خرید “جنگنده میراژ” فرانسوی در اولویت نیازهای نیروی هوایی است؟ + جدول و تصاویر

به گزارش تبریز بیدار به نقل از تسنیم، پیش از ظهر روز گذشته محمدباقر نوخبت در یک نشست خبری گفته است که ما در موضوع حمل و نقل هوایی می‌توانیم از طریق همکاری با فرانسه مشکلات‌مان را حل کنیم. فرانسه می‌تواند نیاز ما به هواپیماهای میراژ و ایرباس را تامین کند. رقیب او نیز بوئینگ است وقتی فرانسه را کنار بگذاریم و با آمریکا هم نتوانیم همکاری کنیم، پس منافع ملی چه می‌شود؟

وی این اظهارات را در پاسخ به سوال خبرنگاری که از وی در مورد سفر هیئت فرانسوی به ریاست فابیوس به تهران با توجه به مواضع دولت این کشور در مذاکرات هسته‌ای و مرتبط بودن فابیوس با ورود خون‌های آلوده به کشور در گذشته، بیان کرده بود.

منظور سخنگوی دولت از تامین کردن نیازهای ایران توسط میراژ، به روزسانی جنگنده‌های قدیمی سری اف-۱ ایران نیست، بلکه موضوع خرید جنگنده است که در روزهای اخیر توسط کارشناسان هم نظراتی در این باره و گزینه‌های آن منتشر شده است.

بررسی اینکه خرید هواپیماهای غیر نظامی ایرباس منافع ملی هست یا نیست، برعهده کارشناسان این حوزه است اما در ذیل می توانید یک بررسی از نیاز یا عدم نیاز کشور در شرایط کنونی به جنگنده های میراژ را بخوانید:

** جنگنده میراژ؛ از اف-۱ تا ۲۰۰۰ها

میراژ، یک جنگنده تهاجمی و ساخت کشور فرانسه (شرکت داسو) است که قابلیت خوبی در نبردهایی هوایی دارد و در حال حاضر ۶ کشور از جمله فرانسه به‌‌ عنوان کشور سازنده و ایران و ۴ کشور دیگر، به‌کار گیرندگان اصلی این جنگنده‌ها هستند.

اما در این میان، ایران به‌ علت اینکه این جنگنده از نوع موشک‌های اگزوست (Exocet) به‌عنوان اصلی‌ترین موشک‌هایش و البته چند نوع موشک دیگر روسی استفاده می‌کند و از طرفی، با توجه به تحریم تسلیحاتی ایران و عدم دستیابی کشورمان به این موشک‌ها، جنگنده‌های میراژ ایرانی تقریباً غیررزمی بوده و قابلیت اجرای مأموریت رزمی نداشتند.

میراژ اف-۱ در ایران

یکی از مهمترین علت‌هایی که میراژ فقط از موشک‌های خاصی بهره می‌برد، رادارهای خاصی است که این جنگنده از آنها استفاده می‌کند. میراژها، همانند تام‌کت‌ها (F14) از رادارهای خاصی که اطلاعات زیادی از آنها منتشر نشده، استفاده می‌کنند که باید موشک‌های قابل شلیک از روی جنگنده، حتماً با این رادارها تطابق داشته باشند.

جمهوری اسلامی ایران نیز به خاطر همین دلیل و وجود تحریم‌های تسلیحاتی، مدت‌ها نمی توانست از این جنگنده‌ها استفاده رزمی کند اما اخیرا با تکیه بر توان متخصصان، کشورمان موفق به تجهیز این جنگنده به موشک‌های کروز ۳۰۰ کیلومتری و ایرانی‌تبار شد.

** میراژ یا جنگنده های دیگر؟

اما سوال اینجاست که آیا واقعا طبق اظهارات سخنگوی دولت، این جنگنده تامین کننده منافع ملی ایران است؟ یا گزینه‌های بسیار بهتری هم وجود دارد؟

شرکت داسو هم‌اکنون به غیر از اف-۱های قدیمی و مدل‌های به روز شده آنها، مدل‌های دیگری هم تولید کرده که میراژهای ۲۰۰۰، مشهورترین‌شان هستند.

در نگاه اول، بهتر است کمی به تاریخ جنگ تحمیلی نگاه کنیم تا عملکرد میراژها را بهتر دریابیم؛ در جنگ تحمیلی که عراق بیش از ۱۰۰ فروند جنگنده میراژ از فرانسه خریداری کرده بود، توانست مناطقی از کشورمان را بمباران کند اما در نبرد هوایی به غیر از چند مورد معدودی که توانست تامکت‌های ایرانی را سرنگون کرده و به چند جنگنده اف-۴ آسیب بزند، این جنگنده عملکرد موفق چشمگیری نداشت چرا که در مقابل، بیش از ۲۰فروند از این جنگنده‌ها توسط پدافند هوایی ایران در دوران جنگ و نبردهای هوایی با تامکت‌های ایرانی ساقط شدند.

