سرویس فرهنگی تبریز بیدار
روز پاسدار، یادآور عزم غرورآفرین فهمیده های مکتب و اندیشه حسین(ع) است. آنان که از جنس شهیدان و هم پیمان با حسین(ع) و از نسل فصل سرخ استقامت و آیه های پرشکوه رزم و ایثار هستند.
پاسدار، دستِ همیشه همراهِ انقلاب اسلامی است که مضمون سبز شهامت در جاده سرخ شهادت بوده و از نفس سبز آنها مرزهای وطن، خط امنِ زیستن را به دور نقشه سرخ ایمان ترسیم می کند.
رساندن پرچم قیام حسین(ع) به انقلاب مهدی(عج)، رسالتی است که شایستگی آن بر دوش آنها است.
چه تعبیر قشنگی دارد سردار عاشورایی آذربایجان شهید آقا مهدی باکری که فرموده:« پاسدار یعنی کسی که کار کند،بجنگد،خسته نشود،نخوابد تا خود به خود خوابش برد. خیلی از چیزهایی که بر همه مباح است؛ بر پاسدار حرام است.»
آنجا که سردار شهید مدافع حرم سیدرضا مراثی می گوید که «تک تک ساعات حضور در سپاه و خدمت در آن را برای خود افتخار بدانید.» می شود فهمید که پاسداران مالک اشترها و ابوذرهای زمان و مصداق حرّیت در کربلا هستند.
وقتی شهید مدافع حرم محمودرضا بیضایی نمی خواهد سپاهی بودن را شغل بداند بلکه عشق می داند، باید اینان را سبزپوشان بهار ایمان دانست.
اگر پاسدار شهید منا محمدرضا جلالی در توصیف سپاه از واژه نیروی تعیین کننده و توانمند یاد می کند باید دریافت که پاسداران در حساس ترین صحنه ها همچون دژی مستحکم، مردانه و شجاعانه در میدان هستند، حال آن میدان چه جنگ فیزیکی باشد چه امداد رسانی در سیل و زلزله باشد.
