یادداشت تبریز بیدار / علی جعفری آذر
شکی نیست که یکی از عمده دلایل مشکلات و چالش های ۴۰ ساله اقتصاد ایران، خصومت ها، محدودیت ها، ممنوعیت ها و تحریم های ظالمانه و مستکبرانه دشمنان ایران است و همچنان تداوم دارد.
لیکن آنچه این تحریم ها و محدودیت ها را اثر بخش کرده و مشدد آنها شده است، الگوی اقتصادی و فرهنگی سکولارِ مغایر با اصول انقلاب اسلامی است که بواسطه نفوذ و حضور و سلطه طولانی مدت (سه دهه ای) سکولاریست های یقه بستهِ کنز مسلک، بر مراکز کارشناسی، مدیریت و برنامه ریزی و تصمیم سازی جمهوری اسلامی ایران مانند مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری،کمیته های مجمع تشخیص مصلحت نظام و مجلس شورای اسلامی بوده است.
این جماعت عاج نشین به عناوین فریبنده، همه ثروت ها و سرمایه های ملت و کشور را به ثمن ناوصولی به «دورهمی های صاحب قدرت و آقازاده ها و ژن های برتر و فرصت طلبان نوکیسه»، بخشیده و آنها را براقتصاد و تولید کشور، اعم از بانک ها و صنایع و کشاورزی و باغ و دام و تجارت و… ایران حاکم ساختند و صنایع بزرگ فعال و نامدار چند هزار نفری را به تعطیلی و نابودی و بحران کشاندند و امروزه با افتتاح کارگاهک های ۳-۴ نفری زیر پلکانی به ملت و جوانان وعده تولید و اشتغال و… سرخرمن می دهند.
جریان نفوذی چند تابعیتی، دولت را از سرمایه گذاری در اقتصاد منع کردند، شعار استقلال، خودکفایی و رهایی از وابستگی و سیاست های حکیمانه اقتصاد مقاومتی را به سخره گرفتند و بی هیچ نتیجه ای مشمول مرور زمان کردند.
با گذشت زمان، هم ملت را بیکار و بدهکار و مریض و مایوس وامانده کرده اند، که نه برای خرید مسکن و خودرو، بلکه برای خرید فرش ماشینی و عمل جراحی و تعمیر دندان و … به دنبال وام بالای ۲۰ درصد است و هم دولت جمهوری اسلامی ایران را از قدرت و اقتدار اقتصادی انداخته و بدهکار افراد و اشخاص و بنگاهها و… نموده است.
خلاصه نسخه نئولیبرال های دولتی و مجلسی، نه تنها بر اقتصاد ایران مقاومت نیافرید، بلکه هر سال بر ضعف اقتصادی ملت و دولت افزوده، ارزش پول ملی را به پایین کشیده و لشکر عظیم جوانانِ تحصیل کردهِ بیکارِ مجردِ سرگردان را در کوچه و خیابان ها، به میراث گذاشته است.
چنان بلایی بر سر اقتصاد ملی و ارزش های فرهنگی ایران آورده که علیرغم کثرت جمعیت جوان کشور، خبری از مجالس عقد و عروسی نیست، اما در کمال پر رویی برای جلب حمایت و آرای مردم، لوح تسلیت در دست و رخت عزا بر تن، تعزیه گردی می کنند.
سکولاریست های ایرانی، مردمی را که انقلاب کرده و بیش از چهل سال برای تقویت آن مردانه ایستاده اند، بشدت مجازات و تنبیه می کنند و به دنبال القای ناکارآمدی دین در اداره کشور هستند. هزاران پرودنده فساد اقتصادی، اجتماعی بر شعب دستگاه قضایی بار کرده اند.
