در سوگ همسر آفتاب؛

برای تو که همه وجودت را نذرعاشقیت کردی

سینه تاریخ، امین شبنم‏ های توست که به پای ترویج دین محمّد، از همه آنها گذشتی و پیش‏کش آیین اسلام نمودی، که شاید اگر ثروت فراوان تو و مهر و مرهم‏های بی‏ بدیل تو نبود، رسول خدا در تبلیغ رسالتش رفیق توفیق نمی‏شد

امانت و درستی محمّد امین صل الله‏ علیه‏ و‏آله‏ وسلم بود که زبانزد خاص و عام شد و تو را نیز دامن‏گیر کرد تا از این مهر لا یزال، تمام نجابت خویش را به پایش بریزی و همدم پاکی و شرافت آن مرد آسمانی شوی.


غنچه محبوب الهی، حق پاکدامنی تو بود، ای بانوی آفتاب!

سینه تاریخ، امین شبنم‏ های توست که به پای ترویج دین محمّد، از همه آنها گذشتی و پیش‏کش آیین اسلام نمودی، که شاید اگر ثروت فراوان تو و مهر و مرهم ‏های بی‏ بدیل تو نبود، رسول خدا در  تبلیغ رسالتش رفیق توفیق نمی‏شد.

قارون‏های عرب، خواستار تو بودند، امّا تو خواستار امانت و حیای محمّد (ص) شدی؛ چه سرزنش‏ها که گل نازکِ خیال تو از این پیوند مقدس، شنید که می‏گفتند: چرا ثروتمندترین زن جهان عرب باشی و با یتیم عبداللّه‏، عقد یگانگی ببندی؟

امّا تو، نه‏ تنها چروک غم، پای جرأتت را نبست، که در اوّلین حماسه، تمامِ غلامان خویش را به او بخشیدی و تمام ثروت خود را در راه او جاودانه کردی.

چه مصیبت جانکاه و جراحت داغی است، زخم وفات تو. برای روح نازک محمّد ! 

حق بود اگر هیچ یک از همسران پیامبر  به جلالت شأن تو نرسند و مهر و محبت رسول خدا نسبت به هیچ کدامشان به اندازه تو، بی‏ اندازه نباشد که عایشه، روزی گفت: «چرا این همه از خدیجه می‏گویی، در حالی که او پیرزنی بیش نبود؟!» و پیامبر (ص) فرمود: خاموش عایشه! دیگر هیچ‏گاه درباره آن بانوی بزرگ چنین روا مدار که در زمانی که همه مرا تکذیب کردند، خدیجه مرا تصدیق کرد و در آن هنگام که هیچ کس به رسالتم ایمان نمی ‏آورد، خدیجه نخستین زن مؤمن اسلام شد و تمام ثروتش را در کف آئینم نهاد.


حجت‌الاسلام شهاب مرادی کارشناس مسائل مذهبی در باره حضرت خدیجه می نویسد:

 

سخن از یک نامِ غریب است. نامی که در بین اسامی دختران ایرانی هر روز کمتر می شود؛ نام یک مادر؛ مادرمهربان همه ما.

 

همیشه برایم این”غربت” عجیب بوده! زیرا اسباب شهرت و محبوبیت تماما در او و تاریخچه زندگی اش جمعاست؛ اما کوتاهی ما وشاید عوامل تاریخی دیگری باعث شده ما او را در حد شأنش تجلیل نکنیم و در بین مسلمین آن طور که شایسته ی حق اوست تکریم نشود.

 

کسی که نزد خدا و پیامبراعظم از اهمیت و مرتبت خاص و والایی برخوردار بود.خانم بزرگواری که رسول خدا، برای وفات او، به جای روز عزا، “سال حزن و غم” اعلام کرد؛ عام الحزن!

 

او قبل از ازدواج خانمی ثروتمند، با شکوه و فخامت و جلال بود و بسیار زیبا و گرامی؛ او را اهل مکه ملکه یعرب نامیده بودند و بهجهت نجابت و عظمتش مورد احترام همگان بود. او اولین همسر پیامبر خداست؛ او اولینزن مسلمان است؛ او اولین نمازگزار در اسلام است؛ او در تصدیق و تایید نبوت رسول خدا، در حمایت و فداکاریبرای اسلام لحظه ای کوتاهی نکرد. او وفادارترین یاور، آرامبخش ترین حامی برای رسول خدا بود.


