سرویس سیاسی تبریز بیدار/محمد رضا ساعدی
پس از پیروزی انقلاب اسلامی از جمله مسائلی که در حوزه سیاست خارجی از جانب امام خمینی (ره) به آن توجه و تاکید شد، مسئله حمایت از فلسطین در مقابل رژیم غاصب صهیونستی بود، اما چرایی این مسئله از همان ابتدا تاکنون از جانب افراد و گروهایی مورد سوال و گاه شبهه قرار گرفت.
یکی از مهم ترین دلایل ایران در حمایت از مردم مظلوم فلسطین، مبانی اعتقادی و ایدئولوژیک است. با تاسیس نظام جمهوری اسلامی و حاکمیت اسلام در ایران قوانین منبعث از اسلام و به ویژه فقه شیعه در جامعه جاری شد پس این موضوع نباید چندان عجیب باشد که ما شاهد پیاده شدن احکام و قوانین اسلام در حوزه سیاست خارجی باشیم. سیاست خارجی ایران سیاستی اعتقادی و منبعث از قوانین اسلامی است که حمایت از فلسطین را برای ما به عنوان یک تکلیف بیان می کند.
اصل ۱۵۲قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به صراحت اعلام می دارد: سیاست خارجی ایران بر اساس نفی هرگونه سلطه جویی و سلطه پذیری و دفاع از حق همه مسلمانان دفاع است.
در بعد ژئوپلتیک نیزفلسطین نقطه اتصال قاره های اروپا، آسیا و آفریقا است و به همین جهت به آن لولای اتصال سه قاره گفته می شود و می توان گفت موقعیت فلسطین از این بابت، منحصر به فرد است.
سرزمین فلسطین از شبه جزیره سینا با آفریقا و از قبرس با اروپا و همچنین با آسیا هم مرز است و این اولین دلیل اهمیت فلسطین است که در تعابیر جغرافیای سیاسی جهان بسیار مورد توجه قرار می گیرد.
دلیل دیگر که بسیار اهمیت بیشتری دارد منطقه خلیج فارس است که به دلیل تامین بیش از ۲۵درصد از نفت و گاز جهان قلب خاورمیانه نیز گفته می شود و آنگونه که تخمین زده شده تا سال ۲۰۳۰ میلادی این میزان به ۶۵ درصد می رسد.
عمده مصرف کننده های نفت خلیج فارس یا در شرق؛ چین و ژاپن؛ یا اروپا و آمریکا هستند. نفت و گاز از تنگه هرمز عبور می کند از دریای عمان وارد خلیج عدن می شود و راهی جز عبور از “تنگه باب المندب” ندارد و سپس وارد دریای سرخ و از کانال سوئز به مدیترانه می رود و از آنجا روانه مقصد می شود. فلسطین سر راه انتقال نفت که به آن “خون تمدن صنعتی”می گویند است و بالطبع کشوری که در این منطقه باشد در واقع می تواند این گذرگاه نفتی را کنترل کند.
بر اساس دلایل ذکر شده جمهوری اسلامی ایران ایجاد به برقراری ارتباط دائمی با مردم فلسطین کرد امری که حتی با مسلم شدن سرشت اخوانی حماس، اصلی ترین نیروی مقاومت باز هم ادامه داشت.
البته عمق روابط ایمانی ایران با مردم فلسطین به حدی بود که نیروهای مردمی با جداشدن از حماس و همچنین عضو گیری نیروهای جدید، گردان هایی تشکیل دادند که فارغ از درگیری های مذهبی، به فکر آزاد سازی بیت المقدس باشند.
فلسطینیان طی این هفت سال با حقایقی تلخی از سوی هم مسلکان خود در دیگر کشورهای عربی مواجه شدند و به عینه دیدند، اغلب کشورهای عربی نه تنها از کمک به آنها چشم پوشی و صرف نظر کردند، بلکه در تشدید این محاصره نیز مشارکت داشتند و در قبال تمام جنایاتی رژیم صهیونیستی علیه آنها مرتکب می شد، نه تنها سکوت اختیار می کردند، بلکه در مواردی با صهیونیست ها همراهی داشتند.
جنبش صبر برای یاری فلسطین که به اختصار «حصن» یا «صابرین» نامیده می شود یکی از این گردان ها به حساب می آید.
این گروه مقاومت شیعی فلسطینی دو ماه پیش از تجاوز ۱۲ ژوئن ۲۰۱۴ میلادی رژیم صهیونیستی به نوار غزه یعنی آوریل سال گذشته میلادی به صورت رسمی موجودیت خود را اعلام و تاکید کرد که این جنبش را یک فرد یا افراد خاص تاسیس نکرده اند، بلکه صابرین زاییده تلاش گروه بزرگی از رزمندگان و مجاهدان فرهیخته است که ایمان دارند، مقاومت در برابر اشغالگران صهیونیست فریضه ای واجب است و به همین دلیل مهمترین اصل اعتقادی این جنبش را مقاومت در برابر اشغالگران صهیونیست و آزادسازی سرزمین های اشغالی تشکیل می دهد.
جنبش صابرین آنگونه که خود را معرفی می کند، دارای دیدگاه و معتقدات «جهادی» است و تاکید می کند که به اصولی همچون وحدت و یکپارچگی امت اسلامی و جهان اسلام، قضیه فلسطین به عنوان مهمترین قضیه جهان اسلام و جهاد در راه خدا ایمان و باور دارد و براین اساس مهمترین اهداف خود را ادای وظیفه شرعی جهاد در راه خدا، آزادسازی سرزمین های اشغالی از چنگ اشغالگران صهیونیستی و نشر اسلام واقعی در سراسر جهان معرفی می کند.
از این رو جنبش حصن را می توان نمود عینی فرهنگ مقاومت و آزادگی دانست فرهنگی که تعلیم دهنده این مطلب است که ارزش های انسانی و آزادگی به رنگ ،نژاد و یا جغرافیای خاصی وابسته نیست و رزمندگان اسلام ۳۷سال است که در خط مقدم درگیری با رژیم غاضب صهیونیستی هستند.
