سرویس فرهنگی تبریزبیدار/ هفته معلم بهانه‌ای است برای هم صحبت شدن با معلمی که شاید در ظاهر بصیر نباشد اما همچون نوری در ظلمات فهم به دانش آموزان خود بصیرت می بخشد و درس معرفت و توانستن را آموزش می دهد.
نامش «مهدی رفعتی» است و ۴۴ سال سن دارد؛ کارشناسی الهیات و فقه و مبانی حقوق اسلامی و فوق لیسانس رشته حقوق خصوصی است. او دبیر مدرسه استثنایی غلامرضا مردانی آذر است و قریب به ۲۴ سال سابقه خدمت دارد.
مهدی رفعتی علاوه بر شغل معلمی، از فعالیت های داوطلبانه نیز غافل نشده و از مؤسسان مجموعه فرهنگی، هنری و علمی نابینایان بصیر بوده و در حال حاضر از او به عنوان نایب رئیس مؤسسه نابینایان بصیر یاد می شود.
زندگی مشترک موفق با گذر از هفت خان مشکلات
اما ازدواج بخش دیگری از زندگی هر فرد حساب می شود و معلم نابینای مصاحبه ما در سال ۸۶ این مسیر را انتخاب می کند؛ همسر مهدی رفعتی معلولیت ندارد و در عین حال چراغ راه مهدی شده است. ثمره این ازدواج پسری است به نام عرفان که اکنون ۱۱ ساله است و کلاس ششم ابتدایی.
او که شکرگزار وجود همسر و فرزندش است می گوید: الحمدالله خانواده موفقی دارم اما از همان ابتدا خانواده همسرم با ازدواج ما مخالفت می کردند ولی با توجهات الهی پس از حدوداً یک سال پس از کسب موافقت خانواده همسرم موفق شدیم، با همدیگر ازدواج کنیم اما پس از تشکیل زندگی مشترک هم مشکلات متعددی دامن گیر ما بود اما با کمک خانواده من و همسرم و با عنایت الهی پس از پشت سر گذاشتن همه آن مشکلات امروز در کنار هم هستیم.
رفعتی ازدواج را یکی از راه های حل یا کاهش مشکلات افراد دارای معلولیت عنوان می کند و می افزاید: به شاگردانم که افراد دارای معلولیت هستند، در کلاس به ازدواج با سایر افراد دارای معلولیت یا در صورت وجود تفاهم با دیگر افراد جامعه سفارش می کنم. اما این ممکن نخواهد بود مگر با همراهی و کمک خانواده دو طرف. متاسفانه خانواده دو طرف شرایط سختی را در مقابل افراد دارای معلولیت قرار می دهند و این موجب ناامیدی و سرخوردگی این عزیزان می شود.
مسئولین، حق شهروندی معلولین را دریابند
از این معلم نابینای مدرسه استثنایی مردانی آذر می خواهیم خود را در جایگاه مسئولان قرار دهد و بگوید اگر مسئول بود برای افراد دارای معلولیت چه اقداماتی را انجام می داد. او پاسخ می دهد: اگر من مسئول بودم امکاناتی برای و تسهیل زندگی افراد دارای معلولیت و نابینا فراهم می کردم از مسایل تحصیلی گرفته تا شغلی، از مشکلات اجتماعی گرفته تا ازدواج، خانواده و دیگر زمینه‌های نیازمندی.
وی در ادامه می افزاید: از لحاظ حقوقی در مورد افراد دارای معلولیت، ضعف هایی وجود دارد و توجه جدی نمایندگان مجلس و هیات دولت را می طلبد. قانون حمایت از حقوق معلولین و ضمانت اجرایی آن به نظر می رسد باید دوباره مورد بررسی دولت و مجلس قرار گیرد تا ضمن اصلاح نقاط ضعف این قوانین شاهد اصلاح وضع موجود باشیم.
درخواست گویاسازی ایستگاه های اتوبوس
مثل همه مصاحبه هایی که با افراد دارای معلولیت در پایگاه خبری تبریزبیدار انجام داده‌ایم، از مهدی رفعتی معلم روشن دل مصاحبه مان نیز در خصوص کم و کیف مبلمان شهری می پرسیم و او در پاسخ می گوید: افراد نابینا و در کل تمام افراد دارای معلولیت از وضعیت مبلمان شهری رضایت ندارند، به عبارت دیگر وضعیت مبلمان شهری با شرایط ما سازگار نیست و لزوما باید یک نفر از خانواده یا آشنایان ما را همراهی کنند. چرا که فضای شهر از جهت مسیریابی مناسب نیست؛ یکی از درخواست های ما گویاسازی و اعلام ایستگاه‌ها به صورت کامل در اتوبوس‌های واحد است. رفت و آمد نابینایان به پارک‌ها و اماکن عمومی به سختی صورت می گیرد در دوره‌های مختلف مکاتبات و پیگیری‌هایی صورت گرفته که ان شاءالله اتفاقات خوبی هم آینده خواهد افتاد.
پای کلاس درس عشق و زندگی
معلم روشن دل مصاحبه ما در مورد شغل خود می گوید: معلمی شغلی خطیر و پر استرس است و از طرف دیگر شغلی است که عشق می خواهد؛ افرادی می توانند معلم باشند که واقعاً خودشان دارای علم باشند؛ از جهت دیگر معلم برای دانش آموزانش الگوی تمام عیار است. من به شخصه احساس می‌کنم که می‌توانم یک الگو و سرمشق برای دانش‌آموزان باشم و از بابت اخلاق رفتار و مسایل اجتماعی روی دانش‌آموزان تأثیرگذار باشم.
او ادامه می دهد: معلمی برای دانش آموزان دارای معلولیت عشق، علاقه و تلاش بیشتری را طلب می کند؛ بعضی از مواقع مشکلات، استعداد و نوع معلولیت دانش آموزان با یکدیگر متفاوت است و این معلم را هم به چالش می کشد.
جای خالی مهارت زندگی معلولین در نظام آموزشی
وی می افزاید: در نظام تعلیم و تربیتی استثنایی، بخش آموزشی برای مهارت های زندگی به معنای واقعی کلمه نداریم که یکی از نیازهای اصلی برای این دانش آموزان است. اما در ادامه باید توجه کافی نیز در بخش آموزش های فنی و حرفه‌ای داشته باشیم تا این بچه ها بتوانند وارد بازار کار بشوند.
مهدی رفعتی در ادامه صحبت های خود به مساله امیدواری در میان افراد دارای معلولیت اشاره می کند و می افزاید: چه از لحاظ دینی چه از لحاظ باورهای اجتماعی، نباید عزیزان دارای معلول از هر نوع آن، وضعیت خودشان را در بدترین شکل بدانند بلکه باید آن چیزهایی را که دارند قدر بدانند و با همه آن توانایی‌هایی که خداوند عطا کرده پیش بروند. حتماً در هر کار خداوند حکمتی است و حتماً خدا یک قدرت و توانایی به آن فرد داده است.
گفتگو از علیرضا زینال پور / عکس: حسین قلی زاده
انتهای پیام/
