یادداشت تبریزبیدار / شاهدان به یاد دارند در بلوای ززآ، دانشگاه تبریز، محل اعتراض و شعار برخی دانشجویان علیه جمهوری اسلامی شده بود. روز اول شعارها بشدت تند و رادیکال، لیدرها مایل به ایجاد تنش و درگیری و رسانه های معاند با اخبار جعلی کمک کار دانشجویان معترض بودند.
آنهایی که حضور داشتند اوضاع آن روز را بخوبی بیاد می آورند. مسئولین دانشگاه راه مدارا در پیش گرفته بودند. لیدرها تلاش می کردند تا التهاب دانشگاه به اغتشاش در بیرون دانشگاه منجر شود. جمع شان گسترده نبود، یکی از خبرنگاران خواست تا از ارتفاع بلند، تصویر شات بگیرد تا حجم و تعداد معترضان را بتواند منعکس کند اما عوامل انتظامات مانع شدند، نیروی انتظامی بیرون دانشگاه مراقب بود تا فضای متشنج داخل دانشگاه به بیرون کشیده نشود اما حق ورود به دانشگاه را نداشت. طیف ارزشی دانشگاه نیز سعی داشت با گفتگو غائله را فیصله دهد.
این روایت را مقایسه کنید با آنچه که این روزها در دانشگاه های آمریکا اتفاق می افتد، در دانشگاه تبریز خبرنگار حتی اجازه نیافت از ارتفاع بلند عکس بگیرد، اما در آمریکا، تک تیرانداز پشت بام سنگر گرفته است. در دانشگاه های ایران یگان ویژه و نیروی انتظامی و نظامی از همه نوعش حق ورود به دانشگاه را ندارد اما در آمریکا هم وارد شدند هم معترضان را زیر باتوم گرفتند همرژه رفتند و هم دانشجو و استاد دانشگاه بازداشت کردند.
این قصه آزادی است در دانشگاه های ایران و امریکا. امروز آتش به خرمن مدعیان آزادی افتاده است اما کاش غرب ستایان اوضاع امروز آمریکا را فراموش نکنند.
پ ن: موضوع اعتراضات نیز خودش بحث مفصلی است، در موضوع ززآ، برخی جریانات دانشجویی تلاش می کردند در ارزش های جامعه دستکاری کنند، اما در بحث حمایت از غزه پای یک موضوع حق طلبانه و دفاع از مظلوم در میان است.
انتهای پیام/
