به گزارش تبریز بیدار ، با شروع دولت روحانی در سال ۹۲، بسیاری از اصلاح طلبان انتظار داشتند که در پست های مدیریتی فراخوانده شوند. هر چند چرخ زمان چرخید و جبارزاده کارگزارانی استاندار آذربایجان شرقی شد و اصلاح طلبان دستشان از سفره ی دولت روحانی در آذربایجان شرقی کوتاه ماند. البته در طی سالهای اخیر با گوش و کنایه نسبت به این انتخاب نارضایتی خود را اعلام کردند.
با رفتن جبارزاده بار دیگر کور سوی امید اصلاح طلبان برای تصدی والی گری آذربایجان در دستور کار قرار گرفت اما این بار هم گزینه ای بر خلاف انتظار آنها بالاترین مقام دولت در آذربایجان شرقی شد.
در همین زمینه روزنامه امین از نشریات اصلاح طلب استان در سرمقاله امروز خود به استانداری خدابخش و سهم اثر گذار جبارزاده با وجود کوچ به تهران در تصمیمات استانداری آذربایجان شرقی اشاره کرده است. در این یادداشت که با عنوان استاندار در سایه منتشر شده آمده است:
“تیپ رفتاری اش از آن معتدل هایی است که دوست دارند آب از آب تکان نخورد! با کارگزاران نامی برای خود دست و پا کرد و کارگزاران که خرداد ۹۲ قدرت اجرایی را در دست گرفت، به تبریز آمد.
سکان مدیریت استانداری را در دست گرفت و انصافا هیچ اتفاق خاصی هم در دوره مدیریتش رخ نداد! دست از پا خطا نکرد و بر منوال چنان با نیک و بد خو کن که بعد از مردنت عرفی، مسلمانت به زمزم شوید و هندو بسوزاند، حرکت کرد.
دو فقره انتخابات بحث برانگیز برگزار کرد و ۹۶ که از راه رسید کلی امیدوار بودیم که با آغاز دولت جدید و خصوصا با تغییراتی که با تغییر امام جمعه شهر در فضای سیاسی و اجتماعی به وجود آمده بود، شرایط برای پیشبرد اهداف توسعه استان بهتر پیش رود.
کشمکشهای سیاسی بر سر انتخاب استاندار طولانی و جریانات سیاسی مختلف هر یک برای تحمیل نفر خود به مجموعه استانداری تلاش شبانه روزی کردند! تا اینکه استاندار با دخالت مستقیم حاج اسماعیل از اردبیل آمد! دولت جدید برای آنکه انتقادات در مورد عدم انتخاب وزیر آذری زبان را فرونشاند، از جبارزاده خواست تا به تهران برود و حساسترین معاونت وزارت کشور را به دست بگیرد.
از همان روزی که این بزرگوار بر مسند معاونت جلوس فرموده اند، به نوعی احساس می شود که تبریز برای آب خوردن هم نیازمند تایید وزارت کشور و البته شخص جبارزاده است. به درازا کشیدن تغییرات در مجموعه مدیریتی استان و حرفهای درگوشی و پچ پچهای راهروهای استانداری حکایت از آن دارد که استاندار جدید به نوعی در رودربایستی با معاون سیاسی و امنیتی وزارت کشور عملا از گماردن نفرات خود عاجز است و مصداق این ادعا لغو حضور شکری در مقام فرمانداری است!
شنیده ها حاکی است که گویا حضور وی تقریبا تمام شده تلقی میشد و منتظر تایید حکم از تهران بودند که در لحظات آخر با حق وتو، این تصمیم ملغی شده است چون فلانی دوست دارد همچنان استان آذربایجان شرقی را به صورت نامحسوس اداره کند و استاندار جدید ممنون از گماردنش به این پست مهم عملا در قبال رفتارهای او مواضعی منفعلانه اتخاذ می نماید.
یعنی عملا حدود ۶ ماه است که تبریز فرماندار ندارد. البته تغییرات مدیریتی صرفا محدود به موضوع فرماندار نیست و مدیران سایر نهادها هم در همین بازه زمانی ۶ ماهه به نوعی پا در هوا هستند و در خیابان «می روم و می مانم» پرسه می زنند! از مدیر کل میراث که باید در آستانه تبریز ۲۰۱۸ تعیین تکلیف بشود گرفته تا جهاد کشاورزی و آب و فاضلاب و…
شایسته است که استاندار محترم با درک صحیح از جایگاه استاندار آذربایجان شرقی در انتصاب مدیران جدید بیش از این تعلل ننماید و در کوچه پس کوچه های رفاقت و احساس دین به مافوق پرسه نزند.
حضور خدابخش در این مقام با انتقادات بسیاری همراه بوده و برخی بر این باور بودند که آذربایجان بهتر بود والی نامیتری می داشت!
هر چه بوده گذشته و امروز مردم او را در جایگاه استاندار می بینند، اقلا برای حفظ شان آن جایگاه هم که شده تصمیمات خود را قبل از آغاز سال جدید عملی سازد و بیم تزلزل جایگاه از او چهره ای منفعل نسازد و در ایجاد فضای باز سیاسی از هیچ کوششی فروگذاری نکند، به احزاب و تشکل های سیاسی بها دهد و از نظرات سودمند آنها در پیش برد اهداف مدیریتی بهره جوید و صنعت رو به زوال استان را احیا کند، در بازه های زمانی صد روزه گزارش کار ارائه دهد و برای احیای دریاچه ارومیه در دولت را از پاشنه درآورد، به جای جلب نظر معاون وزیر کشور در فکر جلب نظر مردم باشد و اجازه ندهد در رویداد تبریز ۲۰۱۸ عده ای به ریش ما بخندند و اگر فشاری از بالا وجود دارد، رسانه ای کند.”
انتشار این مطلب به معنای تایید یا رد مطلب نیست و تبریزبیدار صرفا بازتاب دهنده است
