به گزارش تبریز بیدار ، حجت الاسلام اصغر همایونی کارشناس علوم دینی طی یادداشتی به شبهه رحلت یا شهادت حضرت محمد (صلی الله علیه و اله و سلم) پاسخ داده است.
مشروح یادداشت کخ یک نسخه آن نیز به تحریریه تبریزبیدار رسیده، بشرح ذیل است:
یکی از مظلومیت های پیامبرخدا (صلی الله علیه واله وسلم) این است که معمولا به کیفیت شهادت ایشان توجه نمی شود. برای کشف حقیقت اجمالا به این سوال جواب داده می شود (لازم بذکراست این مطالب از منابع طراز اول برادران اهل سنت برگرفته شده است)
شهادت پیامبرخدا(صلی الله علیه واله وسلم) بوسیله سم در منابع شیعی و سنی صد درصد تاییدشده است. و این روایت بحد تواتر رسیده است. (متواتر مثل حدیث غدیرخم و…که هیچ محدثی بخاطر کثرت راوی و طرق نمی تواند منکر آن شود)
۱) چند نمونه از روایات واقوال تاریخ و سیره نویسانی که صراحتا اشاره به مسمومیت و شهادت رسول خدا(صلی الله علیه واله وسلم)کرده اند:
ابن سعد می گوید: حضرت رسول اکرم(ص) در شصت وسه سالگی بوسیله سم، درگذشت . (المجددفی الانساب ص۶)
عالم سرشناس اهل سنت ابن کثیر دمشقی در السیره النبویه ج۴ص۴۴۹ و عالم بزرگ و استوانه اهل سنت حاکم نیشابوری در المستدرک ج۳ص۶۰ به خداوند متعال قسم می خورد که پیامبر خدا(ص) را بوسیله سم شهید کردند و…
ازعلمای بزرگ شیعی مثل علامه حلی(ره) در منتهی المطلب ج ۳ ص۸۸۷ مرحوم شیخ مفید (ره) در المقنعه ص۴۵۶، مرحوم اردبیلی در جامع الرواه ج ۲ ص۴۶۳، شیخ طوسی(ره) در تهذیب الاحکام ج ۶ ص ۱ و مرحوم علامه مجلسی(ره) در بحارالانوار ج۲۲ ص ۵۱۴ و…..
و ده ها سند معتبر می توان در این مورد ارایه داد.
۲)ازسوی دیگر ما روایات صحیح السندی از پیامبرخدا صلی الله علیه واله وسلم و از حضرات معصومین (سلام الله علیهم اجمعین)داریم که فرموده اند: هیچ پیامبری یا وصی او نیست مگر آنکه شهید می شود. (بصائرالدرجات ص۱۴۸وبحارالانوارج۱۷ص۴۰۵) و یافرمودند: هیچ کس ازما اهل بیت نیست مگر آنکه مسموم یامقتول خواهدبود.(کفایه الاثرقمی ص۱۶۲و وسایل الشیعه ج۱۴ص۲ ومن لایحضره الفقیه ج۴ص۱۷ وبحارالانوارج۴۵ص۱۱)
۳)پیامبر اسلام(ص) قبلا در این مورد پیش گویی هایی کرده بود خصوصا در چند روز آخر قبل از شهادت در مسجد حاضر شده و از فتنه ها سخن فرموده و به مردم هشدار دادند..
پس شهادت حضرت بوسیله سم از طریق شیعه و سنی و زیدی و و اقفیه و…یک امر مسلم و ثابت شده است.
۴)اما نکته مهم این است چه کسانی به پیامبر خدا(ص) سم دادند؟ برخی تاریخ و سیره نویسان اشاره به سمی کرده اند که در فتح خیبر به پیامبرخدا(ص) دادند که البته د راین مورد باید همه مطالب موشکافی بشود
مثلامحمد بن سعد بعد از اینکه ماجرای مسمومیت پیامبر اکرم(ص) را نقل می کند، می گوید: شهادت پیامبرخدا(ص) بخاطر همین مسمومیت بوده که درجریان فتح خیبر اتفاق افتاده است.
