سرویس سلامت و خانواده تبریزبیدار؛ بتول حیدری
، یک از اشتباهات رایج در خانواده ها مقایسه یک فرزند با سایر فرزندان و یا یا کودکان و نوجوانان اقوام دیگر است. که این امر یکی از مواردی است که کودکان و فرزندان را بشدت ناراحت می کند . و دائما از اینکه پدر و مادر آنها را با دیگران مقایسه می کنند شکوه شکایت دارند.
پدر و مادرها به زعم خودشان با مقایسه کردن فرزندانشان را به سر غیرت میآورند. غافل از این که این کار حسادت، کینه و دشمنی کودکان را نسبت به فرد مورد مقایسه برمیانگیزد و اثرات نامطلوبی روی روح و روان کودک می گذارد. هیچ وقت نباید رفتار یک کودک را در برابر دیگری قرار نداد؛ زیرا این کار میتواند تنشهای درازمدتی ایجاد کند.
به صورت کل مقایسه کردن هر انسان با انسان دیگری جدا از سن و سال و شرایط و جایگاهی که دارد کاری اشتباه و بی فایده است.خیلی از پدر و مادرها فکر می کنند اگر فرزندانشان را با کسانی مقایسه کنند که شرایط خیلی خوبی دارند و توی زندگی شان پیشرفت کرده اند، به آنها خدمت کرده اند و سبب می شود که فرزندانشان انگیزه گرفته و با الگوگیری از آن فرد در زندگی شان موفق می شوند.
اما در اصل آنچه اتفاق می افتد خلاف این مسئله است. اگر نوجوان و یا جوانی به خاطر اثبات خود به پدر و مادرش و دیگران سعی کند شبیه به کسی شود که دائما با او مقایسه می شود، آنگاه خودباوری و عزت نفس خود را از دست داده و دیگر خودش نیست و تا آنجایی از خودش احساس رضایت و خشنودی می کند که شبیه به آن فرد رفتار و فکر کند.چنین شخصی باور و اعتمادش را به خود از دست می دهد و خلاقیت در او کشته می شود.چراکه دائما در حال بازی کردن نقش کس دیگری است و به جای خلاق بودن فقط سعی در تقلید از دیگری دارد.
در بیشتر مواقع حالت اول اتفاق نمی افتد و شخص به خاطر این مقایسه ی اشتباه، دائما خودش و دیگران را سرزنش می کند و از شخصی که با او مقایسه می شود متنفر می گردد. با اینکه آن فردی که از او برای مقایسه استفاده شده هیچ تقصیری ندارد اما مورد غضب فرزند ما قرار می گیرد.
در نهایت در این حالت نه تنها به پیشرفت شخص کمکی نشده بلکه در موارد حادتر باعث می شود که او دائما در دیگران به دنبال عیب و ایراد باشد تا به پدر و مادر و اطرافیانش ثابت کند که آن فرد شخص لایقی نیست و آنها اشتباه می کنند و همین مسئله سبب می شود که او هرگز نتواند در زندگی اش گامی به جلو بردارد چون دائما به دنبال اثبات نقاط ضعف دیگران است و کمتر به پیشرفت خودش فکر می کند.
از طرف دیگرانتطار و توقع بیش از حد از کودکان و مقایسه آنها با دوستان و همسالان در زمینههای گوناگون، یکی از علتهای دروغگویی محسوب میشود و والدینی که انتظارات بیش از حد توان و استعداد کودکان داشته باشند و آنان را زیر فشار قرار دهند، کودکان را به دروغگویی وامیدارند.
والدین باید توجه داشته باشند که مقایسه کردن بچهها، در هر سنی، کار غلطی است که سبب خودکمبینی کودک شده و سرخوردگی ایجاد میکند و این باعث میشود کودک، برای فرار از مقایسه شدن، در حقیقت، از والدینش فرار کند و این یعنی خطر! پس، باید به یاد داشته باشید که هرگز، بچهها را با هم مقایسه نکنید.
مقایسه کردن سم روان است که باعث ریزش اعتماد به نفس کودک می شود و بین والدی که کودک را مقایسه می کند و کودک مقایسه شونده شکاف عاطفی پیش می آید و حسادت کودک تحریک شده و کودک درمقابل فردی که با او مقایسه شده احساس حقارت و کوچکی می کند.
اگر بچه هایمان را با یکدیگر و یا با بچه های دیگران مقایسه کنیم ، اولین نتیجه اش روشن شدن شعله حسادت در وجود فرزندمان خواهد بود.