حتی در ماجرای انهدام یک فروند جنگنده میراژ عراقی در آسمان اهواز و اسارت خلبان آن که با چتر نجات از جنگنده خارج شده بود، خلبان اعتراف کرده بود که به ما گفته‌اند که به هیچ وجه با جنگنده‌های اف۱۴ ایران درگیر نشوید اما ما درگیر شدیم و هواپیمای‌مان مورد اصابت موشک فونیکس شما قرار گرفت.

میراژ ۲۰۰۰، سری ۵

البته کسی نمی‌تواند قابلیت‌های جنگنده‌های میراژ به خصوص نسل جدید آنها را تکذیب کند اما، قطعا در شرایط کنونی نیروی هوایی و با توجه به ارتباطی که میان ایران قدرت‌های نظامی جهان برقرار شده است، خرید جنگنده‌های سبک و چالاکی مانند میراژ کمی غیرمعقول به نظر می‌رسد، حال اینکه ایران هم‌اکنون به جنگنده‌های رادارگریز شکاری و بمب‌افکن نسل جدید با قابلیت‌های مختلف از جمله حمل تسلیحات بالا نیاز دارد.

به غیر از این، هم‌اکنون جنگنده‌های نسل ۵ مدرنی در جهان در حال ساخت است که شاید اف۳۵ و حتی اف۲۲ و همچنین جنگنده‌های “سوخو پک فا” روسیه و JXX چینی در صدر لیست‌های خرید ایران باید قرار داشته باشند که البته احتمالا به دلیل هزینه‌های بالای خرید و نگهداری این جنگنده‌ها و عدم تمایل سازندگان این جنگنده‌ها، برای فروش جنگنده‌های نسل به ایران، شاید فعلا چنین خریدهایی برای ایران مقدور نباشد.

اما لیست دیگری هم وجود دارد و آن محصولات شرکت‌های سوخو و میگ در رده‌های مختلف به ویژه سوخو۳۰، سوخو ۳۳، سوخو ۳۵، میگ ۳۱، میگ ۳۵ و . . . به دلیل عملکردهای بسیار بهتر، قابلیت‌های بیشتر و گزینه‌های مطلوب‌تر و متنوع‌تر، به خصوص به دلیل سبقه روابط بهتر روسیه با ایران از جمله در طول مذاکرات، از جایگاه بهتری برای تجهیز نهاجا به این جنگنده‌ها قرار دارند.

به غیر اینها، محصولات شرکت یورو فایتر از جمله تایفون و حتی جنگنده رافائل فرانسوی، می‌تواند بسیار بهتر از میراژ عمل کند.

برخی جنگنده‌های مدرن حال حاضر دنیا

توضیح جدول: نمونه‌های کمی از سوخو ۳۳ ساخته شده است.

توضیح جدول: جنگنده تایفون، یکی از رقبای جنگنده نسل ۵ اف-۲۲ آمریکا محسوب می‌شود

توضیح جدول: جنگنده سوخو ۳۷ تولید انبوه نشده است.

بالا: تایفون (راست) و سوخو ۳۰(چپ)؛ پایین میگ ۳۵

به غیر از اینها، ادامه تحقیق و توسعه روی جنگنده‌های در حال ساخت در کشور و همچنین به روز رسانی جنگنده‌های موجود از جمله تامکت‌ها، سوخو۲۴، میگ ۲۹های نهاجا، می‌تواند در اولویت قرار گیرد تا جنگنده‌های میرژای که در رده جنگنده‌های برتر نسل ۴ هم قرار ندارند (نسل ۴.۵)؛ یا حتی خرید جنگنده‌های نسل جدید از جمله  تایفون به مراتب به نهاجا کمک کننده‌تر از میراژهای ۲۰۰۰ فرانسوی است، جنگنده‌هایی که نسل سوم آنها (میراژ اف-۱) خیلی نتوانستند به دلیل مشکلاتی که داشتند، در نیروی هوایی ایران محبوب باشند.

حالا این سوال پیش می‌آید که آیا خرید جنگنده‌های میراژ که چندان با وضعیت کنونی نیروی هوایی ایران سنخیت ندارند، با منافع ملی مرتبط هستند؟