یادداشت تبریزبیدار: نادر قلی پور / ۷۰ سال پیش در چنین روزی دولت آمریکا با همراهی بریتانیا، به دست عده ای اوباش و خیانت کار دولت ملی گرای دکتر مصدق را سرنگون و استبداد پهلوی را دوباره و با قدرت بیشتر بر این کشور حاکم کرد.
ملتی که بعد از اشغال و قحطی جنگ جهانی با تلاش و امید دست به مبارزات ضد استعماری زدند و برای روی کار آمدن یک دولت ضد استبداد و استکبار تلاش کردند ناگهان با حضوری عده ای قلچماق خود فروخته در کف خیابان و حمله به مردم و نهاد های دولتی تمام دستاوردهایشان خاکستر شد و بار دیگر استبداد داخلی و استکبار خارجی بر آنها مسلط گردید.
اما در بررسی این برش از تاریخ دو نکته درس آموز مهم برای تمام ادوار تاریخ وجود دارد:
۱) ثمره اعتماد به دشمن
مصدق سرمست از موفقیت های بدست آمده دشمنی و عداوت آمریکایی ها با ملت ایران را نادیده گرفت و برای فرار از حیله های بریتانیا خود را در دامان آمریکا انداخت و با اعتماد بیش از حد به آنها و اجرای دستورات آنها مقدمات شکست خود و سقوط دولتش را فراهم کرد.
۲) انشقاق و اختلاف در میان نیروهای داخلی
مصدق تمام موفقیت های بدست آمده را حاصل تلاش های خود و نیروهای ملی گرا دانست و شروع به منزوی کردن سایر نیروهای حاضر در صحنه مبارزه خصوصا نیروهای مذهبی به رهبری آیت الله کاشانی نمود و این باعث شد کسانی که می توانستند در بحران پیش آمده یار و نجات بخش او باشند یا در میدان نباشند یا از انجام اجتناب نمایند.
اما دست آورد اصلی این کودتا را باید این دانست که بازنده اصلی این کودتا نه دولت مصدق که مردم ایران بودند.
انتهای پیام/
