سرویس اجتماعی تبریز بیدار
باران نم نم می بارد و شبنم روی گل ها فضایی شاعرانه در یک روز بهاری را برایت رقم می زند. اینجا تبریز است محله قدیمی سرخاب نزدیک امام زاده سید حمزه تبریز بنایی عظیم خودنمایی می کند.
از در که وارد می شوی این شعر زیبا با صدای شهریار ملک سخن تو را به وجد می آورد:
حیدربابا ، ایلدیریملار شاخاندا
سئللر ، سولار ، شاققیلدییوب آخاندا
قیزلار اوْنا صف باغلییوب باخاندا
سلام اولسون شوْکتوْزه ، ائلوْزه !
منیم دا بیر آدیم گلسین دیلوْزه
شهرت جهانی شهریار پای گردشگران را به تبریز باز کرده
داخل می شوم آمده ایم یادش کنیم. از جای جای کشور گردشگران حضور دارند. با شور و حال خاصی اشعار نقش بسته بر در و دیوار مقبره الشعرا را زیر لب زمزمه می کنند و تندیس های عرفا و شعرای به نام را نظاره گرند.
یکی از مشهد آمده آن یکی از اراک و دیگری از تهران.
سراغ خانمی می روم، می گوید از اهواز آمده و شهرت استاد شهریار او را به این بنا کشانده. هر چند فارس زبان است اما می گوید عاشق اشعار شهریار هستم و می دانم اشعار ترکی و منظومه حیدربابای او شهرت جهانی دارد.
مردی میانسال بر سر مزار شهریار ایستاده، سراغش می روم و می پرسم شعری از شهریار را که حضور ذهن دارید بخوانید. لبخند می زند و می گوید: «مگر می شود اهل ادب باشی و شعر علی ای همای رحمت استاد را از بر نباشی.»
می گوید: «البته اهل عشق و عاشقی هم اگر باشی شعر آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرای استاد را حتما بارها باخودت زمزمه کرده ای»
خلاصه آنهایی که در این منبع شعر و ادب و عرفان سیر می کنند همه اهل دل بودند که برای شناخت بیشتر آمده بودند.
سراغ مدیر مجموعه را می گیرم. استاد صدرمحمدی که یکی از شعرا و اهل ادب تبریز است، مسئولیت این مجموعه را عهده دار است. از او می خواهم اینجا را بیشتر معرفی کند.
تبریز مأمنی برای شاعران صلح طلب
می گوید: در مقبره الشعرا تبریز بیش از چهارصد شاعر، عارف و ادیب ایرانی مانند استاد شهریار، خاقانی شروانی، اسدی طوسی، قطران تبریزی، سوزنی سمرقندی، همام تبریزی، ظهیرالدین فاریابی، لسان شیرازی و بسیاری از نفرات دیگر به خاک سپرده شده اند. این مکان تاریخی معماری و فضاسازی بسیار زیبایی دارد که از نمادهای شهر تبریز محسوب می شود. مقبره الشعرا در یکی از محله های تاریخی شهر تبریز و در نزدیکی آثار قدیمی دیگر قرار دارد.
وی ادامه می دهد: در میان محلات قدیمی تبریز، کوی سرخاب در طول تاریخ خود به جهت وجود دانشگاه ربع رشیدی، زیارتگاه امامزاده سید حمزه، بقعه عون ابن علی، حظیره بابا حسن، حظیره بابا مزید، صفوه الصفا و مقبره الشعرا و دیگر ابنیه و اماکن مهم از ارجمندی و تقدس بالایی برخوردار است.
وی همچننی می گوید: قدیمی ترین کتاب هایی که نام مقبره الشعرا در آن ذکر شده، تاریخ گزیده و نزهت القلوب حمدالله مستوفی است که در سال ۷۳۰ و ۷۴۰ هجری قمری نگارش شده است. به روایت تاریخ پس از آن که در قرن ششم هجری، شهر تبریز مرکز حکومت اتابکان آذربایجان شد،شاعرانی که زندگی آرام و دور از جنگ و خونریزی را می جستند، به این شهر روی آوردند. خاقانی، ابوالعلا و فلکی از شروان و گنجه، ظهیرالدین فارابی و شاهپور نیشابوری از خراسان به تبریز آمدند و در این شهر ماندگار شدند و برخی از آنان پس از رحلت در حظیره های مخصوص در قبرستان تاریخی سرخاب دفن شدند و مجموعه مقبره الشعرا را تشکیل دادند.
صدر محمدی خاطر نشان می کند: درباره بنای یادمان مقبره الشعرا بهتر است بگویم که طرح یادمان آن در سال ۱۳۵۰ در پی فراخوان انجمن آثار ملی ایران، توسط مهندس غلامرضا فروزان مهر طراحی و در همان سال عملیات ساختمانی آن آغاز شد، لکن تکمیل ساختمان و بهره برداری آن، پس از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار جمهوری اسلامی در دهه ۷۰ هجری شمسی به انجام رسید و هم اکنون نیز طرح توسعه و مرمت و بهینه سازی این بنای باشکوه که ستارگان فروزان سپهر فرهنگ و ادب ایران زمین را در دل خود جای داده در دست پیگیری و احداث است .
آری اینجا در یک روز بهاری بهترین مکانی بود که توانستم در دنیای شعر و ادب سیر کنم و لحظاتی روحم را صیقل دهم و یادی کنم از استاد ملک سخن محمد حسین بهجت تبریزی . هنگام ترک این مجموعه شعری به ذهنم می آید که زیر لب زمزمه می کنم:
شهریارا تو به شمشیر قلم در همه آفاق
به خدا ملک دلی نیست که تسخیر نکردی
گزارش از سیده صفوره موسویلر خسروشاهی
