سرویس اجتماعی تبریز بیدار
این روزها تداعی گر روزهای سخت جنگ تحمیلی است، انگار همان روزها تکرار می شود ولی در قالبی دیگر و با جهادگرانی دیگرتر، بوی خون و باروت دیگر بوی الکل می دهند، بوی عشق، بوی فداکاری و ایثار.
تقریبا ۴۰ روز از سر آغاز حضور میهمان ناخوانده کشور همان کوویید۱۹ که به کرونا مشهور است، می گذرد، میهمانی که قصد جان ما کرده و کم کم دارد رخنه می کند بر همه آنچه داشتیم، دقیقا به مثابه همان میهمان ناخوانده ای که ۴۱ سال پیش با حمایت ۳۷ کشور با تمام قوا می خواست وارد کشورمان شود و تکه تکه کند ایران عزیز را ولی ایمان و فداکاری آرزو هایشان را به گور کشانید.
در ایامی که هر کس زخمی از این کشور می بندد، رزمندگان و پیشکسوت ۸ سال دفاع مقدس تلاش خود را مثل همان کوران جنگ تحمیلی از سر گرفته اند و با غربالگری شهروندان گام در میدان جنگ بیولوژیکی نهاده اند.
شکل جنگ عوض شده، تانک ها جای خود را به سرفه های بی امان داده اند و تب های بالای ۳۹ درجه و ضدعفونی معابر جای خود را به باز کردن معبر داده؛ این روزها که کادر درمانی بیمارستانها در خط مقدم جنگ با ویروس کرونا هستند بسیجیان و پیشکسوتان دفاع مقدس که اغلب جانباز نیز هستند، دست از رسالت خود نکشیده اند و علی رغم تهدید ابتلا به بیماری کرونا تعهد سنگینی در قبال سلامت جامعه به عهده گرفته اند که در این راستا سلامتی خود را نیز در طَبَق اخلاص گذاشتهاند.
رزمندگانی که ۴۰ سال پیش در مقابل تانک ها ایستاه بودند این روزها در مقابل تمام کمبودها و کاستیها صبر پیشه کردهاند و بر اساس وظیفه انسانی خود تنها به نجات جان مردم فکر میکنند و با وجود مواجهشدن با ناملایمات، عرصه خدمت را به جولانگاه تسویهحساب های این روزهای سیاست تبدیل نکردهاند.
همان مردانی که جوانی خود را برای دفاع از کشور گذاشته بودند، پا به میدان گذاشتند تا به همگان ثابت کنند که انقلابی بودن یعنی در هر شرایطی پا در رکاب بودن است.
این میادین جهاد در جواب آنهایی بود که می گفتند آیا هستند کسانی که با همه کمبود ها و نا ملایمتی ها باز هم به پای کشورشان باشند،امروز بعد از ۴۱ سال دنیا فهمید که شاید جنگ تحمیلی تمام شده اما برای پبشکسوتان جنگ تمامی ندارد.