وهمچنین احمدبن حنبل که پیشوای حنبلی مذهبی ها است این جریان را با اندکی اختلاف در مسند خود نقل کرده و ازیک زن یهودی به اسم ام مبشر نام برده است.
اما چند سوال؟؟
۱)رسول خدا (ص) در سال ۱۱ هجری شهید شده و حادثه خیبر در سال هفتم اتفاق افتاده است!! هیچ عاقلی قبول نمی کند که به کسی درسال هفتم سم خورانده باشند و بعد از سال های سال بخاطر اثر آن سم ازدنیا برود!
۲)رسول خدا(ص) از مسمومیت طعام خیبر توسط جبرئیل آگاه شد و از آن نخورد. وهیچ سند صحیحی هم در این مورد نداریم که پیامبرخدا(ص) از آن سم خورده باشد بلکه گفته شده حضرت از طریق وحی الهی مطلع شد و از آن غذای سمی نخوردند.
البته باید بگوییم که نقشه قتل پیامبر(ص) یکبار در جنگ تبوک و یکبار درفتح خیبر به وسیله سم و بارها به صورت مسلحانه تدارک دیده شده بود که همه نقش بر آب شد.
نکته قابل تامل ومهم:
وقتی پیامبرخدا(ص) مبتلا به تب می شوند چند نفر از اهالی خانه با زور و اجبار به ایشان دارو می خورانند که این جریان در صحیح ترین منابع اهل سنت آمده و بزرگان اهل سنت نیز تصحیح کرده اند (بنده از صحیح ترین کتب اهل سنت یعنی صحیح بخاری و مسلم نقل می کنم که برادران اهل سنت نه تنها همه روایات این دو کتاب را مثل آیات قرآن قبول دارند بلکه به این کتاب ها لقب
«اخ القرآن»و «یا اصح الکتب بعدالقرآن »هم داده اند)
در صحیح بخاری از زبان یکی از زنان پیامبرخدا(ص) چنین می خوانیم: «ما به رسول خدا در هنگام بیماری اش دارو دادیم پس شروع کرد به اشاره کردن به ما که به من دارو ندهید»
و یا در قدیمی ترین منبع اهل سنت باز به این جریان اشاره شده است: «…پس بیهوش شد و چون به هوش آمد زن ها به او دارو خوراندند در حالی که او روزه دار بود. (الطبقات الکبری ج۲ص۲۳۵)»
وقتی با زور و اجبار به حضرت دارو می دهند پیامبرخدا(ص) می فرماید: «هرکس در خانه است در برابر چشم من باید دارو بخورد بجز عمویم عباس که در کنار شما حضور نداشت.» (سنن البخاری ج۷ص۱۷ و ج ۸ ص۴۰ و سنن مسلم ج۷ ص ۲۴و۱۹۴- تاریخ طبری ج۲ص۴۳۸)
در الطب النبوی، ابن جوزی سنی ج ۱ص ۶۶ می گوید: «به او دوا خوراندند در حالی که بیهوش بود و چون به هوش آمد فرمود: چه کسی با من چنین کرد. این کار زنهایی است که از آنجا آمده اند و با دست به سوی حبشه اشاره کرد.»
چرا حبشه؟
درحقیقت این یک افشاگری از سوی رسول خدا(ص) است که او را به روشی که زنان حبشیه به شوهرانشان سم می خوراندند مسموم کرده اند. سم حبشه نیز معروف و مشهور بوده است و بعضی از حبشی ها متخصص در سحر و شعبده و انواع سم بوده اند.
