سرویس اجتماعی تبریز بیدار / مهدی بارعی
هر هزینه ای از پشتوانه فکری و هدفی برخوردار است و به دنبال خود آثار دارد. هز ینه های انتخاباتی نیز از این قاعده مستثنی نیست. باید توجه کرد که اولا منبع و منشأ این هزینه ها از کجاست و چگونه تامین شده است و به دنبال چه سودی است؟
ثانیاً جای این هزینه ها چگونه پر خواهد شد و راه پر کردن این هزینه ها چیست؟ و آیا نمایندگی مجلس چقدر درآمد دارد که بتواند این هزینه ها را تامین نماید؟
در هر حال هزینه کننده از دو فکر خالی و به دور نیست؛ یکی تامین کردن هزینه هایی که انجام گرفته است که این هزینه ها یا از جیب شخصی است و یا از جیب کسان دیگری فراهم آمده است و دیگری به سود رساندن آنها است. این دو فکر قطعا جایی برای فکر سوم که خدمت رسانی به مردم باشد؛ باقی نخواهد گذاشت. با این وصف حال و روز مردم اگر بدتر از قبل نباشد بهتر از قبل نیز نخواهد بود.
اگر ملاک در انتخاب نماینده غیر از اصلحیت، کثرت اقلام تبلیغاتی و هزینه های گزاف تبلیغی باشد نتیجه آن هیزم ندامتی می شود که دودش به چشم مردم می رود.
نماینده مجلسی که به دنبال حفظ منافع فردی و جناحی است قطعاً از منافع ملی غفلت خواهد کرد و آن را معامله خواهد کرد.
