به گزارش تبریز بیدار ، این روزها از کوچه و خیابان های مختلف شهر به ویژه از مرکز شهر به بالاتر که پا بگذارید و قدم بزنید، مغازه و فروشگاه های شکلات فروشی، گل فروشی، عروسک و اسباب بازی و کافه های مختلفی را می بینید که پر شده اند از گل های رز قرمز، خرس های عروسکی سرخ ، قلب های بادکنکی و چیزهای دیگری که برای جشن ولنتاین غربی ها شناخته شده تر هستند و هیچ ارتباطی با فرهنگ سنتی مشرق زمین ندارد.
چهاردهم فوریه (۲۵ بهمن ماه) در مغرب زمین روز ولنتاین یا روز عشاق نامگذاری شده و روزی است که سال به سال در دل جوانان ما و حتی خانواده های ایرانی جای بیشتری باز می کند. در واقع این روز به دوستی های آزاد خارج از چارچوب خانواده و روابط پنهان و ناشناس معروف است نه روابطی که در قالب پیوند خانوادگی و ازدواج باشد.
ایرانی ها کمتر از فلسفه این روز با خبر هستند و تنها با یک اسم و چند قلم شکلات و قلب و خرس پولیشی آن را می شناسند.
بسیاری از جامعه شناسان تلاش کردند تا بگویند که ولنتاین یک سنت وارداتی و نوپای غیر ایرانی است و ما خودمان بر مبنای فرهنگی دینی و ارزشی جامعه مان می توانیم روزهایی برای دوست داشتن و عشق ورزیدن داشته باشیم.
«منصور بایرامی» عضو هیئت علمی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه تبریز در آسیب شناسی رووز ولنتاین می گوید: خود این مسئله که چطور این مناسبت خارجی که با خرس و قلب براساس علاقه یک کشیش مسیحی به دختر زندانبانش در مغرب زمین شکل گرفته، مورد استقبال جوانان ما هم هست، نیاز به آسیب شناسی دارد. اثرات منفی این به اصطلاح جشن بر جوانان ما کاملا مشخص است چرا که آنها را ترغیب به روابط خارج از خانواده و دوستی ها و عشق ورزی های پنهانی می کند و ساختار خانواده را مورد تهدید قرار می دهد.
وی در این باره می افزاید: مردم ما مستعد الگوگیری هستند، هر چند ما الگوهای زیبا و دوست داشتنی چون فاطمه زهرا(س) و حضرت علی(ع) در علاقه و عشق ورزی برای تبدیل شدن به روش عشق داریم اما استقبال از یک فرهنگ وارداتی غربی بیشتر از چنین مناسبت هایی است. فرهنگ های وارداتی چون ولنتاین با هدف ترویج خیانت زوجین به هم و سوق دادن به جنس مونث به مذکر و بالعکس، برخلاف بیولوژی و قانون طبیعت که هدف را ازدواج و خانواده قرار داده، به دیگر جوامع چون کشورهایی چون ایران، ترکیه، پاکستان، افغانستان و .. هستند.
بایرامی معتقد است که یک جامعه سالم نیاز به خانواده سالم دارد و می گوید: در کشوری چون ژاپن و کره هنوز برخی از مردم از قاشق و چنگال استفاده نمی کنند و با چوب که مناسبت فرهنگی خودشان است، غذا می خورند و در واقع هویت و فرهنگ خود را حفظ می کنند، اما جوان های ما الان تا نیمه های شب در گوشی موبایل هایشان به دنبال کادوی ولنتاین میگردند، این یعنی زوال خانواده که از قبل برنامه ریزی شده است. فرهنگی که برای صادر کردن چیزی از خود نداشته باشد، هویت زدایی شده و هویت دیگری را دریافت میکند.
وی با تأکید بر اینکه مخالف تبادلات فرهنگی نیست، میافزاید: تبادل قاعده دارد، استقلال فرهنگی هم مهم است، ما نیاز به فرهنگ و هویت ایرانی و اسلامیمان داریم. ترمزهای فرهنگی ما برای حفظ هویت ایرانی اسلامی است اما ضدفرهنگی هایی چون ولنتاین از آنها عبور میکنند. باید به جوانان مهارت یاد بدهیم تا فرهنگ های وارداتی را نپذیرند وگرنه چون بی هویتی سرگردان هر ضدفرهنگی را دریافت می کنند.
انتهای پیام/
