به گزارش تبریز بیدار به نقل از نسیم، دولت یازدهم، تیر را به هدف نمی زند، این را از پایکوبی رسانه های غربی در امریکا و اروپا و غرب زده در داخل به راحتی می شود فهمید، بعد از ۲ سال از شروع به کار دولت جدید بالاخره یک مسئله در قلب تهران و نزدیک بازار قدیمی آن برای دولت مهم شد اما این اتفاق هم هیچ ربطی به تعیین نرخ دلار توسط دلالان خیابان منوچهری، واردات چند ده میلیاردی اجناس چینی و فروش آن در پاساژها و مغازه های بازار تهران ندارد، بلکه سفارت دولت فخیمه بریتانیا بعد از ۴ سال بالاخره در تهران بازگشایی شد.
برای دولتی توسعه گرا که «تارو پود» وجودش در رابطه با غرب تعریف می‌شود اصلا چنبره بازار ایران توسط پیراهن و شلوار چینی و ماشین فرانسوی اهمیتی ندارد چرا که طبق پروژه بزرگ «جهانی شدن» این عکس یادگاری روسا و وزرای ایران و اروپایی هاست که به یادگار می ماند!
همانقدر که «متن برجام» پر از هیچی است، متن آثار سیاسی-اجتماعی آن پرطمطراق است، در واقع برای اینکه افکار عمومی به خوب و بد آنچه در گفتار سیاسیون گفته می شود کاری نداشته باشند یک تابستان داغ برای مردم ایران فراهم شده است، لیست بلندبالای دیپلمات‌هایی که بعد از برجام به تهران رفت و آمد می کنند و در کلام دولتی ها با زرق و برق زیاد آذین بندی می شود، نشان می دهد عملیات روانی فوق فعلا به خوبی اجرا می شود.
حضور فوری وزیر خارجه فرانسه در ایران که فقط کارنامه آلوده به ایدزش برای پذیرایی انقلابی از او کافی بود و تلاشی که رسانه های غربی و دولتی برای مهم جلوه دادن آن کردند را یک سو نگاه دارید، اظهارات رسمی مقام های وزارت خارجه درباره سفرهای متعدد هیات های دیپلماتیک اروپایی هم به کنار، پایکوبی رسانه های حامی دولت هم جالب توجه است، یکی از این رسانه ها در گزارشی می نویسد: «حضور وزیر خارجه فرانسه به عنوان کشوری صاحب حق وتو و عوضیت دائم در شورای امنیت در کشورمان می تواند فرصت های ویژه ای را در اختیار اقتصاد و سیاست خارجی کشورمان قرار دهد.» اما خیلی جالب توجه است که هفته نامه کارگزارانی صدا که به دست نزدیک ترین افراد سیاسی- رسانه ای به حلقه یک دولت اداره می شود برای توصیف عملکرد فرانسوی ها در بازار خودرو ایران از عبارت «تصرف کامل» استفاده می کند.
در ادامه لیست «سفر بازی» اروپایی ها به تهران موگیرینی و هاموند و معاون صدر اعظم آلمان و… به شدت مورد توجه قرار گرفته است، اما واقعیت چیزی متفاوت از آن است؛ سفره چرب بازار ایران آنقدر جذابیت دارد که تجار اروپایی سوار هواپیمای مقام های کشورشان شوند و برای آن سر و دست بشکنند اما چه طور و چگونگی آن مهم است.
اما داستان سفارت انگلیس جدا است، حجم مبادلات اقتصادی ایران و انگلیس آنقدر پایین است (حدودا ۳۰ میلیون دلار) که این ذوق و شوق «پیرمردهای استعمارگر» را بی دلیل می کند مگر آنکه حرف های دیگری وسط باشد؛ «مرکز فرماندهی فتنه» در باغی چند هکتاری در قلب پایتخت ایران ۴ سال تعطیل شده بود و دست کثیف و خبیث مکارترین دولت جهان از مهمترین نقطه جنوب غرب آسیا کوتاه شده بود.
انگلیسی ها به خوبی می دانند هزینه سنگین و غیر قابل حساب تعطیلی سفارتشان در تهران چقدر است برای همین بود که قدیمی ترین تریبون استعمار یعنی رویترز برای این اتفاق سنگ تمام گذاشت و برای مخاطبانش به عنوان «خبر فوری و مهم» ارسال کرد.
جالب تر آنکه رسانه های انگلیسی رازی را فاش کرده اند که عمق علاقه دولت بریتانیا برای بازگشت به تهران را فاش می کند؛ خرج «چند صد هزار پوندی» برای تعمیر و مرمت سفارتشان در تهران کرده اند و حتی یک «پنی» هم از ایران غرامت نگرفته است؛ تلگراف نوشته است: «وزارت خارجه انگلیس تهران را در ماجرای حمله به سفارتش مقصر می داند اما با وجود این صدها هزار پوند صرف بازسازی و تعمیر خسارت های وارد شده به سفارت کرده است.»
حالا انگلیسی ها که در سوریه و عراق با ایران درگیر هستند سنگرشان در تهران را پس گرفتند، معنای فرادیپلماتیک بازگشت آنها به کشور ارسال پالس اشتباه برای بازار ایران و پیام مهمی برای رابطین داخلی است، اقتصاد ایران و انگلیس بهم ربطی ندارند اما در عوض ماموران جنگ پنهان آنها به شدت نیازمند این اتفاق بودند، نشانه اهمیت انجام این رویداد بایکوت مطلق خبر بازگشایی سفارت تا ۲ روز مانده به آن است این یعنی تریبون های حساس به «نفوذ» غربی ها کاملا در بی خبری باشند و از آن طرف سانسور هر نوع حرکت اعتراضی به این اتفاق جلب توجه می کند، دولت هم به شدت نگران انتشار اخبار منفی علیه بازگشت سفارت انگلیس در تهران است.
«داستان نفوذ» مهمترین فصل برجام است، نتیجه «چانه زنی از بالا» در وین رونمایی و در تهران سند افتخارشان شد؛ «فشار از پایین» در سفارت برنامه ریزی و در دکان های جدید مشارکت و مجاهدین عملیاتی می شود، جناب هاشمی برای همین وقتی به پابوس امام هشتم هم مشرف می شود برای «توافق» دعا می کند(به سایت شخصی ایشان رجوع شود) تا نقشه دیگ سفارت کامل شود.
وقتی اسم رمز آشوب یعنی تقلب در سال ۸۸ از سفارت خانه بیرون آمد نتیجه آن سنگین ترین تحریم های تاریخ علیه کشور شد تا مردم را به این نتیجه برسانند که برای یک زندگی خوب وزیر جمهوری اسلامی و امریکا باید پیاده روی کنند و عکس یادگاری بگیرند؛ حیله یانکی ها گرفته است، وقتی جنایتکارترین دولت تاریخ رئیس جمهور مودب و باهوش پیدا می کند و دست حیله گر انگلیسی ها برای بازگشت به تهران به گرمی فشرده می شود باید برای «نقشه نفوذ» نگران بود.
ماجرای شعف انگلیسی ها از بازگشایی خانه فتنه در تهران به حدی است که روزنامه تلگراف انگلیس هم صدایش در می آید: «آیت الله های ایران هرگز دوستان انگلیس نخواهند بود و اگر ما متحدان تاریخی خودمان را در خاورمیانه به بهای دوستی با تهران رها کنیم در حال حرکت به سمت فاجعه هستیم.»
