سرویس اجتماعی تبریزبیدار/ خوب می داند که قرار است راه سختی در پیش داشته باشد اما به هر حال ادامه می دهد، شاید جسمش ناتوان باشد اما قلبی به وسعت آسمان دارد، روی صندلی چرخدار نشسته اما رویای بلندی در سرش میچرخد؛ «معلول»، واژه ای آشنا اما غریب که هرسال روز جهانی آن را جشن می گیریم اما دریغ از یک کار مثبت برای آنها!
هنوز جاهای زیادی هستند که برای رفت و آمد معلولین مناسب سازی نشده اند، استعداد های زیادی هستند که کشف نشده اند و مهمتر از همه، افکار زیادی هستند که هنوز آنها را ناتوان می دانند!
رقیه زارعی، از نخبگان توانخواه و مدیرعامل موسسه خیریه «سایبان بهار زندگی سبز» در مورد مشکلات جامعه معلولین به تبریزبیدار می گوید: اصلی ترین مشکل ما مشکل فرهنگی است؛ مثل همین نگاهی که مردم و مخصوصا کارفرماها نسبت به ما دارند؛ وقتی یکی از معلولین برای کار کردن به یک جایی می رود، به خاطر معلولیت به او توجهی نمی شود و نادیده گرفته می شود و فقط نقص و ناتوانی اوست که دیده می شود.
استعدادهای ویلچری که دیده نمی شوند
وی می افزاید: مثلا من که ویلچری هستم، وقتی برای کار به جایی می روم اولین چیزی که جلب توجه می کند ویلچر من است؛ اینکه چه کسی روی این ویلچر نشسته و چه توانایی ها و پتانسیل هایی دارد به هیچ عنوان مدنظر قرار نمی گیرد.
زارعی همچنین اشتغال را مهمترین مشکل جامعه معلولین دانسته و بیان می کند: اشتغال یکی از مشکلات ماست و البته اصلی ترین مشکل است چون اگر شغل وجود نداشته باشد، برای مشکلات بعدی زمینه سازی می شود. امیدوارم این مشکل و مشکلات دیگر معلولین به دست مسئولین و حتی خودِ مردم حل شود.
یک عمر فقط خودمان گفته ایم و خودمان شنیده ایم
این نخبه توانخواه در پایان سخنان خود می گوید: انتظارمان از مسئولین زیاد است ولی دیگر انتظاری نداریم! چون از بس یک عمر فقط خودمان گفته ایم و خودمان شنیده ایم برای همین به نظرمن الان باید خودمان «یاعلی» بگوییم و برخیزیم و از کسی انتظاری نداشته باشیم چون هرچقدر هم ما مشکلاتمان را بازگو کنیم، کو گوش شنوا؟
گفتگو از الهه مهدوی
انتهای پیام/
