یادداشت تبریزبیدار: بهزاد شهلاچشم/ در شرایط فعلی، دانش پزشکی هنجار می‌آفریند! در جامعه مرزبندی و طبقه‌بندی انجام می دهد و در خدمت استراتژی قدرت قرار می‌گیرد و بواسطه همین قدرت، انواع مداخلات در فضاهای شهری را اعمال می کند!
بدین ترتیب می‌شود که انواع جابجایی‌ها، کنترل‌ها، مرزبندی‌ها و ممنوعیت‌ها و غیره و غیره در راستای نوعی مراقبت از فعالیت پزشکان قرار می گیرد و موجبات تضییع حقوق عمومی را فراهم می کند!
اکنون، ساختمان‌های پزشکان، عرصه حمل و نقل شهر تبریز را با مشکلات عدیده‌ای مواجه کرده، به طوری که پرداختن به این موضوع (بحران)، حتی برای مسئولین امر هم خسته کننده شده است…!
یکی از گرفتاری‌های قانون شهرداری‌ها ، استفاده از واحدهای مسکونی برای مشاغلی مثل پزشکان است و همین عامل باعث می‌شود تا پیش نیازهای یک مطب پزشک (سفر پذیری درون شهری، دسترسی، ملزومات شهرسازی، عدالت توزیعی و…) در نظر گرفته نشود.
این موضوع، سالیان سال است که مطرح می‌شود و تاکنون همت جدی برای پیشگیری و مقابله با آن وجود نداشته است.
در سال اول شورای ششم، عزم جدی برای بیان و بررسی این مساله شکل گرفته بود اما به نظر می رسد که گفتمانِ پزشکی، علاوه بر قوانینِ شهری، شورای شهر و مدیریت شهری تبریز را نیز دچار «خطای محاسباتی» کرده و هر روز به تسخیرِ بیشترِ فضاهای شهری می پردازد!
این فرضیه زمانی قوت می‌گیرد که می بینیم سرنوشت برخی اراضی در تبریز نیز بلاتکلیف مانده و همچنان برخی دیدگاه‌ها به دنبال اهدای این اراضی برای فعالیت پزشکان است!؟
انتهای پیام/
