سرویس سیاسی تبریزبیدار؛
دولت حسن روحانی چند روز دیگر ۲.۵ سالگی خود را تمام کرده و وارد دوران بیم و امید خود در ۱.۵ سال آتی تا انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم میشود.
۲.۵ سالی که شبه گفتمان موسوم به اعتدال به صف آرایی سیاسی کشور در قالب اعتدالی-اقراطی، صحنه سیاست داخلی ایران را به گونهای آرایش داد که با کشاندن تمام مسائل و مشکلات کشور به پشت مسئله تحریمها و عدم ارتباط با کشورهای اروپایی، گویی ایران مروارید غلتانی را از دست داده است.
گویی “بستن با کدخدا” برای رئیس جمهور به نقش پوش ایران تبدیل به آرمانی شده بود که بازگرداندن “عزت پاسپورت ایرانی” و “حل مسئله آب خوردن مردم با رفع تحریمها” را تنها نقطه امید خود در دولت اعتدالی میدید.
مذاکرات ایران و ۵+۱ بالاخره پس از قریب ۲ سال به هر صورتی نتیجه داده و ژنرالهای اعتدالی که روزی وعده حل ۱۰۰ روزه را میدادند، به بیش از ۸۵۰ روز طول کشید و همچنان مردم چشم به انتظار گشایشهای اقتصادی حاصل از مذاکرات و رفع تحریمها هستند.
اما آنچه در دوران پسابرجام و در آستانه انتخابات حساس اسفندماه رخ نمایی میکند سفر رئیس جمهور محترم و هیئت همراه به چندین کشور اروپایی است که نمایانگر نسخه بهروز شده سیاست اعتدالی روحانی پس از اجرای برجام است.
عزت ایرانی، به سبک روحانی!
گذشته از تعهدات و توافق نامههای مهم اقتصادی در این سفر اتفاقات جالبتوجهی در جریان این سفر رخ داد که نشانگر اهمیت دولت به “عزت ایرانی” در این سفر بود.
گویی در میان هیئت عالیرتبه ایرانی در ایتالیا و خصوصاً هیئت تشریفات و نمایندگی ایران در ایتالیا، کسی نبود تا به آقای رئیسجمهور بادآوری کند که مکانی که هیئتهای ایرانی و ایتالیایی در حال صحبت و امضای تفاهم نامه هستند چه مجسمهای قرار دارد؟
یا شاید رئیسجمهور و یاران اعتدالی او آنچنان مجذوب مظاهر موجود در اروپا و درصدد “بستن با کدخدا” بودند که فراموش کردند پیمانهای تفاهم در سایه مجسمه و زیرِ سُم اسبِ «مارکوس آئورلیوس آنتونیوس» که ایرانیان را در عصرِ پارتیان و سلسلهٔ اشکانی بهسختی شکست داده، امضاشده است.
کاش آنگونه که رئیسجمهور محترم منتقدین داخلی خود را “بیسواد، بی شناسنامه، بروید به جهنم” یاد میکند، کمی هم در برابر کشورهای غربی و دشمنان این ملت سختی نشان میداد و بهجای تفسیر وارونه از آیه “اشداء علی الکفار، رحماء بینهم” به تبیین و اقدام صحیح نسبت به آن میپرداخت.
کمدی تاریخی اعتدال-اصلاحات!
زمانی کارل مارکس، فیلسوف آلمانی گفته بود: تاریخ دو بار تکرار میشود: بار اول بهصورت تراژدی و بار دوم بهصورت کمدی. سفر رئیسجمهور اعتدالی ایران به اروپا ذهن بیشتر ناظران سیاسی و رسانهها را به ۱۶ سال پیش برد. در سال ۷۸ و درحالیکه ۲ سال از پیروزی دوم خردادیها و سیطره هژمونیک گفتمان“تنشزدایی با جهان”میگذشت،
رئیسجمهور اصلاحات در سفر به فرانسه با رویدادی مواجه شد که سلف وی در ریاست جمهوری همواره آن را بر سر وی کوبید و باعث تاسف افکار عمومی شد. در جریان سفر رئیس جمهور دولت اصلاحات به فرانسه در دیدار با ژاک شیراک، رئیس جمهور فرانسه، یک قدم از پله به پایین نیامده و از موضع بالا در حال استقبال از رئیسجمهور وقت ایران بود و این بار نیز برخلاف رسم دیپلماتیک، وزیرخارجه فرانسه به استقبال بالاترین مسئول اجرایی کشورمان رفت.
گویی رئیسجمهور اعتدالی ایران با سیاست “تعامل با جهان”، جای در پای رئیسجمهور اصلاحاتی با سیاست “تنشزدایی با دنیا” گذاشته است.