از فرط تسلط به شعر و از رهگذر تجاهل العارف و از پرتو خاکساری و ناز، خود را “بیسواد” می‌خواند. در بارگاه حضرت هم به همین لقب، ممتاز و مشتهر گردید. تو گویی از عقلای مجانین بود… از دیوانگان هشیار.