سرویس اقتصادی تبریزبیدار/ طی سال های گذشته، قیمت مسکن رشد قابل توجهی در کشور داشته که تبریز نیز از این قاعده مستثنا نبوده است. جدای از آمارهای رسمی، کافی hست تا به بنگاههای املاک مراجعه کرده و یا سری به آگهیهای مسکن در سایتهای مختلف بزنید. این رشد برای کسانی که هنوز صاحبخانه نشدهاند اصلا خوب نیست و خانه دار شدن آنها را به یک رویا تبدیل میکند.
اینکه با محاسبات عددی بگوییم چند سال طول میکشد تا یک شهروند تبریزی صاحب خانه ۷۰ متری شود بستگی به سه مولفه هزینه خرید یک ملک مسکونی ۷۰ متری، میزان دستمزد و یک سوم پس انداز دستمزد. در یک شرایط فرضی، نرخ تورم و دستمزد را ثابت در نظر گرفته و بررسی می کنیم فرد با یک سوم درآمد خود چند سال طول میکشد تا یک خانه ۷۰ متری بخرد.
بر اساس داده های عددی موجود در بازارهای رسمی و غیررسمی مسکن، میانگین قیمت یک متر مربع خانه مسکونی در تبریز، به ۵۰ میلیون تومان می رسد. (با در نظر گرفتن بالاترین و پایین ترین نرخ بازار مسکن) در واقع خرید یک خانه ۷۰ متری در تبریز، به طور میانگین ۳ میلیارد و ۵۰۰ میلیون تومان هزینه دارد.
رویای دست نیافتنی کارگران
اما برای خرید یک خانه ۷۰ متری چقدر باید صبر کرد. با قیمت های موجود مدت زمان مورد انتظار برای خرید یک خانه ۷۰ متری برای حداقلبگیران (کارگران)، در صورتی که یک سوم دستمزدشان را پس انداز کنند، حدود ۸۷ سال است. از آن جایی که امید به زندگی در کشور ۷۴ سال است، یعنی خرید خانه در تبریز برای حداقلبگیران دست نیافتنی شده است.
البته باید در نظر داشت، که این محاسبات برای حداقلبگیران، و با فرض پسانداز یک سوم درآمد میباشد. در حال حاضر، نرخ پسانداز بر اساس دادههای هزینه درآمد خانوار کمتر از یک سوم است. در این محاسبات میانگین درآمد یک خانوار ۳ نفری با حداقل حقوق حدود ۱۰ میلیون تومان در نظر گرفته شده و با فرض پس انداز نزدیک به ۳/۳ میلیون تومان در ماه، خرید خانه برای تبریزی ها حدود ۸۷ سال زمان میبرد. که این رقم نیز بیشتر از میانگین امید به زندگی است!
جدول زیر، سالهای انتظار برای خرید خانه در شهرهای مختلف کشور را در سال ۱۳۹۹ نشان میدهد. از آن جایی که دادههای موجود در شهرهای بزرگ کشور توسط مرکز آمار تا سال ۱۳۹۹ منتشر شده بود، در این نمودار نیز مدت زمان مورد انتظار در همین سال محاسبه شده است.
طبق داده های این جدول، میانگین سال مورد انتظار برای خانه دار شدن یک شهروند تبریزی با حداقل حقوق و یک سوم پس انداز در سال ۱۳۹۹ حدود ۷۴ سال بود.
باید در نظر داشت افراد از ۱۸ سالگی وارد بازار کار میشوند. طبق دادههای سازمان بهداشت جهانی، سن امید به زندگی در ایران ۷۴ سال است. بنابراین هر فرد تنها ۵۶ سال برای خرید خانه فرصت دارد. در واقع بر اساس این محاسبات میتوان گفت حداقلبگیران امیدی برای خرید خانه ندارند.
باید پرسید مقصر التهاب بازار مسکن و بیش از نیم قرن انتظار برای خرید خانه کیست؟ برخی کارشناسان معتقدند کمبود عرضه مسکن، افزایش نرخ ارز، احتکار مصالح ساختمانی، تبدیل شدن مسکن به کالای سرمایهای، نبود پایههای مالیاتی مناسب، در کنار رشد نقدینگی، مقصران افزایش قیمت مسکن میباشند اما باید در نظر داشت برای کنترل قیمت مسکن، باید به سراغ مقصر اصلی افزایش قیمتها، یعنی نقدینگی رفت.
کنترل نقدینگی هم تنها با انضباط در سیاستهای مالی دولت، و نظام بانکی امکان پذیر است. در واقع دولت باید با کاهش هزینههای خود و افزایش درآمدهای پایدار، از ایجاد کسری بودجه، و در نتیجه آن چاپ بیشتر پول و بسط نقدینگی در جامعه جلوگیری کند. از سوی دیگر، نظام بانکی نیز باید با انجام اصلاحات ساختاری ناترازی خود را کنترل کند.
انتهای پیام/