اوسخاوتمندترین پشتیبان وعاشق ترین معشوق برای همسرش محمد مصطفی ص بود. او مادر فرزندان رسولخدا است؛ مادر فاطمه اطهراو در ایمانش به خدا و رسول ثابت قدم و پاکباز بود. رسول خدا فقط او و سه زن الهی را در زمره ی زنانبرگزیده عالمین معرفی کرد و در بین تمام زنان خلقت خدیجه کبری و دخترش فاطمه زهرا و آسیه و مریم  را“انسان کامل”نامید. او در تمام مکارم اخلاق بی همتا بود. لذا بارها بعد از وفات خدیجه حتی به همسران خودمی فرموند: خدیجه و أینَ مثلُ خدیجه؟

 

حجت الاسلام مرادی پیشنهاد می دهد: لطفادر روز دهم رمضان روز وفات حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها هر مسلمانیدخترش را با نام مبارک”خدیجه” صدا کند. یعنی فقط یک روز، نام دخترتان را خدیجه بگذارید و هرکس چند دختر دارد کوچکترین دختر را “خدیجه” بنامد. تاکید می کنم فقط برای یک روز! و ازهمه ی اعضاءفامیل و دوستان بخواهیدتا دختر نازنین تان را به این نام مبارک صدا بزنند؛ 


خدیجه!

  

وی ادامه می دهد: مسلمانان تا ابد بدهکار سرمایه‌گذاری‌های حضرت خدیجه کبری(س) هستند دراین روزگارما کم گذاشتیم و فضائلایشان را نگفتیم، نگفتیم که پیغمبر طبیبی بود که غم‌خوار، پرستار و طبیبش خدیجهکبری(س) است. او که پناه همه  امت بود و تا زنده بود می‌گفت که خدیجه(س)پناهم بود. ما این‌ها را نگفتیم.اسلام بدهکار حضرت خدیجهکبری(س) است. پیغمبر(ص) زمانی که مبعوث شدند و گفتند فرستاده خداوندهستند، تکذیبش کردند، حضرت خدیجه(س)، ملکه عرب، زنی که خیلی آبرو داشت در میان عرب‌ها، دوشیزه‌ایبود که تمام مردان وبزرگان عرب دوست داشتند که وقتی به خواستگاریش می‌روند جواب مثبت بگیرند، درحالی که خیلی ها را به خواستگاری راه نداد.


شمه‌ای از فضایل حضرتخدیجه

حدیث مشهوری میان اهل شیعه و اهل سنت است که پیغمبر فرمود: از مردان گروه زیادی به کمال رسیدند، ولی از میان زنان فقط چهار زن که عبارتند از: آسیه دختر مزاحم (زن فرعون)، مریم دخترعمران، خدیجه دختر خویلد و فاطمه دختر محمد.


 و نیز فرمود: بهترین زنان بهشت چهار زن هستند:مریم دختر عمران، خدیجه دختر خویلد، فاطمه دختر محمد (ص)، آسیه دختر مزاحم.

در تفسیر عیاشی از امام باقر(ع)، از رسول خدا(ص) روایت است که فرمود: در شب معراج چون بازگشتم، از جبرئیل پرسیدم: آیا حاجتی داری؟ جبرئیل گفت: خدیجه را از طرف خداوند و از جانب من سلام برسان.

او یک همسر فداکار وایثارگر، بهترین یاور برای رسول خدا و در تمام مشکلات و سختی‌های پی‌درپی و تبعیدهاو محاصره‌های پیامبر، قوی‌ترین پشتیبان و همراه او بود. اموال خود را در راه اهداف الهی همسرش و گسترش و تقویت اسلام، بخشش کرد و با ثروت بسیارش در راه تثبیت وپیشرفت اسلام، بسیار مؤثر بود.


او زنی باکمال و باشخصیت و بافضیلت بود و از همین رو از زنان دیگر ممتاز بود و پیامبر خدا او را بسیار دوست می‌داشت.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *