولید داخلی و بومی استان آذربایجانشرقی در باورهای برخی مدیران استان در حد شعار باقی مانده است و پذیرایی با میوههای خارجی در مراسم مختلف ادارات از جمله این موارد است.
اگر مسوولان به فکر تولیدات کشاورزی داخلی باشند، اول از خودشان شروع کرده و در جلسات خود استفاده از میوههای وارداتی همچون موز را ممنوع اعلام کنند، در حالی که چنین کاری انجام نمیشود.
مسوولان فکرش را کردهاند، در هر روز در ادارات مختلف چند جلسه برگزار میشود؟ برگزاری جلسات متعدد در طول روز و در ادارات مختلف با پذیرایی میوه موز باعث میشود چند تن میوه وارداتی در کشور مصرف شود.
پذیرایی با میوه موز را باید در جلسات برگزار شده در استان تحریم کرده و به جای آن میوههای فصلی تولیدی استان را استفاده کنیم، تولیدکننده استان هم باید نان سرسفرهاش ببرد و آرزو دارد میوههای برداشت شدهاش روی دستش باد نکند. چرا با انواع واردات موجب بیکاری خیل عظیمی از جوانان این مملکت میشوید؟
کشاورز بیچاره که سالها زحمت کشیده و اکنون درختان میوهاش به بار نشسته، چه گناهی دارد که باید این قدر ضرر و زیان ببیند.
او چه گناهی کرده است که تفکر مدیران اصلاح نمیشود و آنها در ظاهر شعارهای دلفریب میدهند و در عمل خبری از حمایت از کشاورزان زحمتکش نیست.
کشاورز بیچاره تا کی باید تماشاگر باشد که میوههای تولید شده او پیش چشمش خراب شود و در عوض این مدیران با آرامش خاطر هر روز سفارش بدهند و میوههای خارجی زینتبخش محفل و مجلس آنها باشد.
در جلسات متعددی که در استان آذربایجانشرقی برگزار میشود و تعداد آنها کم هم نیست، چرا به جای میوههای رنگارنگ و متنوع تولید استان از میوه موز که وارداتی است، استفاده میشود؟
چرا مسؤولان ما آنقدر شعارزده شدهاند؟ آیا فرمایشات رهبری درباره اقتصاد مقاومتی صرفاً باید بر روی کاغذ بماند و در عمل از آن خبری نباشد؟ اصلاً این را در نظر بگیریم که چنین شعاری نیز مطرح نشده است.پس عقل سلیم کجا رفته است که میوههای رنگارنگ فصلی استان را که در مقایسه با میوه موز مقرون به صرفهتر است، رها کرده و در بیشتر جلسات رسمی و غیررسمی از موز استفاده میکنند.
البته پذیرایی مدیران از مهمانان خود تنها به میوههای خارجی بسنده نمیشود بلکه بسیار مشاهده میشود که در بسیاری از جلسات برگزار شده از بیسکویتهای خارجی استفاده میشود، موضوعی که صدای فعالان این حوزه را درآورده است و گاه و بیگاه شاهد اعتراض بازرگانان و تولیدکنندگان شکلات و بیسکویت داخلی هستیم که به وزیر اقتصاد اعتراض میکنند که چرا باید در جلسه پذیرایی از فعالان اقتصادی از بیسکویتهای خارجی و مخصوصاً بیسکویتهای آلمانی که کشورمان را تحریم میکند استفاده شود؟
سالانه چقدر حیف و میل مواد غذایی در این کشور صورت میگیرد و چقدر پول و منابع مالی از بین میرود چرا برنامه مدونی برای سر و سامان دادن به این امر نیست؟
آقایان کمی نیز مرد عمل باشید. پذیرایی با میوه موز در جلسات استان را تحریم کنید و به جای آن میوههای فصلی تولیدی استان را استفاده کنید.
آن قدر موضوع در خصوص نادیده گرفتن اقتصاد مقاومتی در کشور وجود دارد که معلوم نیست کدام یک را مطرح کنیم. نمیدانیم از موزهای وارداتی سخن بگوییم که تولیدات کشاورزان بیچاره را نابود میکند یا از واردات لوازمالتحریر خارجی که بازار را قبضه کردهاند،حرف بزنیم.
متولیان فرهنگی در دانشگاهها که خودشان باید از پیشروان اقتصاد مقاومتی باشند در نمایشگاههای برگزار شده در مناسبتهای مختلف به فروش لوازمالتحریر خارجی میپردازند.
