سرویس فرهنگی و اجتماعی تبریزبیدار؛
امروزه بسیاری از والدین از لحظه تولد کودک شان برای او شروع به برنامهریزی میکنند و انواع آموزشها را برای او تدارک میبینند. از انواع کلاسهای آموزشی ورزش، موسیقی گرفته تا…. آموزش زبان دوم یا حتی سوم.
الان دیگر دیدن بچه ۶سالهای که انگلیسی میفهمد و دست و پا شکسته فرانسوی صحبت میکند چندان عجیب نیست!
فرستادن کودکان خردسال به کلاسهای آموزش زبان انگلیسی، این روزها به یکی از رفتارهای غالب بسیاری از والدین تبدیل شده است و این مساله اگرچه تحت عنوان علم آموزی و لزوم فراگیری یک زبان بینالمللی توسط کودکان صورت میگیرد اما واقعیت این است که متاسفانه در سالهای اخیر، جامعه ایرانی دچار نوعی «جوگیری» در زمینه آموزش زبان شده است؛ به طوری که اهمیت یادگیری زبان دوم (به ویژه انگلیسی به عنوان زبان مرسوم در روابط بینالمللی) به بهانهای برای فخرفروشی خانوادهها و الزام بیموقع و بدون در نظر گرفتن زمان مناسب برای آموزش زبان خارجی به کودکان شده است.
نگاهی به رشد قارچگونه کلاسهای آموزش زبان به خردسالان تحت عناوینی همچون «مهد زبان»، موید این ادعاست؛ موضوعی که یک زنگ خطر جدی برای نظام آموزشی و تربیتی کشور به حساب میآید؛ چرا که علاوه بر دامن زدن به یک فضای غیرعلمی و صرفا احساسی، میتواند در یادگیری زبان فارسی به عنوان زبان مادری توسط کودکان در مدارس اختلال جدی ایجاد کنان چند کلمه انگلیسی از سوی کودکان در جمعهای خانوادگی میتواند باعث سربلندی یا اصطلاحا «کلاس گذاشتن» توسط والدین شود.
اما آیا به راستی این آموزشها برای کودک مفید است یا برعکس برای سن او زیاد و خارج از تحمل است؟ سن مناسب برای یادگیری یک زبان دیگر سوای از زبان مادری چه موقع است و اصلا آموزشهای زبانآموزی قبل از سنین مدرسه یادگیری کودک را تحت تاثیر خودش قرار نمیدهد؟
مهارتهای لازم برای یادگیری زبان دوم
کودک باید تا حدی از بهره هوشی لازم برخوردار باشد و همچنین بررسیهای لازم در مورد وی صورت گرفته باشد تا در صورتی که کودک به تاخیر در رشد گفتار و زبان دچار است، ابتدا به او کمک شود تا پایههای زبان و گفتار درمانی در ذهن وی تقویت شود و سپس به آموزش زبان دیگر بپردازد.
دکتر دلارام محمودی، روانشناس درباره آموزش زبان در سنین پایین درتاکید کرد: خیلی خوب است که ما از سن پایین شروع به آموزش زبان کنیم ولی این روزهه به نظر می رسد امروزه آموزش زبان بیشتر از اینکه خواسته کودک و مناسب سن او باشد وسیلهای برای چشم و همچشمی، رفع کمبودهای کودکی والدین یا برنامهریزیهای عجیب و غریب برای فرزند باشد. والدین باید ابتدا تکلیف را با خودشان مشخص کنند و ببینند که هدف از زبان آموزی فرزندشان چیست و بعد برای کودکشان یک برنامهریزی معقول داشته باشند. آنها میتوانند از مشورت متخصصان استفاده کنند و آموزش کودکشان را بر اساس نظر یک مشاور جلو ببرند.
این روانشناس درباره سن مناسب برای شروع آموزش زبان تاکید کرد: از ۳ سالگی کودک قابلیت یادگیری سه زبان را به صورت همزمان دارد اما نه تحت هر شرایطی. با روشهای موجود آموزشی، در حال حاضر کودک بیشتر آسیب میبیند. مگر اینکه آموزش را در حد مکالمه ساده و به دور از قواعد نگه داریم چرا که کودک با روشهای امروزی تا به مرحله قواعد میرسد وارد مدرسه شده و با پدیده زبانآموزی مواجه میشود و این مساله میتواند تداخل در یادگیری ایجاد کند.
حال با چنین شرایطی به نظر میرسد بهترین زمان از ۸-۹سالگی باشد که کودک زبان فارسی را آموخته باشد سپس وارد دنیای جدید زبانهای خارجی شود.
وی درباره والدینی که علاقه دارند کودکشان از سنین پایین بتواند به زبان دیگری صحبت کند گفت: والدینی که خیلی علاقه به این امر دارند میتوانند در منزل با کودک خود به صورت آموزش اولیه شروع به تمرین کنند و مکالمههای ساده را انجام دهند که بهتر است این آموزش در قالب بازی صورت بگیرد تا علاوه بر اینکه باعث لذت بردن کودک میشود و آن را از یک کار سخت به کاری مورد علاقه او تبدیل میکند، در رابطه کودک و والد نیز تاثیرگذار باشد و باعث بهبود رابطه آنها شود. بنابراین هم والدین با کودکشان وقت میگذرانند و به آنها توجه کافی را دارند و هم از طرف دیگر، با این شیوه آموزش نوعی سرگرمی برای کودک نیز فراهم میشود
