اتحاد نیروهای مومن و انقلابی و نیروهای پای کار الگو و راهبرد جدیدی است که بایستی بیش از گذشته در دستور کار همه علاقه مندان به انقلاب اسلامی قرار گیرد. هر چند این وحدت نه به معنای وحدت در تقسیم قدرت و منافع و نه به معنای چشم پوشی از اصول و مبانی انقلاب و دوستی با مخالفان داخلی نظام است.

متاسفانه استفاده ابزاری از هیئات مذهبی برای تبلیغ یک کاندیدای خاص، سنتی ناشایست است که با جناحی کردن عزاداری اهل بیت(ع) راه را برای نگرش های نه چندان خوب به پتانسیل های مذهبی مردم می گشاید

با شروع محرّم خیل مشتاقان آنحضرت با براه انداختن بساط عزاداری در قالب های مختلف، به سید و سالار شهیدان ابراز ارادت می کنند. اما آیا همین ابراز ارادت و اشک و ماتم برای آن عزیز دو عالَم کفایت می کند؟ اگر کفایت می کند پس سیره و مرام او چه می شود؟ استکبار ستیزی و ظلم ستیزی را کجا باید آموخت جز آستان حضرت سیدالشهدا؟!

قبل از برگزاری این رفراندوم دولتمردان جمهور باکو با تبلیغات اغوا کننده نسبت به دوران پسا رفراندوم و امیداوار کردن مردم این کشور به اصلاحات در دستور کار، طوری وانمود می کردندکه انگار چه اتفاق خارق العاده در حکومت علی اف ها قرار است روی دهد!

دنیای امروزه، دنیای وسوسه‌ها و انحراف‌های فراوان است و میل به تنوع‌طلبی را در افراد بالا می‌برد و افراد سست‌ایمان را به تسلیم وامی‌دارد. اگر زن و مرد براساس دستورهای روشنگر اسلام، خود را برای یکدیگر بیارایند، موجبات عفت همدیگر را فراهم می‌آورند.

مهم‌ترین دشمن عزاداری سکولارها هستند. هر جا که ببینید پای معنویت به حیات اجتماعی باز می‏شود با آن مخالفت می‌کنند. می‌گویند: دوره‏ ی لعن تمام شد؛ یک درگیری بین علویون و امویین بود که به پایان رسید. اما باید بدانند که عاشورا «اِلی یَوْمِ الْقِیامَهِ» تمام شدنی نیست؛ عاشورا نقطه اوج درگیری حق و باطل است.

حالا با توجه به افشاگری هایی که از سوی برخی افراد که خود را به عنوان دلسوز نظام معرفی می کنند ونیز از سوی برخی رسانه ها و نهادهای سود جو از اپوزیسیون معاند نظام گرفته تا رسانه های بیگانه این امور را در باور مردم معطوف به خود نظام و نه اشخاص می کند. که این امر موجبات کاهش اعتماد مردم را به نظام فراهم می کند.

حساسیت ها از سوی فعالین رسانه ای نسبت به موضوعاتی که به حیات انقلاب اسلامی مردم ایران مربوط است جای خوشحالی دارد اما نباید فراموش کنیم که این گونه نقدها نه تنها کمکی به اصل موضوع نمیکند بلکه موجبات بی اعتمادی بین مسئولین و منتقدین را بیش از پیش بیشتر می کند البته ذکر این نکته خالی از لطف نیست که بدسلیقگی مسئولین در اکثر موارد و گوش ندادن به حرف منتقدین دلسوز و برخوردهای نابجا موجبات این فضا را فراهم آورده است

گویا این کارکشتگان سیاسی یک روی شاهنامه را خوانده اند و از یاد برده اند که کشورهایی چون ژاپن، آلمان و دیگر دول غربی به دلیل امنیت حاصل از توان نظامی شان به این نقطه پیشرفتی رسیده اند نه از کنار گذاشتن سلاح وگرنه همان لیبی و یوگسلاوی می شدند!

آنچه می‌تواند در این میان معبری برای حرکت روبه‌جلوی ۱۳ عضو آینده شورای شهر باز کند، دوری از برخی تذبذب های سیاسی همراه با چاشنی تخصص گرایی در شورای شهر است که اعضای شورا بتوانند علی‌رغم گرایشات سیاسی مشخص با این دیالکتیک، در خدمت‌رسانی به شهر کوشا باشند. امری که شاید بیگی را براساس خدمت و کار جهادی و بابایی اقدم را براساس تخصص گرایی زیر یک پرچم جمع کند.