سرویس اجتماعی تبریز بیدار / لیلا محمدی
دلهره آورده ترین لحظه هات برای آدم ها متفاوت است، برای یکی که در انتظار خبر است، لحظه موعود همانند یک بمب ساعتی عمل می کند، در آستانه انفجار پر از دلهره و اضطراب.
زمان اعلام نتایج کنکور هم از این لحظه هاست، در کنار شوق و اشتیاق برای قبولی در بهترین دانشگاه، باید با استرس شرایط موجود هم کنار امد.
به بهانه روز دانشجو این گزارش صرفا خبر از بخش کوچکی از دغدغه هایی دانشجویان می دهد که مشتاقانه وارد عرصه علمی دانشگاه شدند ولی شاید تعداد کمی با انگیزه شغل و کار آفرینی و حتی علم آموزی و فرهنگ پروری از دانشگاه فارغ شد.
تشکل گردی های دانشجویی!
یکی از دانشجو های دانشگاه صنعتی سهند با انتقاد از عدم گسترش فعالیت های دانشجویی و کار آفرینی دانشگاه ها می گوید: وضعیت دانشگاه ها از نظر علم آموزی اصلا خوب نیست، دانشجو را با افکاری به سمت دانشگاه هل می دهند که پایش به دانشگاه نرسیده به همه تشکل ها سرک می کشد و بعد از دو ترم مشروطیت تازه می فهمد هدفش از دانشگاه چه بود.
وی در ادامه می گوید: دانشجویی که همه زندگی و درسش را ول می کند و به یکی از تشکل ها می چسبد در وقت موعود، به جای اینکه همان تشکل ها پله ای برای پیشرفت دانشجو شوند، سنگی جلوی پایش می اندازند و شاید ایده وی برای انجام کاری قابل تقدیر باشد ولی با عقده پروری و بی تدبیری مدیری، بر باد برود.
دزدی علمی به تشویق اساتید
یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه آزاد تبریز با انتقاد از تحقیقاتی که گاه به عنوان پایان نامه از آن یاد می شود، می گوید: همه دانشجو های ارشد می دانند که پایان نامه نوشتن سخت ترین بخش تحصیل است.اساتید بدون توجه به معدل و پولی که از جیب می رود، بی رحمانه پروپزال را رد می کنند و انگیزه تکمیل پایان نامه و گرفتن مدرک را برای دانشجو آرزو می کنند.
وی ادامه می دهد: در دوره ارشد حتی یک واحد درس آموزشی هم برای چگونگی پایان نامه نویسی اختصاص نداده اند در مقابل تا دلتان بخواهد قوانین جالبی برای پیامدهای شهریه پرداخت نکردن قرار داده اند! همه بهتر از من می دانند که کمتر دانشجویی این روزها به فکر وقت گذاشتن برای پایان نامه نوشتن است،همه جا پر شده از پایان نامه های آماده، پول می دهند برایش یک پایان نامه بنویسند!
اما این یک دغدغه بزرگ است. چرا باید آموزش عالی ما به سمتی برود که دانشجو تقلب علمی را به جای تلاش برای پایان نامه نوشتن ترجیح دهد؟چرا یک استاد آنقدر باید سخت گیری نا به جا کند که دانشجو نتواند در طی دو سال، درسش را تمام کند؟ آموزش عالی کاری کرده که ما به سمت پول دادن و خریدن پایان نامه سوق پیدا کنیم.
پایان نامه نویسی مهم ترین مرحله دریافت مدرک فوق لیسانس است اما این مرحله حساس در برخی دانشگاه های شهریه پرداز ما اصلا جدی گرفته نمی شود و استادان خودشان گاهی دانشجوی پایان نامه نویس معرفی می کنند!
خوابگاه هایی که مرکز فساد می شود
دانشجوی پسر دیگری در ادامه این گزارش به خوابگاهی بودن و سختی های چهار سال زندگی در خوابگاه اشاره کرد و می گوید: خوابگاهی بودن سختی ها و شیرینی های خودش را دارد. متاسفانه گاهی عدم نظارت روی خوابگاه و زد و بند با مسئولان خوابگاهی کار را به جایی می کشاند که مشکلات زیادی برای عده دیگری از دانشجویان به خصوص در شب های امتحان به وجود می آید.
مشکلات پسران دانشجو هم چندان متفاوت با دخترها نیست. هرچند ممکن است حساسیت پسرها به نظم و ترتیب و بهداشت کمتر باشد، اما آنها هم از اختلافهای فکری و ویژگیهای فردی هم گله دارند. در خوابگاه اصلا نمیتوانستم درس بخوانم، همیشه سروصدا بود. بعضیها از زندگی در خوابگاه به عنوان فرصت خوشگذرانی استفاده میکردند. رفتارهای نامتعارف هم بین بچهها بود و سیگار کشیدن رفتاری معمول بین آنها به حساب میآمد. یکی از بدترین تجربههای من در خوابگاه این بود که مدام وسایلم گموگور میشد. از خوراکی بگیرید تا کتاب. چند منبع درسی و چند کتاب محبوبم را در خوابگاه دزدیدند.»
وی در ادامه می گوید:تصور مسئولان دانشگاه ها این است که متصدیان خوابگاه حواسشان شش دانگ به دانشجویان و عملکردشان هست ولی همیشه این قضیه درست نیست، از مشکلات فساد در خوابگاه تا کمبود دستگاه های گرمایشی. از بوی سیگار تا صدای بگو بخند دانشجو ها. در این خصوص هیچ کس هم حق اعتراض ندارد وگرنه تا پایان ترم روزگارش سیاه می شود.
سخن آخر
با گذشت سالهای طولانی از تاسیس دانشگاه ها و خوابگاه ها، هنوز سطح علمی و آموزشی و رفاهی در دانشگاه های ما به مرحله ای نرسیده که دانشجو فقط به درس خواندن متمرکز شود.
در کنار اینکه خوابگاههای ما را از استانداردهای مطلوب دور کرده است دغدغه گذراندن شب و داشتن آسایش روحی و روانی هم از مشکلات اساسی دانشجو محسوب میشود.
تحصیلات تکمیلی نیز مستثنا از این قضیه رفاه دانشجویی نیست که به منظور مدرک گرایی دزدی علمی صورت گیرد؛ نتیجه همه کم کاری ها در آینده نه چندان دور، از آینده سازان کشور، به کشور در حال توسعه رسوخ خواهد کد و این یعنی آغازی بر یک نا هنجاری علمی و مدیریتی کشور…
