سرویس سیاسی تبریز بیدار / حمید وظیفه
کیف انگلیسی، این فیلمرا بارها دیده ام. از اولین باری که در سال ۷۸ از شبکه یک پخش می شد (آنهم هفته ای یکبار نه هر شب) تا به الان که گاهی شبکه های تلویزیون از پخش فیلم های بی اثر و خنثی دست می کشند و این فیلم را پخش می کنند.
شاید غلو نباشد اگر بگویم «کیف انگلیسی» و «آژانس شیشه ای» دو فیلمی است که تک تک دیالوگ هایشان را حفظهستم. نه بخاطر تکرار در پخش، بلکه بخاطر تاثیربالای فیلم در مخاطب.
خدا خدا می کردم در این ایام تبلیغات انتخابات مجلس، لاقل یکی از شبکه های تلویزیونی، بار دیگر این فیلم را پخش می کردند. (خوشبینانه نگاه می کنم شاید هم پخش کرده اند و من ندیده ام)
کاش رای اولی ها می دیدند این فیلم را و یاد می گرفتند که رفتن به مجلس هنوز «ب» بسم الله هست و اصل ماجرا در عاقبت به خیری فردی است که راهی مجلس می شود.
در این فیلم در روزی که قرار بود مصوبه ای علیه منافع انگلیس و به نفع ملت ایران تصویب شود، روباه پیر همه نمایندگان را تطمیع کرده بود که به این مصوبه رای ندهند.
متاسفانه یا خوشبختانه امیدوار کننده تر این بود که لااقل نمایندگان انگلیس در مجلس به وسیله آن کیف های انگلیسی از نمایندگان واقعی مردم متمایز بودند.
اما اکنون چه؟! وقتی حرف از شفافیت آرا زده می شود، رگ های غیرتِ طرفدارانِ حریم خصوصی بیرون می زند که آی هوار فلانی قصد اقدام علیه منافع ملی و امنیت ملی را دارد.
الغرض ای کاش کاندیداهای پیروز یک بار هم که شده این فیلمرا تماشا کنند و عبرت بگیرند از آنچه که در طول تاریخ این کیف های انگلیسی بر سر مردم آورده و عبرت بگیرند که چه افرادی با چه شعارهایی امید را در دل مردم زنده کرده اند و راهی مجلس که ظاهرا خانه ملت نامیده می شود، شده اند و اما عاقبت به خیر نشده اند.
از نماینده ای که رکورد دار حضور متوالی در مجلس هست، تا نماینده ای که رگ غیرتش تنها برای دولت می زند بیرون، تا نماینده ای که پدیده انتخابات لقب گرفته؛ مخاطب من همه شما هستید.
این مردم در زیر چرخ های اقتصاد فلج شده توسط دولت لیبرال در حال دست و پا زدن بود که باز هم پوز دشمنان را به خاک مالید و پای صندوق های رای حاضر شدند؛ این بار ناامیدشان نکنید.
