یادداشت تبریزبیدار: طاهر خیری / باز بوی ماه مهر، باز همهمه دانش آموزان در کلاس درس و هیاهوی مدرسه و باز صدایی آشنا گوش نواز می شود. صدای زنگ آغاز علم و دانش. با آمدن پاییز طبیعت رنگ عوض می کند و فصل خزان فرا می رسد. برای دانش آموزان اما بهار آموزش و سال تحصیلی شروع می شود.
سکوت سه ماهه مدارس می شکند و دانش آموزان با کوله باری پر از امید به روزهای روشن قدم به کلاس درس می گذارند. روزهای پرتکرار تحصیل علم و دانش که آینده آنها را رقم خواهد زد. بی گمان هر سال تحصیلی فرصتی برای رشد و یادگیری، کسب تجربه و شکل گیری شخصیت آینده ساز جامعه برای دانش آموزان است.
در این میان، نقش خانواده و معلمان در حمایت عاطفی و فراهم کردن امکانات آموزشی و پرورش عاشقانه دانش آموزان پررنگ و برجسته است. اما نباید از چالش های تحصیل غافل شد. چالش هایی مثل افزایش هزینه های تحصیل و توزیع ناعادلانه امکانات اموزشی می توانند مسیر تحصیل کودکان را سخت و دشوار کنند.
طبق اعلام اتحادیه فروشندگان نوشت افزار قیمت لوازم التحریر امسال نسبت به سال گذشته افزایش ۳۰ تا ۴۰ درصدی را نشان می دهند. این افزایش قیمت ها در هر سال دغدغه همه خانواده هاست. بازار کیف و کفش و نوشت افزار پر از طرح ها و رنگ های متنوع است اما قیمت ها طوری است که والدین نمی توانند خواسته و نیاز فرزندانشان را تامین کنند.
اگر سال گذشته میانگین هزینه خرید نوشت افزار در مقطع ابتدایی برای هر دانش آموز حدود ۵/۲ میلیون تومان بود امسال این رقم ۵/۳ تا ۴ میلیون تومان برآورد می شود که تامین این اقلام تحصیلی برای خانواده های ایرانی دشوار است و بار مالی آن بر دوش سرپرست خانوار سنگینی می کند. تازه هزینه های سرویس مدارس و خورد و خوراک دانش آموز و ثبت نام در مدرسه را اگر به لیست هزینه ها اضافه کنیم کمرشکن می شود.
اگر گریزی به دهه های شصت و هفتاد شمسی بزنیم آن سالهای نوستالژیک از این همه هزینه تحصیلی خبری نبود. دو دفتر ۴۰ و ۶۰ برگی بود و یک خودکار آبی. دانش آموزان آن زمان کتاب ها را با کش می بستند و پیاده بدون پول توجیبی و غذا و تنقلات راهی مدرسه می شدند. نه خبری از سرویس مدرسه بود و نه لوازم التحریر رنگارنگ. همه کودکان با دست خالی و کمترین امکانات درس خواندند.
اکنون اما نه دهه ۶۰ شمسی است و نه دانش آموزان امروزی مثل همسالان خود در دهه های گذشته هستند. والدین برای تحصیل فرزند شان در حد توان نوشت افزار و کیف و لباس مهیا می کنند تا آنها بدون دغدغه درس بخوانند و کمبودی حس نکنند.
گرچه مشکلات اقتصادی دیگر، معیشت خانوار را در تنگنا قرار می دهد و روزگار به سختی برای خانواده های طبقه محروم جامعه می گذرد اما والدین کودکان تلاش می کنند حداقل نیازهای تحصیلی دانش آموز را تامین کنند تا فرزندشان در مدرسه و کلاس درس دست خالی نباشند.
انتهای پیام/
