سرویس فرهنگی تبریز بیدار؛
خبر آمد که چند پرستو به نیابت از پرستوها، بهار را با خود به ارمغان آورده اند و قرار است در دل زمستان ایران بهاری به پا کنند. خوب است که گاه گاهی به دیار ما سر می زنید و روزمرگی ما را تشییع می کنید روی شانه های خود.
از آنسوی خاک ها و آب ها و مرزها، باز هم شهید آوردند! شهدای مظلوم خانطومان که بعد از ۴ سال غربت در شام بلا به آغوش مام وطن بازگشتند.
آری یاور زینب(س) می آیند ولی ما بی صبرانه منتظر خبری از حاج عباس آذربایجان هستیم. نزدیک به ۶ سال است که تبریز و آذربایجان منتظر رسیدن خبری از پیکر جامانده حاج عباس عبداللهی در سوریه است.
رجعت یاران شهید او، دلها را هوایی کرده و امیدی به مردم داده یا امیدی گرفته شده است که روزی او هم برگردد.
البته باید گفت این روزها کمی هم سرمان شلوغ است.
اما چرا هنوز هم به دنبال حاج عباسیم؟ بی تعارفتر سخن بگوییم.
چرا گزینههای نظامیِ روی میز دشمن، سالیان سال است هرگز تکان نمیخورد و عملیاتی نمیشود و فقط در حد حرف باقی مانده است؟ چون هنوز شهید میآورند و خواهند آورد! چون هنوز حاج عباس ها در درعا مانده اند و ضامن زندگی امن و امان ما در این آتشفشان همیشه در حال فوران منطقه هستند.
به همین بهانه جمعی از فعالین فصای مجازی تبریز، دلتنگی های خود از فراق این شهید مدافع حرم را در صفحات شخصی خود بیان کرده اند.
