به گزارش تبریز بیدار ، بیست و سوم مهر ماه روزی است که در تقویم به نام روز جهانی «عصای سفید» نامگذاری شده و برای یک روز در سال هم که شده آنانی که نمی بینند، به چشم می آیند و بیش از پیش دیده می شوند.
روشندلان جامعه قدرت فوق العاده ای برای دستیابی به اهداف زندگی و موفقیت در این راه دارند و با کمک به افرادی که می بینند گاه موجب حیرت مردم می شوند.
از جمله مشکلات نابینایان می توان به مناسب نبودن معابر سطح شهر اشاره کرد که آنان را حوادث ناگواری تهدید می کند لذا باید شهر برای نابینایان امن شود.
به بهانه ی روز جهانی نابینایان به کتابخانه مرکزی بخش کتابخانه نابینایان مراجعه می کنم تا کمی با نحوه ی زندگی آنان آشنا شوم و مشکلات و سختی زندگی شان را جویا شوم.
روح الله ساعی، مسئول بخش نابینایان کتابخانه می گوید: در بخش نابینایان آموزش برجسته نگار، مانیتور نابینایی، کلاس های اندروید به صورت مقدماتی و پیشرفته و چاپ بریل جزوات و کتاب ها در بخش نابینایی انجام می گیرد؛ بیش از ۸ هزار عنوان کتاب گویای ثبت شده و ۱ هزار و ۷۰۰ نسخه کتاب بریل با موضوعات مختلف داریم.
وی ادامه می دهد: دستگاه چاپ بریل به صورت انبوه، برش، صحافی، پرس و در کل فرایند تولید کتاب بریل در این مجموعه صورت می گیرد و به کل کشور کتاب بریل چاپ می شود.
رباب مهدوی فرد، کتابدار بخش نابینایان کتابخانه می گوید: استفاده از گوشی هوشمند برای افراد نابینا مستلزم آموزش است که توسط یکی از اعضای نابینا آموزش داده می شود.
مهدوی فرد ادامه می دهد: از خدمات کتابخانه نابینایان می توان به امانت کتاب های بریل، گویا، آموزش کامپیوتر، نرم افزار صفحه خوان و گویا اشاره کرد که اعضا نسبت به این آموزش ها مشتاق هستند.
کتابدار کتابخانه نابینایان می گوید: آسیب بینایی می تواند مادرزادی یا اکتسابی بر اثر حوادث و بیماری اتفاق می افتد که خط بریل مخصوص نابینایان است و تمام علائم، ارقام و نشانه ها از ترکیب ۶ نقطه به وجود آمده که خط رایج نابینایان محسوب می شود.
تعدادی از اعضای نابینا را می بینم که دور یک میز نشسته اند و نحوه ی استفاده از گوشی هوشمند را که توسط جوان ترین آنان آموزش داده می شود، یاد می گیرند.
رضا حسینی ۲۱ سال دارد و مادرزادی نابینا است؛ در دبیرستان رشته انسانی خوانده و اکنون دانشجوی ترم آخر کاردانی رشته IT ، گرایش شبکه های گسترده است و آن ها امروز در کتابخانه بخش نابینایان مشغول استفاده از گوشی هوشمند هستند که توسط رضا آموزش داده می شود.
وی می گوید: در زمینه های فنی و همچنین ارائه خدمات سرویس اینترنتی فعالیت می کنم و هر جایی که تلاش کنیم محدودیت ها از بین می روند.
وی با اشاره به اینکه نابینایی در زندگی شخصی اش تاثیر منفی نداشته، ادامه می دهد: مشوق اصلی ام خانواده ام بوده که در همه ی زمینه ها کمک حالم بودند و برادر بزرگم را برای خودم الگو قرار داده ام.
بهنام حسینی برادر رضا است و متولد سال ۷۲؛ دانشجوی ترم آخر رشته علوم اجتماعی، گرایش تعاون.
بهنام حرف هایش را با این جمله شروع می کند: عصای سفید و عینک نمایش دهنده ی نابینا بودن شخص است لذا رانندگان هنگام دیدن فرد نابینا باید از سرعت خود بکاهند.
وی به مشکلات نابینایان اشاره می کند و می گوید: بزرگ ترین مشکلمان عبور از خیابان و هزینه های رفت و آمد است که اگر آژانسی برای نابینایان و کم بینایان در نظر گرفته شود؛ از اتفاقات ناگوار جلوگیری می شود یا مسئولان سهمیه و بودجه ای در اختیار نابینایان قرار دهند تا مشکلی برای رفت و آمد نداشته باشیم.
