هراندازه که حواشی، ۲ ماه اول شورای شهر تبریز را با خود شست و برد، ۲ ماه بعدی اغمای خودخواسته یا ناخواسته‌ای بر شورای شهر سیطره یافت که دیگر اعمال قدرت و یا مقاومت خاصی از کنش گران شورانشین را شاهد نبودیم.

زمانی شهید سید مرتضی آوینی مقاله ای در نقد ژورنالیسم نوشت و آن را از بیماری‌های عصر جدید دانست که نمی‌تواند جوهر اندیشه را نشان دهد.

علت چنین امری را باید در بحران درون تمدن غربی جست. که می توان به این امر از زوایای گوناگونی پرداخت. اما در نظر من دنیای مدرن غربی، اکنون زیر بار نظم های خود ساخته ای است که در سیر تاریخی خود در طول چند قرن تکوین یافته و امروز بسان زنجیر تن و روح بشر مدرن غربی را به سلابه می کشند

مسائل اجتماعی نظیر حاشیه نشینی، رشد نامتوازن شهر، بحران‌های اجتماعی، ترافیک و… از جمله مسائل تهدیدزایی است که صنعت گردشگری و معرفی تبریز به عنوان شهر الگوی توریستی در منطقه و کشورهای اسلامی را تهدید می‌کند.

در بیانات دیروز رهبر معظم انقلاب نکته ای ظریف وجود دارد که باید بیشتر پرداخته شود. ایشان با استناد به آیه ای از قرآن کریم، فرمودند:«براساس آیات قرآن، شیطان در قیامت به پیروانش می گوید باید خود را سرزنش کنید که چرا به وعده دروغین من اعتماد کردید و امروز نیز بی توجهی به دروغین بودن وعده های امریکا و اعتماد به او، مصداق همین مسئله خواهد بود.»

امام خمینی همانند فتح الله گولن بازیچه دست آمریکا نبوده بلکه رهبری است که آمریکا را به عنوان “شیطان بزرگ” به دنیا معرفی کرده است.

تحقق اقتصاد مقاومتی در فوتبال راهکار دارد اما مدیران ابن الوقتی که صرفاً برای خودنمایی، هزینه های سرسام آوری را روی دوش باشگاه ها می گذارند، بزرگترین مانع برای تحقق اقتصاد مقاومتی در فوتبال هستند.

با روی کار آمدن دولت تدبیر و امید شاهد گرایش دولت به سمت جریان پراگماتیک هستیم ولی به دلیل اینکه دولت در بسیاری ازسیاست ها و شعارهای ازپیش تعیین شده‌ی خود موفق نبوده، نمی‌توان این دوره را از لحاظ قدرت گیری جریان پراگماتیک دورانی مهم دانست.

جامعه امروز شهری، به نحوی که تصویر شد همانند شهر رویا هاست همانند همان فیلم های ساخته در همان خیابان هاست. و از ابتلای هرگونه درد و رنج مبراست. اما واقعیت این است؛ مردمی که ساکنان این شهراند و عابران پیاده روهای آناند همانند مانکن پشت شیشه های همان مغازه ها، چون کالا دچار شی گشتگی مفرط شده اند.

سوراخ دعا را گم کرده ایم و در بالا بالا ها در برنامه های پیچیده و پرهزینه و راهبردهای کلان فرهنگی و… دنبال راه چاره میگردیم. اما همین برنامه ها بود که نسلی از بچه های مسجدمان تربیت کرد که الان هر کدام فعال فرهنگی اند.