سرویس اقتصادی تبریزبیدار؛
کارگران به عنوان مهمترین عنصر تولید همواره در معادلات اجتماعی و سیاسی جوامع نقش اساسی داشته اند تا آنجا که مکاتب اقتصادی سیاسی بسیاری بر پایه همین تاثیرگذاری قشر کارگری مبانی فکری خود را عرضه داشتند. اما متاسفانه، در زمان های مختلف این قشر تاثیر گذار مورد ظلم و بهره برداری سرمایه داران و سیاست های غلط اقتصادی بوده اند و با این اوضاع و احوال بود که روز جهانی کارگر برای قدردانی و پیگیری حقوق کارگران در تقویم ها ثبت شد. اما چه سود که بهبود وضع کارگران در گرو سیاست هایی است که دولت ها برای آنها قدم برنداشته اند.
کارگران با وجود نقش بی بدیل در اقتصاد همواره در خط مقدم آسیب پذیری قرار گرفته اند و بی شک ریشه بسیاری از معضلات اجتماعی را باید وضعیت بغرنج کارگران جستجو کرد اما به راستی باید چه کرد؟ در این میان ایرانی که امروز بیش از گذشته به مقاومت کردن پایه های اقتصاد خود نیاز مبرم دارد باید برای عبور از این پیچ تاریخی بی شک نیازمند بهبود شرایط کسب و کار کارگران و موانع تولید باشد چرا که در سالهای اخیر با موج رکود مرگبار در کشور، بسیاری از واحدهای اقتصادی دچار مشکلات عدیده شدند به طوری که این روزها خبر تعطیلی کارخانه های ریشه دار خبری سریالی رسانه هاست و مبرهن است در این وضعیت کسی که بیش از همه دچار آسیب می شود کارگران این واحدهای ورشکسته شده هستند.
کسانی که مدعی هستند شرایط کارگران در سالهای اخیر بهبود یافته است شاید فراموش کرده اند بهبود شرایط کارگر در گرو ثبات وضعیت کاری آنهاست و حتما خود را به آمارهای کاهش نرخ تورم و بیکاری دلخوش کرده اند اما از این سو آمار مراجعه برای اخذ بیمه بیکاری را پنهان می کنند!
از سوی دیگر وضعیت خرید مردم، نحوه تصویب قوانین کارگری و دستمزد توسط دولتی ها نشان می دهد نه تنها وضعیت کارگران در سالهای اخیر بهبود نیافته بلکه بدتر هم شده و نباید تعجب کنیم که کارگران امروز می گویند “زندگی کارگران رو به فناست امروز” بلکه باید در قراردادهای خارجی برای واردات اجناس مصرفی ، قراداد های بازرگانی ترجیحی و عدم مبارزه جدی با قاچاق کالا جستجو کنند.
وقتی از بهبود شرایط کارگران سخن می گوییم چرا از صندوق بزرگ تامین اجتماعی و صندوق کارگری آینده سازان خیری به جامعه کارگران نمی رسد؟
سخن در پایان اینکه تاثیر رابطه مسقیم بیکاری، وضعیت بغرنج کارگران و معضلات اجتماعی امروز بیش از پیش خود را نشان می دهد و اگر دولتمردان و مسئولین که برای اعتیاد و طلاق و دیگر معضلات اجتماعی جلسه ها و همایش ها می گذارند جای دور نروند همه چیز در توجه به کارگران برمی گردد!
