رئیس جمهور از تبریز است؛ چه فرقی کرد؟!

یادداشت تبریزبیدار: وقتی مسعود پزشکیان از تبریز به پاستور رفت، مردم آذربایجان امیدوار شدند صدای آنها در پایتخت بهتر شنیده می‌شود؛ چرا که سال‌هاست توسعه در این خطه بیشتر در حرف مانده و حالا که نماینده ادوار این دیار با شناخت عمیق از مشکلات آن به ریاست‌جمهوری رسیده، همه انتظار داشتند تبریز و آذربایجان شاهد تحولی بزرگ باشند؛ فرصتی تاریخی برای جبران عقب‌ماندگی‌ها؛ و همین امید نیز باعث شده بود پزشکیان رای بالایی در آذربایجان کسب کند.

اما بعد از بیش از یک سال، پرسش ساده‌ای در میان مردم تکرار می‌شود: واقعاً چه فرقی کرد؟ آیا اگر فردی غیر از پزشکیان رئیس‌جمهور می‌شد، وضعیت امروز آذربایجان فرق می‌کرد؟

چالش‌ها، پروژه‌های زیربنایی و فرصت‌های اقتصادی و اشتغال، چه تغییری کرده‌اند؟ در دولت‌های گذشته، معمولاً زادگاه رئیس‌جمهور سهمی قابل لمس از جهش‌ها و پروژه‌های ملی داشته و این یک عرف نانوشته است. اما در دولت پزشکیان، آذربایجان و تبریز نه‌تنها بهره‌ای ویژه نبرده، بلکه گاه احساس می‌شود در حاشیه مانده‌ است.

این در حالی است که مردم انتظار داشتند دولت با شناختی که از منطقه دارد، گره از مشکلات زیرساختی، صنعتی و سرمایه‌گذاری استان باز کند.

امروز بسیاری می‌پرسند: صدای آذربایجان در پایتخت چرا ضعیف است؟ و مهم‌تر از آن چرا استاندار آذربایجان شرقی از این موقعیت بی‌نظیر برای مطالبه سهم واقعی استان استفاده نکرده است؟

رئیس‌جمهوری از تبریز یک فرصت تاریخی بود، اما فرصت‌ها اگر پیگیری و تبدیل به برنامه نشوند، فقط در حد شعار می‌مانند.

اگر امروز که رئیس‌جمهور تبریزی است، نمی‌توانیم برای توسعه‌ی استان گام برداریم، پس کِی؟ مردم پاسخ می‌خواهند، نه تعارف.

توسعه با دستور نمی‌آید، با مطالبه‌گری، پیگیری و جرأت تصمیم‌گیری می‌آید، مسئولان استانی باید این فرصت تاریخی را به فرصت واقعی تبدیل کنند، پیش از آن‌که دیر شود.

انتهای پیام/