آقای معاون پایِ حرف‌هایش می‌ایستد

همه‌چیز از بیست و پنجم اردیبهشت ماه شروع شد، سایت رسمی سازمان خصوصی‌سازی کشور با انتشار بیانیه‌ای نوشت: “سهام شرکت ماشین سازی تبریز و ریخته‌گری ماشین سازی تبریز به همراه املاک واقع در منطقه ائل‌گلی تبریز به قیمت تقریبی ۶۸۸ میلیارد تومان به آقای فرخ‌‌زاد از صنعت‌گران و کارآفرینان اهل آذربایجان‌شرقی واگذار شد”

اکثریت قریب‌ به‌ اتفاق نمایندگان استان در واکنش به‌ این اقدام سازمان‌ خصوصی‌سازی از اهلیت خریدار و جزئیات فروش اظهار بی‌اطلاعی کردند و خواستارِ شفاف‌سازی واگذارکننده و ارائه‌ی برنامه‌های خریدار شدند، مطالبه‌ای که با گذشت ۴ ماه محقق نشد.

احمدعلیرضا بیگی، نماینده مردم تبریز، آذرشهر و اسکو در گفت‌وگویی که نوزدهم خرداد ماه با آناج داشت، می‌گفت: “تاکنون اهلیت این فرد برای بنده محرز نشده و مستنداتی دال بر صلاحیت او جهت اداره کارخانه به دست نیاورده‌ام، چندین بار نیز مجمع نمایندگان استان خواهان تشکیل جلسه در این باره شده اما سازمان خصوصی‌سازی و خریدار برای عدم حضر در جلسه بهانه تراشیده‌اند.”

اما برخی از مسئولان استانی دیدگاه دیگری داشتند، برای نمونه علی جهانگیری معاون هماهنگی امور اقتصادی استاندار آذربایجان‌شرقی در نشستی که با اصحاب رسانه داشت به تعریف و تمجید از خریدار کارخانه پرداخته و عنوان کرده بود: “ماشین‌سازی از طریق قانونی راه واگذاری را پیش گرفته، خریدار اهل اهر بوده و آذربایجانی اصیل است؛ او در اهر نیز سرمایه‌گذاری کرده و تاکنون تسهیلاتی نیز از بانک برای این کارخانه اخذ ننموده چراکه به آن نیازی ندارد و این برای ما ارزشمند است.”

این مقام مسئول با بیان اینکه مالک جدید ماشین‌سازی تولیداتی مانند میلگرد آذرچیلیک را از ورشکستگی نجات داده است، افزوده بود: “سابقه و فعالیت‌های مالک جدید نشان از اقتصادی و کاردان بودن او می‌باشد و ما طی روزهای گذشته این اقدامات را بسیار مثبت و ارزشمند دیده‌ایم.”

جهانگیری راست می‌گفت، در ابتدا شرایط ایده‌آل بود و چنانچه حاشیه‌ی فحاشی خریدار کارخانه ماشین‌سازی به مالک جدید باشگاه تراکتور را کنار بگذاریم، عملاً حاشیه‌‌ی چشمگیری در کارخانه مشاهده نمی‌شد. کارگران حقوق‌شان را سر وقت می‌گرفتند و از شرایط راضی بودند و بازنشستگان نیز به‌سبب پرداخت مطالبات‌شان دیدگاه مثبتی نسبت به مالک کارخانه داشتند.

اما گویا تمامی این موارد سرابی بیش نبود، در روزهای آغازین تیرماه ۹۷ کارگران دست از کار کشیدند و اعتصاب کردند. آنان می‌گفتند مالک برنامه‌ای برای اداره مجموعه ندارد و پرسنل را نگران آینده شغلی و سرنوشت ماشین‌سازی تبریز کرده است اما مسئولان استانی اعتراض کارگران را وارد نمی‌دانستند.

معاون سیاسی استاندار آذربایجان‌شرقی پنجم تیرماه در مواجهه با توضیحات خبرنگار آناج مبنی بر اینکه علت اعتصاب کارگران اعتراض به نبود برنامه مدیریتی است، تصریح کرد: “در این رابطه نمی‌شود اظهار نظر کرد، کارخانه در اختیار بخش خصوصی است و وقتی پول کارگر سر موعد پرداخت می‌شود اصولاً نباید اعتراضی رخ دهد.”

شهرتی‌فر می‌گفت برای پیگیری این مسایل با فرماندار تبریز صحبت خواهد کرد، همین اتفاق نیز رخ داد و علیار راستگو یک روز بعد در گفت‌وگو با آناج از پایان اعتصاب خبر داد و بیان داشت: “حقوق و مزایای خرداد ماه کارکنان پرداخت شده است و در این رابطه مشکلی وجود ندارد، در حال حاضر کارگران بر سر کار حاضر شده‌اند و مشغول فعالیت هستند و مالک کارخانه باید دغدغه‌های مسئولان استان و کارگران را رفع نماید.”

فرماندار تبریز می‌گفت: “بنده سه هفته قبل از مالک جدید مجموعه خواستم دغدغه‌هایمان را رفع کند و اکنون نیز بر تامین مواد اولیه، بروزرسانی تکنولوژی و ایجاد فضای کسب و کار تاکید داریم.”

حال کارخانه‌ی ماشین‌سازی تبریز مانده با مسئولانی حیرت‌زده و کارگرانی مبهوت‌تر از آنان که نمی‌دانند سرنوشت این مجموعه‌ی مادر صنعتی به‌کجا ختم می‌شود و این وسط نیز گویا نماینده‌ای از ملت نیست که یقه‌ی رئیس سازمان‌ خصوصی‌سازی را بگیرد و از او به‌خاطر بروز این بلبشو توضیح بخواهد.

منبع:آناج