حسینی ادامه می دهد: در دبیرستان سطح متوسطی داشتم و به کلاس کنکور رفتم و با مطالعه ی بهتر، توانستم وارد دانشگاه تبریز شوم و به رشته جامعه شناسی علاقه زیادی دارم؛ در آزمون های استخدامی تنها ۳ درصد شامل افراد معلول می شود که آن هم معلوم نیست در میان آنان نابینا باشد یا خیر.
وی به کلاس هایی که توسط برادرش در کتابخانه برگزار می شود اشاره می کند و می گوید: کلاس ها مفید هستند و تعدادی نرم افزار وجود دارد که باید ما هم با آن آشنا شویم و طریقه ی استفاده شان را یاد بگیریم؛ در کلاس یاد گرفته ام خودم با گوشی کارت به کارت کنم و کارتم را به دیگری ندهم تا این کار را برایم انجام دهد.
حسینی ادامه می دهد: خانواده مان شناخت خوبی نسبت به رفتار با دو فرزند نابینا را نداشتند ولی با مشورت، این مشکل حل شد و آنان بیش از پیش به ما شناخت پیدا کردند.
وی با اشاره به اینکه معلول به فرد مهربانی نیاز دارد، می گوید: مددکار موظف است تمام خدمات جدید را به همه اطلاع دهد؛ از برخورد بهزیستی ناراضی هستم و دوستانش هم تایید می کنند گویا آنان هم گلایه دارند.
سیده الناز استوار دیپلم علوم انسانی دارد و متولد سال ۶۷ است.
الناز استوار می گوید: در کلاس های آموزش شعر فعالیت می کنم و به زبان ترکی و فارسی شعر می نویسم که در قالب های مثنوی، رباعی، غزل و دوبیتی هستند؛ پارسال در جشنواره کتابخوانی رضوی با معرفی کتاب، مقام کسب کردم و به عنوان برگزیده ملی جشنواره انتخاب شدم.
وی ادامه می دهد: در معابر و رفت و آمد مشکل داریم و به حمایت دولت از نابینایان نیاز داریم؛ انتظار دارم در مدارس نحوه ی برخورد با افراد معلول را آموزش دهند.
اعظم زمانی ترم آخر کارشناسی عمومی روانشناسی است و عاشق رشته اش؛ فشار چشمی و خطای چشمی پزشک هنگام عمل باعث از دست دادن بینایی اش شده است.
اعظم زمانی می گوید: در زمینه روانشناسی مطالعات زیادی دارم و همزمان با درس خواندن در دانشگاه در زمینه سلامت، تغذیه، روح و روان مردم کار می کنم و مشاوره فی سبیل الله می دهم؛ در منطقه خودمان کلاس های مهارت های زندگی برگزار می کنم.
وی ادامه می دهد: به لطف خداوند در زندگی بینایان راهگشا شده ام و به دوستانم در تحصیل و ازدواجشان کمک کرده ام؛ در زندگی ام «خانم احمدیان» که دوستم است، کمک زیادی برایم کرده و از او تشکر می کنم.
زمانی با بیان اینکه معلولان توانمند تر از دیگران هستند، می گوید: معلولان با دیگران فرقی ندارند تنها مدل زندگی شان فرق می کند و مهم عقل است که نابینایان همگی عقل دارند و قله ها را فتح می کنند؛ فقر فرهنگی وجود دارد که اگر برنامه هایی برای درک بیشتر نابینایان در نظر گرفته شود کمبود و فقر از بین می رود.
نسرین آسیابان ۳۷ ساله است و از سال ۸۵ به کتابخانه عضو شده که کتابخانه تاثیر زیادی در مطالعه اش گذاشته است.
نسرین آسیابان می گوید: از دوران کودکی خط بریل را یاد گرفته ام که برای خواندن بهتر کتاب ها کمک می کند.
آسیابان ادامه می دهد: در موسسه فرهنگی هنری نابینایان بصیر فعالیت هنری زیادی انجام می دهم و در بخش صنایع دستی مثل: گل مصنوعی، پارچه دوزی، عروسک سازی و … فعالیت می کنم.
وی می افزاید: خانواده ام حمایت و کمک زیادی برایم می کنند و خدا را شاکرم که از فعالیت در جامعه محرومم نکرده اند.
مشکل اساسی آنان مناسب سازی معابر سطح شهر، اشتغال، هزینه های رفت و آمد و حمل و نقل است؛ حال باید ببینیم مسئولین و دولت تا چه حدی برای نابینایان کمک می کنند و امیدوارم تنها به روز عصای سفید و تقدیر از آنان بسنده نکنند و همه روزه به فکرشان باشند.
گزارش از معصومه نعمتی
