تابستان داغ سال ۹۵ در تبریز، با طعم تعطیلات شورایی، بازگشت ۴ عضو دستگیرشده، تحلیف علی‌البدل‌ها، انشقاق اقلیت و شامِ شبِ انتخابات همراه شد.

بهارِ شورای شهر و شهرداری تبریز در سال ۹۵، با زمستانِ سرد دستگیری‌های مدیریت شهری تبریز همراه شد که پس از گذشت بیش از ۹ ماه از آن، هنوز می‌توان گردوغبار آن را در فضای شهری تبریز مشاهده کرد.

تجمع‌های مختلف کارگری در کنار محدود بودن فضای کسب‌وکار و تولید، سبب شده است تا کارگران در پایان سال ۹۵، «سال ناخوشی» داشته باشند؛ سالی که در سال ۹۶، با طعم انتخابات، عدم همت مسئولین برای تحقق اقتصاد مقاومتی و مقابله با آسیب‌های درونی و بیرونی اقتصاد همراه خواهد شد

چندهفته‌ای است که از حضور خبرنگاران در جلسات هفتگی شورای شهر در روندی که بانگ آن از مهرماه امسال، با تعمیر سالن این شورا آغازشده بود، به بهانه غیرمستمع بودن جلسات برای بررسی و تصویب بودجه شهرداری تبریز، ممانعت شده است.

در این روزهای داغ بازار، تنور دل کارگران ایرانی درتب و تاب است، آن ها چشم به راهند که خریداران خرید دسترنج ایرانی را به کالای خارجی اولویت دهند.

مدیرعامل شرکت تعاونی مسکن بهداشت و درمان در گفت‌وگو با تبریزبیدار می‌گوید که مجموعه استانداری آذربایجان شرقی و معاونت عمرانی به‌راحتی می‌توانند مشکل آنان را حل کنند، اما بنابر دلایلی، تاکنون به نتیجه نرسیده است.

جلوگیری از خام فروشی و ایجاد صنایع تبدیلی در معادن و استفاده حداکثری از این معادن یکی از توصیه های اکید رهبر انقلاب در مسیر اجرای اقتصاد مقاومتی و کاهش وابستگی به درآمد نفتی بود اما با وجود توصیه مکرر ایشان معدن مس سونگون این روزها حال خوشی ندارد.

مردان چنین تربیت شده‌اند که باور کنند سخت کوشی و ساعت‌های طولانی کارکردن نشانه تعهد به خانواده است، اما اکنون مردان باید بدانندکه اگر تغییر نکنند، باید خطر دور افتادن از همسر و فرزندان را یعنی همان افرادی که به خاطرشان کار معنا پیدا می‌کند را بپذیرند و گاهی لازم می‌شود که آنان دستاوردهای مالی و شغلی خود را فدا کنند تا به تعادل بهتری بین کار و زندگی خانوادگی برسند.

خداحافظی آبدار با این اداره کل در حالی است که با پایان یافتن عمر دولت حسن روحانی تا ۶ ماه دیگر، به‌احتمال‌زیاد مدیر آینده این اداره کل نیز با صندلی لرزان ریاست آن خداحافظی خواهد کرد تا تبریز همچنان چشم به ثبات مدیریتی در استان و صدالبته تبریز ۲۰۱۸ داشته باشد.

غفلت رسمی و غیررسمی، عمدی و غیرعمدی خانواده ها و دولت ها از ایجاد زمینه برای رشد کودک با زبان مادری اش، جفا در حق کودک، فرهنگ و جامعه است.