به گزارش تبریز بیدار ، در روز هفتم محرم «امام حسین (ع)» با عمر بن سعد ملاقات و گفتگو کردند، اما از آنجا که «خولی بن یزید اصبحی» دشمنی شدیدی با «امام حسین (ع)» داشت این دیدار را به گوش ابن زیاد رساند، ابن زیاد نیز پس از مطلع شدن از این قضیه دستور رسمی داد که دیگر هرگز ملاقاتی با «سیدالشهدا (ع)» و سپاهیانش نداشته باشند و بار دیگر بر بستن آب روی «امام حسین (ع)» و یاران گرامی شان تاکید کرد.
عمر نیز پس از اینکه نامه را دریافت کرد سریعاً دستور ابن زیاد را اجرا کرد بدین ترتیب «سید الشهدا (ع)» سه روز منتهی به شهادت شان دیگر به آب دسترسی نداشتند.
پس از قطع شدن کامل مسیر دسترسی لشکر «امام حسین (ع)» به آب فردی از لشکر دشمن رو به سوی «امام حسین (ع)» کرد و فریاد زد ای حسین به خدا سوگند که قطرهای از این آب را دیگر نخواهید نوشید، «امام حسین (ع)» نیز فرمودند: خدایا او را از تشنگی بکش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار نده پس از این رویداد فردی به نام «حمید بن مسلم» بیان کرده است پس از این اتفاق و گذشت مدت کوتاهی متوجه بیماری آن فرد که به «سیدالشهدا (ع)» گستاخی کرده بود شدم و هنگامی که به دیدنش رفتم متوجه شدم که آنقدر آب میآشامد تا شکمش بالا میآید اما آن آب را برمیگرداند و باز فریاد میزند العطش او از خوردن آب سیراب نمی شد و سپس بعد از عذاب فراوانی که می کشد می میرد.
