یادداشت میهمان تبریزبیدار/ مجتبی یوسفی نژاد
در ماده ۳۰ لایحه برنامه ششم توسعه آمده است که به منظور “کاهش آسیب پذیری اقتصاد “دستگاه های اجرایی و “نیروهای مسلح” مکلف اند، تمامی اقدامات خود در زمینه روابط خارجی را با هماهنگی وزارت امور خارجه انجام دهند.
مهم ترین عامل آسیب پذیری اقتصاد به زعم دولت، تحریم های بین المللی و آمریکایی است، آنقدر مهم که حاضر به دادن تاوان عظیم برجام برای حل آن شدند. حالا “جان کری” به عنوان نماد طرف غربی برجام به صراحت در گفتگو با فارن افرز میگوید:« به واسطه درگیری ایران در یمن، حمایت آنها از اسد، پشتیبانی از حزبالله، شلیک موشکهایی که افراد آنها را تهدیدآمیز میدانند و این قبیل موارد، این کار بسیار دشوار است. این مسائل حرکت رو به جلو را بسیار پیچیده میکند.» و این یعنی آب پاکی بر دست طرف ایرانی.
اما طرف آمریکایی اینقدرها هم بدجنس نیست که راه حلی پیش پای دوستان ایرانی قرار ندهد، جان کری راه حل را هم نشان میدهد و در فراز دیگری میگوید:« تصور میکنم که متأسفانه رهبر ایران به شدت نسبت به غرب و ما بدبین است و این مسئله بر نظام سیاسی ایران فشار وارد میکند. این امر مایه تأسف است. اما من امیدوارم که ایران به مرور زمان به نحوی سازنده به جامعه ملل بازگشته و برای باثباتتر کردن منطقه و به ارمغان آوردن صلح به مناطقی که به آن نیاز دارند، تلاش کند.» بله مشکل از نظر جان کری “رهبری ایران” است. کلیدی که به غرب گرایان ایرانی نشان میدهد که باید برای نتیجه گیری در برجام رهبری را عامل عدم حل مشکل تحریم ها نشان دهند و از سوی دیگر تحرکات ایران در منطقه را محدود کنند. البته به مرور و به نحوی سازنده!!!
حال سوال اساسی اینجاست که ماده ۳۰ لایحه برنامه ششم توسعه در این میان به دنبال تامین نظر جان کری است یا حمایت از حاج قاسم ها؟