درمسند احمد ج۶ ص۲۷۴ و الطبقات الکبری ج۲ ص۲۰۶ آمده است: «پیامبر پس از بازگشت از بقیع و اعلام وجود فتنه در مدینه، به منزل عایشه می روند و از آنجا بیماری آغاز می شود و به یکباره تب می کنند و از دنیا می روند.» (این دو کتاب از قویترین منابع اهل سنت است)
کسانی که به پیامبر خدا(ص) خورانده بودند برای اینکه اسم آنها به عنوان قاتلین حضرت رسول در جامعه پخش نشود به دست و پا افتادند و صحنه را غبار آلود کردند و گفتند: «درست است که رسول خدا مسموم شده اما این اثر سم خیبر در سال هفتم هجری بوده است که اینک او را از پای درآورده است!!! البته هیچ عاقلی چنین بهانه واهی را نمی پذیرد.»
در بالا اشاره کردیم رسول خدا(ص) از مسمومیت طعام خیبر توسط جبرئیل(ع) آگاه شده و از آن نخوردند.
کسانی که در محضر حضرت رسول خدا حضور داشتند نیز از آن واقعه عبرت گرفته بودند وخوردن سم را به اختیار خود پیامبر نگذاشتند بلکه به زور آن را به حضرت خوراندند، پس قطعا شهادت حضرت به خاطر آخرین سم بوده که با زور و اجبار به حضرت خورانده شد و حضرت به خاطر ضعف نتوانستند مقاومت کنند و به شهادت رسیدند.
بی گمان قاتل ایشان، از عاملان نفوذی یهود، در نظام حکومتی و یا حتی در خانه پیامبر(ص) است که به ایشان زهر خورانده است؛ خواه آن را منافق بنامیم، خواه یهودی، خواه ….. ولی با توجه به شواهد و روایات، زنی مسلمان نما که ارتباط تنگاتنگی با منافقان و یهودی زادگان مدینه داشته است عامل مسموم نمودن پیامبراکرم(ص) است؛ ولی تاریخ، او را زن یهودیّه خیبری معرفی کرده است، حال آن که این ترور، از ترورهای نافرجام پیامبر(ص) است ولی همگان می پندارند ایشان با همان زهر زن خیبری به شهادت رسیده است در حالی که زهر زن منافق، کارگر شده است.
البته تحریف واقعیت ها خصیصه یهودی گری است که در قرآن به صورت یک خصیصه نژادی شناخته شده است.
«إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلَ اللَّهُ مِنَ الْکتَبِ وَ یَشترُونَ بِهِ ثمَناً قَلِیلاً أُولَئک مَا یَأْکلُونَ فى بُطونِهِمْ إِلا النَّارَ وَ لا یُکلِّمُهُمُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَمَهِ وَ لا یُزَکیهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیم ( آیه ۱۴۶ بقره)
یهودیان که پیمان شکنى و تزویر و خیانت طبیعت ثانوى آنان شده بود، به جاى آنکه از رسول خدا(ص) به پاس عفو و گذشت از آنان و آزادى اسیران و اسکان دادن آنان در سرزمین مسلمانان تشکر و قدردانى کنند، طى توطئه اى خطرناک و ناجوانمردانه طرح قتل حضرت را ریختند و سم کشنده تب آورى تهیه کرده و آن را تحت عنوان دارو به وسیله زنى براى ایشان فرستادند و از سویی پیامبر سپاه اسامه را آماده حرکت به سوی موته می کند تا شکست قبلی در این منطقه را جبران کند، ولی بار دیگر یهودیان با کمک منافقین ماهرانه به تفرقه افکنی می پردازند و الان بهتر واقف می شویم چرا از فرمان پیامبر خدا(ص)تمرد کردند و به سوی سپاه اسامه نرفتند و متاسفانه سد مستحکم یهود فرو نریخت و منافقین جان تازه ای گرفتند، اگر پیامبر یک ماه بیشتر زنده بود یا اینکه این سپاه به حرکت در آمده بود، یهود به سیاه گورهای تاریخ می پیوست و منافقین پایگاه امید خویش را از دست میدادند، اما متاسفانه با کارشکنی بعضی به ظاهر اصحاب، این حرکت اسلامی شکست خورد و یکی از بزگترین آمال پیامبر عملی نشد.