در جلسات و نشستهای خبری خودکار و رواننویسهای خارجی استفاده میکنند، در حالی که لوازمالتحریر داخلی از جمله خودکارهایی که در داخل تولید میشود، از مرغوبیت و کیفیت خیلی بهتری برخوردار است.
در حالی که رهبر معظم انقلاب در جلسات مختلف به حمایت از تولید ملی و خرید کالاهای داخلی تاکید و تصریح میکنند، اما معلوم نیست مدیرانی که صاحب چنین تفکری نیستند بر چه مبنایی عمل کرده و چگونه میخواهند به منویات رهبر معظم انقلاب توجه کنند.
ایشان در دیدارهای مختلف با عموم مردم و مسوولان بر پرهیز از کالاهای وارداتی و تولید خارجی تاکید میکنند، به عنوان مثال در دیدار جمعى از کارگران سراسر کشور در اردیبهشت ماه سال ۹۴ میفرمایند: «ما در برخی از صنایع در کشورمان جزو پیشروان دنیاییم، امّا در همان چیزها، میروند از بیرون چیزهایی را به داخل میآورند و این وظیفه همه است؛ از جمله وظیفه دولت. وزیر محترم کار اینجا حضور دارند، من خواهش میکنم در دولت مطرح کنید، اصرار کنید، پافشاری کنید اشیایی که جزو مصارف دولتی است، مطلقاً از خارج نیاید. چون دولت با دامنه وسیعی که دارد، مصرفکننده درجه یک است. نگویند که ما فلان چیز را میخواهیم، الان لازم داریم، تولید داخلیاش نیست، ناچاریم از بیرون بیاوریم. خب، شما مگر برنامهریزی ندارید؟ شما که امروز احتیاج دارید، چرا امروز میگویید؟ میخواستید دو سال پیش بگویید تا تولیدکننده داخلی فرصت داشته باشد برنامهریزی کند، بسازد، امتحان کند، تجربه کند تا امروز دست شما برسد. اینها مسائل مهمّی است، اینها مسائل کوچکی نیست.»
همچنین ایشان در دیدار مردم آذربایجان در ۲۹ بهمن سال ۹۳ میفرمایند: یک نکته دیگر مصرف محصولات داخلی است که من بارها در سخنرانیهای اوّل سال و غیره آن تکرار کردم، الان هم به شما عرض میکنم: محصولات داخلی را مردم مصرف کنند، نروند دنبال این نشانهها. حالا مُد شده است بگویند «بِرَند» است، بِرَند فلان؛ بِرَند چیست! بروید سراغ مصرف تولیدات داخلی. آن چیزهایی که مشابه داخلی دارد، متعصّبانه و با تعصّبِ تمام، ملّت ایران، خارجیِ آن را مصرف نکنند. این را من فقط برای یک عدّه خاص نمیگویم، خب بله، وقتی ما میگوییم، یک عدّه متدیّنین فوراً گوش میکنند حرف را، پیغام هم میدهند فلان چیز راکه خارجی است، بخریم؟ فلان چیز را نخریم؟ من فقط برای متدیّنین و افرادی که برای حرف ما حجّیّت شرعی قائلند، این را نمیگویم، من این حرف را برای هرکسی میگویم که به ایران علاقمند است، به آینده کشور علاقهمند است، به فکر بچّههای خودش است که بناست فردا در این کشور زندگی کنند. شما مصنوعات خارجی را که مصرف میکنید در واقع کمک میکنید به اینکه حجم آن بنگاه خارجی، آن کارگر خارجی، آن سرمایهدار خارجی، مدام بیشتر بشود و تولید داخلی ضربه بخورد، شکست بخورد. این را به همه مردم به خصوص آن کسانی که مصارف زیادی دارند میگویم، دولتیها هم همینجور، دولتیها هم در مصارف دولتی، در اشیاء مصرفیای که در ساختمانها، در چیزهای گوناگون مصرف میکنند، حتماً ملاحظه کنند تولید داخلی را.»
بنابراین باید گفت تا زمانی که تفکر مدیران عوض نشود، نمیتوان به روزی امیدوار بود که اقتصاد مقاومتی در عمل تحقق پیدا کند.
پر واضح است که اگر در سراسر کشور مدیران ارشد استانی در خط مقدم شکوفایی اقتصادی نباشند و سیاستهای تدوین شده را رعایت نکنند،نمیتوان از عموم مردم انتظار داشت مفاد این سیاستهای اقتصادی را درک و رعایت کنند.
مطمئناً گفتمان اقتصاد مقاومتی زمانی در دل و جان مردم پذیرفته و مؤثر خواهد بود که دولت و نمایندگان آنها خود عامل به آن باشند.
